۱ نوامبر ۱۹۶۳، رصدخانه آرسیبو با بزرگ‌ترین تلسکوپ رادیویی ساخته‌شده‌ به‌طور رسمی افتتاح شد.

تاریخچه رصدخانه آرسیبو

به‌عنوان بخشی از برنامه دفاع موشکی، وزارت دفاع ایالات‌متحده به‌دنبال ابزاری برای شناسایی موشک‌های واردشده در حین حرکت از طریق یونوسفر بود.

تلسکوپ رادیویی آرسیبو به‌عنوان وسیله‌ای برای مطالعه یونوسفر زمین و شناسایی موشک‌ها تأمین شد. ساخت تلسکوپ و تأسیسات پشتیبانی آن در سپتامبر سال ۱۹۶۰ آغاز گردید و تلسکوپ تا سال ۱۹۶۳ عملیاتی شد.

مالکیت رصدخانه در ۱ اکتبر ۱۹۶۹ از وزارت دفاع به بنیاد ملی علوم منتقل شد. آرسیبو برای مدت زیادی تحت مدیریت عملکردی دانشگاه کرنل بود. بخشی از بودجه آن نیز توسط ناسا پشتیبانی می‌شد.

آسیب واردشده به تلسکوپ ناشی از طوفان ماریا در سال ۲۰۱۷ باعث شد بنیاد ملی علوم مجدداً احتمال از کار انداختن رصدخانه را درنظر بگیرد، زیرا هزینه‌های نگهداری آن بسیار زیاد شده بود.

پس از خرابی کابل کمکی و اصلی تلسکوپ در ماه آگوست و نوامبر ۲۰۲۰، بنیاد ملی علوم اعلام کرد که تلسکوپ را از طریق تخریب کنترل‌شده‌ از رده خارج می‌کند، اما سایر تأسیسات رصدخانه در آینده فعال خواهند بود. تلسکوپ قبل از انجام یک تخریب کنترل‌شده سقوط کرد.

در سال ۲۰۲۲، بنیاد ملی علوم دوباره تصمیم خود را تغییر داد: تلسکوپ بازسازی نخواهد شد و یک مرکز آموزشی در این سایت ایجاد می‌شود.

دستاوردها

تلسکوپ رصدخانه آرسیبو به مدت ۵۳ سال بزرگ‌ترین تلسکوپ تک‌روزنه جهان بود. تا اینکه در ژوئیه ۲۰۱۶، تلسکوپ تیان‌یان در چین از آن پیشی گرفت. این تلسکوپ برای نجوم راداری و نجوم رادیویی مورد استفاده قرار گرفت و بخشی از برنامه جستجو برای هوش فرازمینی بود.

این رصدخانه همچنین برای شناسایی اجرام آسمانی عجیب در فاصله دور مانند تپ‌اخترها مورد استفاده قرار می‌گرفت. ناسا نیز از آن برای شناسایی اجرام منظومه‌شمسی مانند دنباله‌دارها و سیارک‌هایی که به زمین نزدیک می‌شوند، استفاده می‌کرد.

در سال ۱۹۷۴، این رادیو تلسکوپ پیغامی به خوشه‌ ستاره‌ای کروی مسیه ۱۳ ارسال کرد. اما هدف از این کار تلاش واقعی برای برقراری تماس با نوعی از حیات هوشمند یا فرازمینی‌ها نبود، بلکه تنها نمایشی از دستاوردهای تکنولوژی بشر بود.