در این پرتره‌ کهکشانی دقیق، ابر ماژلانی بزرگ در فاصله ۱۶۰,۰۰۰ سال نوری در صورت فلکی «ماهی طلایی» (Dorado) دیده می‌شود.

در تصویر امروز ناسا چه می‌بینیم؟

دریانورد پرتغالی قرن شانزدهم، «فردیناند ماژلان» (Ferdinand Magellan) و خدمه‌اش در طول نخستین پیراناوبری یا دورزدن کامل زمین (Circumnavigation) زمان زیادی را برای مطالعه آسمان نیم‌کره جنوبی گذراندند. آن‌ها دو جرم تار ابر مانند که به راحتی برای منجمان نیم‌کره جنوبی قابل مشاهده‌اند را رصد کردند. این دو جرم «ابرهای ماژلانی» نام دارند که اکنون به عنوان کهکشان‌های اقماری کهکشان بسیار بزرگ‌تر و مارپیچی راه شیری شناخته می‌شوند.

ابر ماژلانی بزرگ با وسعت ۱۵,۰۰۰ سال نوری یا بیشتر، پرجرم‌ترین کهکشان اقماری راه شیری و منزلگاه نزدیک‌ترین ابرنواختر دوران معاصر به نام SN 1987A است. ناحیه بارز بالای مرکز ۳۰ Doradus نام دارد که به سحابی پرشکوه «رتیل» نیز معروف است. این ناحیه یک منطقه عظیم ستاره‌ساز با وسعت ۱,۰۰۰ سال نوری است.