۲۲ مارس ۱۹۸۲ شاتل فضایی کلمبیا در مأموریت اس‌تی‌اس ۳ به فضا پرتاب شد.

شاتل فضایی کلمبیا

شاتل‌ها نوعی سفینه با قابلیت منفعت گیری‌ مجدد بودند که برنامه‌ ساخت آن‌ها از سال ۱۹۶۹ اغاز شد. کلمبیا نخستین شاتلی می بود که مأموریت فضایی خود را اغاز کرد و قبل از فاجعه مرگبار سال ۲۰۰۳، ۲۷ مأموریت موفق را در کارنامه‌ خود ثبت کرد.

نام‌گذاری فضاپیما به کشتی کلمبیا که در بوستون نگهداری می‌شود، برمی‌گردد.

انفجار این فضاپیما در سال ۲۰۰۳ مهم‌ترین علت بازنشستگی شاتل‌ها در سال ۲۰۱۱ و استانداردهای تازه ناسا می بود.

در خلال آماده‌سازی این شاتل برای آزمایش زمینی، پنج تن از کارکنانی که با گاز نیتروژن مشغول پاکسازی فضاپیما بودند، دچار خفگی شدند و دو نفر از آنان جان خود را از دست دادند.

شاتل کلمبیا مأموریت‌های مهمی ازجمله استقرار آزمایشگاه‌های فضایی در مدار زمین، قراردادن‌ چند ماهواره و انجام برخی تحقیقات در فضا را به‌ پایان رسانده‌‌ می بود.

اس‌تی‌اس ۳

کلمبیا هشت روز سپس در ۳۰ مارس ۱۹۸۲ به زمین برگشت. این مأموریت شامل آزمایش‌های گسترده استقامت مداری فضاپیمای کلمبیا و این چنین آزمایش‌های علمی متعدد می بود.

اس‌تی‌اس ۳ اولین پرتاب شاتل، با مخزن خارجی رنگ‌نشده و تنها مأموریتی می بود که در بندر فضایی وایت سندز در نزدیکی آلاموگوردو فرود آمد.

مدارگرد به علت سیل در محل فرود اولیه خود، ناچار شد در پایگاه نیروی هوایی ادواردز، وایت سندز فرود آید.