به نقل از “افتاب شرق”، آنچه سپس از برد روبه رو فولاد هواداران پرسپولیس را زیاد تر خوشحال کرد نه کسب سه امتیاز و ادامه رقابت با استقلال در کورس قهرمانی بلکه تداوم بازی‌های دلنشین تیم محبوبشان می بود.

پرسپولیس در این مسابقه دو بار عقب افتاد اما سبک بازی تیم اوسمار و مدلی که سرخ‌ها اراعه می‌کردند نشان می‌داد این تیم قابلیت برگشت و حتی رسیدن به یک برد پرگل و تشکیل اختلاف با رقیب را دارد که همین‌گونه هم شد.

پرسپولیس در این مسابقه به قدر کافی خلق موقعیت کرد و یکی از نمایش‌های جذابش در فصل جاری را اراعه داد به‌طوری که احتمالا اگر اشتباهات قضاوت نبوده است و مهاجمان این تیم مقداری دقیق تر بودند یا کنت از شرایط آرمانی دور می بود، این برد با اختلاف گل بیشتری رقم می‌خورد.

این درست که فولاد چیزی نزدیک به سی دقیقه ده نفره بازی کرد، اما حتی در زمان تقابل یازده به یازده هم کیفیت بازی پرسپولیس دیدنی می بود و خلق موقعیت و بازی روان و ریتم مناسب این تیم در فاز دعوا کاملا به چشم می‌آمد.

اما آنچه به زیباتر شدن نمایش پرسپولیس پشتیبانی کرد درخشش دو وینگر چپ و راست این تیم می بود که علتشد کیفیت کار تهاجمی سرخ‌ها بالا رفته و موقعیت‌ها یکی بعد از دیگر خلق شود.

مهدی ترابی و اوستون اورونوف بدون شک ستاره‌های این بازی در ترکیب پرسپولیس بودند و غیر از گلزنی در این مسابقه برای پایه‌گذاری حرکات تهاجمی و خلاقانه می‌توان آنها را از بقیه نفرات تیم جدا کرد و نمره‌ای بالاتر برایشان در نظر گرفت.

گل اول پرسپولیس با توپگیری مسعود ریگی و سپس همکاری این دو بازیکن تکنیکی به دست آمد. در صحنه به ثمر رسیدن این گل غیر از هماهنگی دلنشین و یک و دوی بین این دو نفر، تاچ فوق العاده اورونوف با تکه خاصی از پای خود که توپ را به ترابی پاس داد حتی از ضربه نهایی این بازیکن که زیاد نرم و فنی نواخته شد و دروازه کنت را باز کرد ، دلنشین تر می بود.

گل چهارم پرسپولیس هم یک سوپرگل می بود.از آن گل‌هایی که ترابی در فصل اول و دومش در پرسپولیس زیاد می زد و به گفتن یک بازیکن شاخص تفاوت تشکیل می کرد. حرکت در عرض و ضربه با پای ناموافق  و فرستادن توپ به جایی که دروازه بان دیگر برای شیرجه زدن توانی اشکار نمی کند همان کاری است که تعداد بسیاری از بازیکنان برتر دنیا در آن تبحر دارند و ترابی هم یکی از آنها را به شکلی دیدنی نواخت.

غیر از این دو گل دیدنی ترابی و اورونوف چندین دفعه برای تیم خود خلق موقعیت کردند. نمونه آن پاس بی‌نظیر دقیقه ۸۲ اورونوف به عیسی که او را با کنت تک به تک کرد و آل‌کثیر می‌توانست گل پنجم تیمش را به ثمر رساند که از بعد کنت برنیامد. درمورد ترابی هم غیر از آن گل استثنایی‌اش می‌توان به حرکات تکنیکی و فضاسازی‌های فوق العاده برای دیگر بازیکنان، وجود در موقعیت گلزنی و زدن به قلب دفاع  که به کرات اتفاق افتاد اشاره کرد. همین قضیه در رابطه اورونوف هم مصداق داشت و او نیز چندین دفعه در همکاری با عبدالکریم حسن در کارهای ترکیبی موفق می بود و موقعیت گل ساخت که اگر  به نتیجه می‌رسید، آمار شماره ۷۰ پرسپولیس نیز بهتر از یک گل در این بازی می بود و در گل‌سازی هم سهمی برای خود برمی‌داشت.

درخشش اورونوف و ترابی در این مسابقه در ادامه روال مثبت آنها طی سه بازی تازه اتفاق افتاد و حاصل اغاز یک پروسه دلنشین می بود. ترابی در اغاز فصل با صدمه دیدن سختی روبه رو شد و سپس از برگشت از صدمه دیدن انگار از نظر بدنی شرایط جالبی نداشت و بعضا در بیست دقیقه آخر معاوضه می‌شد. ترابی در نیم فصل اول با آن بازیکن شاخص تاثیرگذار فصول قبل تفاوت داشت اما از اغاز نیم فصل دوم بازی به بازی بهتر شده. او در اراک نمایش قابل قبولی اراعه کرد که زیر ناکامی تلخ گم شد. در مصاف با تراکتور عالی می بود و گل هم زد. در فولاد شهر هم نمایش چشم نواز شماره ۹ ادامه اشکار کرد که یقیناً با بدشانسی با پاس گل یا گل همراه نشد. ترابی در بازی جام حذفی هم موفق به گلزنی شد و این مهم را در دیدار با فولاد نیز تکرار کرد ضمن این که نمایش خیره کننده‌ای هم اراعه داد. 

به موازات ترابی، وینگر تکنیکی ازبک سرخ‌ها که  دو بازی اول نیم فصل را برای پنجره بسته باشگاه از دست داده می بود، اولین بار به گفتن ذخیره در فولادشهر به میدان آمد و در همان دیدار با ذوب آهن نشان داد چه بازیکن توانمندی است. بیرون آوردن توپ از فضاهای تنگ با حرکات تکنیکی و خلق موقعیت از این بازیکن همراه با ضربات نرمی که به توپ می‌زند نمایش او را علی‌رغم این که گل و پاس گلی برایش ثبت نشد تبدیل به امیدوارکننده‌ترین خرید سرخ‌ها کرد.

اورونوف در بازی جام حذفی هم درخشید اما در دیدار با فولاد و در شراطی که اولین بار در ترکیب مهم سرخ‌ها در یک بازی لیگ برتری قرار می‌گرفت اولین گل خود را با هنرمندی همه به ثمر رساند و در فاز تهاجمی یکی از بهترین‌های تیمش شد تا کار برای سعید صادقی در ادامه فصل زیاد دشوار شود.

با نمایش اختصاصی از این وینگرهای فوق العاده در ترکیب پرسپولیس هواداران این تیم احتمالا یاد زوج استثنایی فرانک ریبری- آرین روبن در بایرن مونیخ دهه قبل بیفتند. دو بازیکنی که همانند ترابی و اورونوف در پست وینگرهای چپ و راست بازی می‌کردند و تبدیل به کشنده‌ترین وینگرهای چپ و راست اروپا شدند تا جایی که بخشی از افتخارات و قدرتمندی بایرن طلایی آن سال‌ها که تبدیل کسب سه گانه شد متکی به قوت این دو بازیکن تکنیکی – سرعتی و گلزن می بود.

گل چهارم پرسپولیس روبه رو فولاد که با حرکت در عرض و شوت فنی با پای ناموافق به ثمر رسید شباهت بسیاری به گل‌های آرین روبن و ریبری در بایرن داشت که در آن تخصص داشتند و چندین دفعه از آنها دیده بودیم.

زوج ریبری و روبن که لقب «ری-رو» را برای ابتدای نام‌هایشان گرفته بودند در حرکات ترکیبی، خلق موقعیت، فرارهای سرعتی و گلزنی جزء بهترین‌های بایرن مونیخ طلایی سال‌های قبل که سه گانه برد و مدام از قوت‌های برتر فوتبال اروپا به حساب می‌آمد، قرار می‌گرفتند و اکنون اورونوف و ترابی می‌توانند همان نقش را در پرسپولیس ایفا کنند و چنانچه درخشش آنها تداوم داشته باشد، تیم اوسمار هم به اراعه بازی‌های دلنشین در فاز تهاجمی ادامه خواهد داد هم می‌تواند به کسب پیروزی‌های تیم قوی فصل قبل یحیی امیدوار باشد.