یکی از ترسناک ترین سلاح هایی که اکنون در آسمان جهان وجود دارد، وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (پهپاد) است که زیاد تر به گفتن هواپیماهای بدون سرنشین تهاجمی شناخته می شوند. این سلاح های هدایت از راه دور ماشین های مرگباری می باشند و می توانند حتی در یک روز کاملاً روشن، به همه برای افراد روی زمین نامرئی باشند.

قابل دقت ترین پهپادی که توسط نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا مورد منفعت گیری قرار می گیرد، به گمان زیاد MQ-1 Predator است؛ سلاحی مرگبار که در جنگ های خاورمیانه کاربرد داشته است. پردیتور علی رغم سابقه عملیاتی قابل دقت، در حال پیر شدن می بود، چون در اواسط دهه ۱۹۹۰ معارفه شده می بود.

به این ترتیب، جنرال اتمیکس به گفتن یکی از مهم ترین پیمانکاران نظامی وزارت دفاع ایالات متحده در عرصه پهپادی تصمیم به ساخت یک پهپاد مرگبارتر به نام MQ-9 Reaper گرفت که در سال ۲۰۰۷ به خدمت گرفته شد. در این مقاله، نگاهی به ۵ ویژگی شاخص این ماشین جنگی قوی و توانمند خواهیم داشت.

MQ-9 Reaper یک هواپیمای هدایت از راه دور مسلح، چند ماموریتی، ارتفاع متوسط و استقامتی است که در درجه اول علیه اهداف اجرایی پویا و در درجه دوم به گفتن یک دارایی جمع آوری اطلاعات به کار گرفته می شود. این پهپاد با دقت به زمان پرسه زدن قابل دقت، سنسورهای دوربرد، مجموعه ارتباطات چند حالته و سلاح های دقیق، قابلیت منحصر به فردی برای انجام دعوا، هماهنگی و شناسایی علیه اهداف با قیمت، زودگذر و حساس به زمان را فراهم می کند.

Reaper بخشی از یک سیستم هواپیمایی هدایت از راه دور است. یک سیستم کاملا عملیاتی شامل هواپیمایی تجهیزبه سنسور و سلاح، ایستگاه کنترل زمینی، لینک ماهواره اولیه پردیتور و تجهیزات یدکی به همراه خدمه عملیات و نگهداری برای ماموریت های ۲۴ ساعته مستقر است.

سیستم پایه ریپر دارای سیستم مقصد گیری چند طیفی است که مجموعه ای قوی از سنسورهای بصری برای مقصد گیری دارد. MTS – B یک سنسور مادون قرمز، رنگی، دوربین تلویزیونی نور روز تک رنگ، دوربین مادون قرمز موج مختصر، طراحی کننده لیزر و نورافکن لیزری را ذر ادغام می کند. ویدیوی همه متحرک از هر یک از سنسورهای تصویربرداری را می توان به طور استریم ویدیویی جداگانه یا ادغام شده مشاهده کرد.

این واحد این چنین از یک طیف سنج / طراحی کننده لیزری منفعت گیری می کند که به طور دقیق اهداف را برای منفعت گیری از مهمات هدایت لیزری تعیین می کند، همانند واحد بمب هدایت شونده Unit-12 Paveway II. این چنین این پهپاد تجهیزبه یک رادار دیافراگم مصنوعی است. MQ-9 این چنین می تواند تا هشت موشک هدایت لیزری، موشک هوا به زمین ۱۱۴ Hellfire را به کار بگیرد که دارای قابلیت های درگیری زیاد دقیق و با صدمه جانبی اندک، ضد زره و ضد نفر است.

MQ-9 این چنین از طریق افزودن مخازن سوخت خارجی با قابلیت نگهداری ۶۰۰ کیلوگرم سوخت، برای عملیات های برد بلند بهینه سازی شده است. این کار علتمی شود که زمان استقرار زیاد تر و برد بیشتری داشته باشد. این بهینه سازی این چنین یک تیغه اضافی به پیشرانه و یک سیستم تزریق آب – الکل برای بهبود کارکرد پیشرانه اضافه می کند.

ویژگی های پهپاد MQ-9 Reaper

• ماموریت عمده: جمع آوری اطلاعات در حمایتاز عملیات های تهاجمی، هماهنگی و شناسایی
• سازنده: کمپانی جنرال اتمیکس
• موتور: موتور توربوپراپ Honeywell TPE331-10GD
• قوت پیشرانه: ۹۰۰ اسب بخار
• طول بال ها: ۲۰.۱ متر
• طول: ۱۱ متر
• ارتفاع: ۳.۸ متر
• وزن: ۲,۲۲۳ کیلوگرم در حالت خالی
• حداکثر وزن در زمان بلند شدن: ۴,۷۶۰ کیلوگرم
• ظرفیت سوخت: ۳,۴۱۸ لیتر
• وزن محموله: ۱,۷۰۱ کیلوگرم
• حداکثر شدت: ۴۸۰ کیلومتر بر ساعت
• برد: ۲,۵۹۳ کیلومتر
• سقف پروازی: بیشتر از ۵۰,۰۰۰ پا (۱۴,۲۴۰ متر)
• سلاح ها: ترکیبی از موشک های AGM-114 Hellfire missiles, GBU-12 Paveway II، مهمات های تهاجمی تماس مشترک GBU-38، GBU-49 Enhanced Paveway II و مهمات های تهاجمی تماس مشترک لیزری GBU-54
• خدمه (از راه دور): دو نفر (خلبان و اپراتور سنسور)
• هزینه هر واحد: ۵۶.۵ میلیون دلار در سال ۲۰۱۱ (شامل ۴ هواپیما با سنسور، ایستگاه کنترل زمینی و لینک ماهواره ای پرایمری پردیتور)
• اولین پرواز عملیاتی: اکتبر ۲۰۰۷
• تعداد در سرویس نیروی هوایی ایالات متحده: نزدیک به ۵۰ فروند

۱- پهپاد MQ-9 زیاد قوی است

این پهپاد می تواند با سرعتی سه برابر سلف خود پرواز کند

• موتور: ۱ موتور Honeywell TPE 331
• خروجی: ۹۰۰ اسب بخار
• شدت کروز: ۳۱۰ کیلومتر بر ساعت
• حداکثر شدت عملیاتی: ۴۸۰ کیلومتر بر ساعت

یکی از بهبودهای کلیدی MQ-9 نسبت به نسل قبلی خود، شدت عملیاتی دیدنی آن است که نزدیک به ۳۲۰ کیلومتر در ساعت است. در شرایط جنگی خاص، این پهپاد حتی می تواند موتور خود را تا شدت ۴۸۰ کیلومتر در ساعت رساند که آن را به یکی از سریع ترین پهپادهای توربوپراپی که تا بحال به تشکیل زیاد رسیده است تبدیل می کند.

به حرف های نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا، این پهپاد در درجه اول مقصد شناسایی را جستوجو می کند و به این علت با سرعتی زیاد پایین تر از حداکثر شدت معمول خود پرواز می کند. به طور معمول، نیروی هوایی ایالات متحده از این هواپیما برای اهداف پایشی منفعت گیری می کند، به علت زمان پرسه زدن دیدنی اراعه شده توسط هواپیما، که می تواند تا ۲۰ ساعت بدون تسلیحات در آسمان باقی بماند.

۲- سلاح های قابل دقت

این پهپاد می تواند مهماتی ۹ برابر MQ-1 Predator را حمل کند

• بمب ها: دو بمب ۲۲۰ کیلوگرمی هدایت لیزری GBU-12
• موشک ها: ۴ موشک AGM-114 Hellfire

Reaper یکی از مجهزترین هواپیماهای بدون سرنشینی است که تا بحال داخل آسمان شده و می تواند به انبوهی از بمب ها و موشک ها تجهیزشود. این هواپیما بر خلاف نسل قبلی خود قادر است در یک پرواز شش مقصد با تراکم بالا را مورد اصابت قرار دهد که آن را به یک سلاح قوی تبدیل می کند.

قابلیت های ماموریتی این هواپیما انقلابی بوده و نقش پهپادها را در جنگ های هوایی از شناسایی اولیه به مقصد شکارچی – قاتل واقعی تحول می دهد.

در سال ۲۰۰۶، رئیس ستاد نیروی هوایی، ژنرال تی. مایکل موزلی دقیقاً این دیدگاه را فرمود و تصریح کرد که اولین جنگی که ریپر در آن به گفتن یک سلاح مرگبار اغاز به فعالیت کرد، عملیات دعوا به عراق در دوران صدام می بود. برخی از هواپیماهای بدون سرنشین در دست گسترش، همانند MQ-28 Ghost Bat ساخت بوئینگ، قابلیت های چند ماموریتی شبیهی را اراعه خواهند داد.

۳- عملیات های بین المللی

پهپاد ریپر هم در ایالات متحده و هم در متحدانش داخل سرویس شده است

• تعداد کل فروندهای ساخته شده: بیشتر از ۳۰۰ فروند
• تعداد دارندگان پهپاد ریپر: ۱۰ سرزمین

اگرچه ایالات متحده به طور غیرقابل انکاری شناخته شده ترین اپراتور MQ-9 Reaper است، اما تعدادی از متحدان ایالات متحده نیز دارنده این پهپاد می باشند. اکثر این کشورها در اروپا می باشند، از جمله نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا، نیروی هوایی و فضایی فرانسه، نیروی هوایی ایتالیا و نیروی هوایی لهستان.

تعدادی اپراتور گوناگون از این هواپیمای توربوپراپ در آسیا وجود دارد، از جمله نیروی دریایی هند که از سال ۲۰۲۰ دو فروند اجاره کرده و گارد ساحلی ژاپن که سه فروند از این پهپاد را در اختیار دارد. به حرف های شرکت سازنده، گارد ساحلی ژاپن نسخه اصلاح شده ای از MQ-9 Reaper به نام GA-ASI SeaGuardian را در اختیار دارد.

در ایالات متحده، نیروی هوایی تنها سازمانی نیست که از این پهپاد منفعت گیری می کند، چرا که اداره گمرک و حفاظت مرزی آمریکا نیز این پهپاد را از پایگاه های آریزونا، داکوتای شمالی، فلوریدا و تگزاس به پرواز در می آورند.

۴- دو خدمه مجزا

هم خدمه عملیاتی و هم خدمه زمینی با هم کار می کنند تا ماموریت های ریپر را مدیریت نمایند

اعضای خدمه عملیاتی:

• خلبان
• هماهنگ کننده هوش عملیاتی
• اپراتور سنسور

عملیاتی کردن MQ-9 Reaper کار آسانی نیست و نیازمند همکاری تعدادی از طرف های گوناگون است. به حرف های نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا، یک خدمه از راه دور مسئولیت عملیات های هوایی از جمله برخاستن، فرود، ناوبری و درگیری های ماموریتی این پهپاد را بر مسئولیت می گیرد. دلنشین اینجاست که یک هواپیمای بدون سرنشین به خدمه ای سه برابر یک جت جنگنده سنتی همانند F – ۳۵ لایتنینگ ۲ نیاز دارد.

بر روی زمین، خدمه مکانیک و دیگر کارکنان حمایتعملیاتی مطمعن حاصل خواهند کرد که پهپاد ریپر به طور مناسبی در یک منطقه جنگی عملیاتی شده و بعد از پایان ماموریت به این پرنده نظامی رسیدگی خواهند کرد. دیگر پهپادها همانند هواپیمای سوخت رسان بدون سرنشین بوئینگ M Q – ۲۵ Stingray نیز به همین ترتیب عمل می کنند.

۵- ریپر سال ۲۰۲۳ سختی داشت

ریپر در سال ۲۰۲۳ چندین دفعه در سراسر جهان مورد مزاحمت قرار گرفت و دچار صدمه شد

MQ-9 بدون شک سال نسبتا سختی را پشت سر گذاشته و حوادث بسیاری شهرت این هواپیما را لکه دار کرده است. بر پایه گزارش بیزنس اینسایدر، حادثه ای که سال قبل میلادی رقم خورد و تبدیل از دست رفتن یک ریپر بر فراز دریای سیاه شد، برجسته ترین مورد از این اتفاقات می بود.

بعد از دردسرسازی ها و مزاحمت های مکرر، یک جت جنگنده سوخو ۲۷ روسی، یکی از سریع ترین هواپیماهای جنگی جهان، یک MQ-9 را ناچار به سقوط کرد و روابط تیره بین دو سرزمین را بدتر نمود. حوادث فرد دیگر مرتبط با ریپر نیز در سوریه و سراسر خاورمیانه رقم خورد که هیچ کدام از آن ها علتاطمینان به این عضو مهم در ناوگان پهپادهای نیروی هوایی ایالات متحده نمی شود.