۲۴ فوریه ۲۰۱۱ شاتل فضایی دیسکاوری در مأموریت اس‌تی‌اس ۱۳۳ پرتاب شد. این سی‌و‌نهمین و آخرین پرواز فضایی شاتل دیسکاوری است.

اولین مأموریت شاتل در آوریل ۱۹۸۱ انجام شد و برای ۳۰ سال سپس، پنج فضاپیمای برنامه شاتل چندین دفعه افراد را به مدار بردند، ماهواره‌ها را پرتاب، بازیابی و تعمیر کردند، تحقیقات گسترش یافتهای انجام دادند و بزرگ‌ترین سازه در فضا، ایستگاه فضایی بین‌المللی را ساختند.

اس‌تی‌اس ۱۳۳

اس‌تی‌اس ۱۳۳ پروازی ۱۱ روزه برای تحویل یک ربات انسان‌نما (ربونات) و اتاق ذخیره‌سازی تازه (لئوناردو) به ایستگاه فضایی بین‌المللی است. مأموریت به علت مشکلات فنی مخزن خارجی و تا حدی محموله، تحت تأثیر چندین تاخیر قرار گرفت.

ناسا اسامی فضانوردان را در ۱۸ سپتامبر ۲۰۰۹ خبرداد و آموزش در اکتبر ۲۰۰۹ اغاز شد. سرنشینان مهم متشکل از فرمانده «استیون لیندزی»، خلبان «اریک بو» و متخصصان مأموریت «آلوین درو»، «تیموتی کوپرا»، «مایکل بارت» و «نیکول استات» بودند.

بااین‌حال، نزدیک به یک ماه قبل از پرتاب، اظهار شد که «استفن بوون»، بعد از مجروح‌شدن‌ کوپرا در یک تصادف با دوچرخه، جانشین او خواهد شد. هر شش فضانورد این مأموریت قبلا حداقل یک پرواز فضایی انجام داده بودند.

دستاوردها

فضانوردان این شاتل یک پرواز تقریباً بی‌عیب و نقص ۱۳ روزه را اجرا کردند تا یک ماژول تازه را به ایستگاه فضایی بین‌المللی اضافه کنند. این ماژول به ساکنان آنجا پشتیبانی می‌کرد تا آزمایشگاه مدار را برای تحقیقات راه‌اندازی کنند و آزمایشات خود را ادامه دهند.

فضانوردان دو راهپیمایی فضایی را تکمیل کردند، ماژول چند منظوره دائمی را در ایستگاه فضایی نصب کردند و یک سکوی حمل قطعات یدکی را به ایستگاه وصل کردند.

شاتل در روز چهارشنبه، ۹ مارس، از بین آسمان‌های عمدتاً صاف بر فراز فلوریدا به پرواز درآمد. لیندزی دیسکاوری را در ساعت ۱۱:۵۷ صبح به زمان شرق آمریکا به باند فرودگاه مرکز فضایی کندی ناسا هدایت کرد.

بعد از فرود، آخرین پرواز شاتل فضایی دیسکاوری با جشن در مرکز فضایی کندی ناسا آمیخته شد. استیو لیندزی، فرمانده اس‌تی‌اس ۱۳۳ در این لحظه او گفت: «زیاد خوشحالم که اینجا در کندی، خانه دیسکاوری، فرود آمدیم. با گذشت هر دقیقه، من درواقع غمگین و ازردهتر می‌شوم که این آخرین پرواز است و می‌دانم که همه افرادی که با برنامه شاتل دچار می باشند، همین حس را دارند.»