۲۸ فوریه ۲۰۰۲، ماهواره انویست متعلق به آژانس فضایی اروپا به فضا پرتاب شد. انویست توسط موشک آریان ۵ از فرودگاه فضایی اروپا در گویان فرانسه، ساعت ۲۲:۰۷ به زمان کورو پرتاب شد.

ماهواره انویست که توسط کنسرسیومی متشکل از ۵۰ شرکت به رهبری آستریوم ساخته‌ شد و جانشین ماهواره‌های ای‌آراِس می بود.

ماهواره با مجموعه‌ای از ده ابزار برای نظارت بر خشکی، اقیانوس‌ها، جو و کلاهک‌های یخی، کامل‌ترین مجموعه مشاهداتی را که تا بحال به‌دست آمده است، اراعه کرد و به دانشمندان پشتیبانی کرد تا بفهمند تغییرات چطور بر آب و هوای ما تأثیر می‌گذارد.

کشاورزی و درختکاری، مخاطرات طبیعی، پایش ترافیک دریایی، مدل‌سازی پراکندگی اتمسفر (آلودگی) و نقشه‌برداری برف و یخ نیز به لطف انویست بهبود یافت.

انویست تصاویر باکیفیتی از جغرافیای زمین به‌دست می‌آورد. این چنین قادر به تشخیص تغییرات بزرگ سطح زمین همانند جابه‌جایی‌های جغرافیایی و تغییرات پوشش گیاهی و سطح آب‌دهی است.

انویست از سال ۲۰۱۲ غیرفعال است، اما تا این مدت در مدار است و جزو زباله‌های فضایی در نظر گرفته‌ می‌شود. با دقت به مدار و نسبت مساحت به جرم آن، نزدیک به ۱۵۰ سال طول می‌کشد تا ماهواره کم کم به جو زمین کشیده‌ شود.

به این علت این ماهواره هم‌اکنون به‌علت گمان برخورد آن با زباله‌های فضایی دیگر که کم‌جرم‌تر می باشند، خطرناک است. فضاپیمای فرستاده‌شده‌ برای سرنگونی یا خارج‌کردن‌ آن از مدار حداقل باید ۱.۶ تن جرم داشته‌ باشد.