به حرف های محققان، یادآوری طویل‌زمان مرگ بر تاثییر فجایع طبیعی می‌تواند روی انتخاب‌ها و حرکت افراد تأثیر بگذارد. پژوهشگران دریافته‌اند که این یادآوری‌ها، همانند مرگ‌ومیر پاندمی کووید-۱۹، امنیت هستی‌شناختی افراد (حس تداوم و قابل پیش‌بینی بودن این دنیا) را تهدید می‌کنند.

تهدید امنیت هستی‌شناختی خصوصاً در حرکت مصرف‌کننده تغییراتی به‌وجود می‌آورد. همان گونه که در دوران پاندمی کرونا ناظر بودیم، با طویل‌ترشدن پاندمی، خریدهای مادی اهمیت خود را از دست دادند و ازمایش ها روزمره با دیگران به امری حیاتی بدل گشت. مردم تلاش بیشتری می‌کردند تا این حس روزمرگی را مجدد در زندگی خود احیا کنند.

پژوهش‌های قبل نشان می‌دادند که هنگامی افراد با یادآوری‌های مختصر‌زمان مرگ مواجه خواهد شد، خودخواه‌تر خواهد شد و به رفاه و امنیت خود اهمیت بیشتری خواهند داد. درنتیجه، به‌گفتن مصرف‌کننده رفتاری احساسی‌تر نشان خواهند داد. این یادآوری‌های مختصر‌زمان عبارت هستند از حملات تروریستی، شورش‌ها، فجایع طبیعی همانند سیل، زلزله یا طوفان‌های شدید.

اکنون پژوهش تازه محققان کینگز کالج لندن دریافته است که نوع فاجعه (طبیعی یا غیرطبیعی بودن آن)، چگونگی وقوع و زمان آن نیز روی حرکت مردم اثرگذار است.

یادآوری‌های مرگ ناشی از فجایع چه تأثیری روی حرکت دارند؟

پژوهشگران حرکت افراد را در روبه رو با فجایع طبیعی و غیرطبیعی در ۳۵ گروه در انگلستان، آلمان و فرانسه بازدید کردند. آن‌ها دریافتند در فجایعی که روال روزمره زندگی و امنیت هستی‌شناختی افراد را در دوره‌های وقتی طویل‌زمان مختل می‌کنند، خریدهای مادی اهمیت خود را از دست خواهند داد.

رفتارهای افراد تبدیل به کوششهایی خواهد شد برای تثبیت مجدد امنیت هستی‌شاختی. برای مثالً در دوران پاندمی کووید، ملاقات با خانواده و دوستان بدون هیچ محدودیتی ارزشی حیاتی اشکار کرد. گردش و تفریح با کودکان، قرار در رستوران‌ها، تماشای فیلم در سینما برای بازیابی روزمرگی اهمیت یافتند.

فجایع طویل و بزرگ، همانند پاندمی و آتش‌سوزی جنگل‌ها، مانع خواهد شد که افراد دوستان و اقوام خود را ببینند. این تهدیدی است برای حس امنیت و زندگی معمولی. این وقایع تفکرات افراد درمورد مرگ و درنتیجه خود آن‌ها را تحول می‌دهد.

پژوهشگران دریافته‌اند که در یک دوره طویل، آگاهی ناخودآگاه از مرگ علتتحول حرکت می‌بشود. مردم نه‌تنها به خرید و انبارکردن کمتر اهمیت خواهند داد، بلکه دلسوزی و دقت بیشتری به دیگران نشان خواهند داد، چون می‌خواهند ازمایش ها روزمره خود با دوستان و خانواده را احیا کنند.

این یافته‌ها به ما پشتیبانی می‌کنند تا فهمیدن بهتری از تأثیر فجایع جدی و چگونگی این تأثیر، بسته به طویل مدت یا مختصر‌زمان بودن آن، روی حرکت افراد داشته باشیم. تلاش برای بازسازی حس امنیت روزمره در قلب این رفتارها قرار دارد. مسئله امیدبخش این است که موقتی‌بودن فجایع می‌تواند خروجی‌هایی مثبت داشته باشد. این چنین پژوهش‌هایی از این دست به بازاریابان این امکان را می‌دهد که مسئولیت‌پذیری بیشتری از خود نشان دهند.