مطابق مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشگاه «تگزاس در ال پاسو» انجام شده است، تفاله‌ قهوه احتمالا حاوی ذرات رمزآلودی باشد که به پیشگیری از زوال عقل و دیگر مشکلات سلامتی پشتیبانی می‌کند.

پژوهشگران نقاط کوانتومی کربن اسید کافئیک (CACQDs) را از تفاله قهوه استخراج کرده‌اند که احتمالا بتواند از سلول‌های مغز در برابر حملات میکروبیولوژیکی محافظت کند؛ حملاتی که می‌توانند تبدیل شکل‌گیری بیماری‌های عصبی ازجمله آلزایمر شوند.

با این‌حال، محققان خاطرنشان می‌کنند که سودمندی تفاله قهوه در مبارزه با اختلالات عصبی امکان پذیر به مواردی محدود بشود. مواردی که ناشی از عواملی همانند چاقی، سن، و قرارگیری در معرض سموم محیطی است.

توانایی محافظت عصبی CACQDs

اختلالات نورودژنراتیو (تخریب‌کننده عصب) که میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد، به‌علت نابودی تدریجی نورون‌ها یا سلول‌های مغزی تشکیل می‌بشود. با پیشرفت این بیماری، کم کم توانایی فرد برای انجام فعالیت‌های اساسی همانند حرکت و گفتار مختل می‌بشود. علاوه‌بر این، امکان پذیر توانایی آنها برای انجام کارهای پیچیده همانند کنترل مثانه و روده، و توانمندیهای شناختی نیز مختل بشود.

بر پایه بیانیه رسمی، برخی از اختلالات در مرحله های اولیه خود امکان پذیر توسط سبک زندگی یا عوامل محیطی گوناگون اغاز شوند. این عوامل شامل افزایش سطح رادیکال‌های آزاد در مغز و مولکول‌های مخرب مرتبط با بیماری‌های دیگر همانند سرطان، بیماری قلبی و اختلال بینایی است. تجمع قطعات پروتئین سازنده آمیلوئید نیز می‌توانند پلاک‌هایی در مغز تشکیل کنند که نشانه پیشرفت آلزایمر است.

اینجاست که مطالعه تازه اغاز می‌بشود. کافئیک اسید حاضر در قهوه، متعلق به خانواده‌ای از ترکیبات گیاهی است که به‌علت خواص آنتی‌اکسیدانی یا حذف رادیکال‌های آزاد شناخته شده‌اند. کافئیک اسید می‌تواند به سد خونی مغزی نفوذ کند و روی سلول‌های مغز تأثیر بگذارد.

در مثالهای سلولی، محققان دریافتند که CACQDs رادیکال‌های آزاد را حذف می‌کنند یا مانع از تأثیرگذاری آنها خواهد شد و از تجمع پروتئین‌های سازنده آمیلوئید جلوگیری می‌کنند. مسئله مهم دیگر این است که CACQDs هیچ تاثییر منفی روی سلول‌ها نداشت.

اگر این مزیت بتواند به درمان پیشگیرانه تبدیل بشود، می‌تواند بیماران را از نقطه اوج پیشرفت بیماری دور نگه دارد.

آزمایش اثربخشی تفاله قهوه

این یافته امیدوارکننده‌ برای کاربردهای آینده‌نگرانه CACQDs در محافظت عصبی خبر می‌دهد. محققان بر این باورند که در مرحله های اولیه اختلالاتی همانند آلزایمر یا پارکینسون، دارویی مبتنی بر CACQD امکان پذیر در کندکردن‌ پیشرفت بیماری سودمند باشد.

«ماهش نارایان»، یکی از نویسندگان این مطالعه، او گفت:

«رسیدگی به این اختلالات قبل از رسیدن‌ به مرحله بالینی زیاد مهم است؛ چون در آن مرحله، به گمان زیادً زیاد دیر شده‌ است. هرگونه درمان جاری که بتواند علائم پیشرفته بیماری عصبی را رفع کند، به‌سادگی از توان اکثر افراد خارج است. مقصد ما اراعه راه‌حلی است که بتواند از اکثر موارد این شرایط با هزینه‌ای که برای بیماران قابل کنترل باشد جلوگیری کند.»

درحالی‌که تا این مدت روزهای اولیه مطالعه است، تیم امیدوار است که تحقیقات زیاد تر آزمایش‌های اولیه را قبول کند. احتمالا روزی، چیزی به‌سادگی یک قرص CACQDs بتواند سپری نامرئی برای محافظت دربرابر بیماری‌های عصبی غیرژنتیکی برای مغز انسان فراهم کند.

نتایج کار محققان در مجله Environmental Research انتشار شده است.