به گزارش “افتاب شرق”، آخرین بازی سال و مسابقه بین هوادار و استقلال، در شرایطی به آخر رسید که با سوت آخر بازی، جواد نکونام با مشت‌های گره کرده از مسیر کناری نیمکت آرام آرام داخل رختکن شد.

نکونام، مسعود شجاعی هم‌تیمی سابقش، که در کنار خط در حال او گفت و گو با داور می بود را پشت سر گذاشت تا سریعتر از بازیکنان به رختکن رسیده و بغل خود را برای تک تک آنها باز کند. این ماموریتی به نتیجه رسیده در آخر یک سال زیاد دشوار می بود که با یک برد یک بر صفر دیگر به آخر رسید.

صدرنشینی استقلال با سر خطی که مورد انتقاد تعداد بسیاری از کارشناسان و اهالی فوتبال است، این که چرا استقلال تا این حد محتاطانه و دفاعی بازی می‌کند، کما این که در بازی با هوادار سپس از گل زودهنگام آرمین سهرابیان، آنها نزدیک به ۹۰ دقیقه از محوطه جریمه خارج نشدند و یقیناً درخشش سید حسین حسینی هم مزید بر علت شد تا این پیروزی سه امتیاز دیگر به حساب تیم فوتبال استقلال بریزد.

برای هواداران دیگر تیم‌ها، صدرنشینی استقلال با دقت به این که آنها در ابتدای فصل آنچنان جدی گرفته نمی‌شدند، آزاردهنده و اعصاب خردکن است و به همین علت بعد از هر بازی استقلال، آنها به نوعی با هجوم به فضای مجازی و با زیر سوال بردن نمایش تیم نکونام، به خود تسکین خواهند داد.

در فرد روبه رو اگرچه قسمت بسیاری از هواداران استقلال در نهایت به واسطه صدرنشین و کسب نتایج خوب از کارنامه نکونام دفاع می‌کنند، اما در عین حال افرادی هم می باشند که آرزو دارند کاش این صدرنشینی با نمایش بهتری همراه می بود.

مسئله قابل اشاره، بی‌توجهی جواد نکونام به همه این برداشت‌ها است. او راهش را انتخاب کرده و بنابر آنچه که در اولین فصل حضورش در استقلال در برنامه دارد، تمرینات، گیم پلن و ترکیب تیمش را می‌چیند و در جریان بازی هم تغییرات به همین سمت و سوی ذهنی خواهد می بود.

تیمی که سخت گل می‌خورد، فشرده بازی می‌کند و به هر حال در هر مسابقه‌ای تلاشش را برای گلزنی هم انجام می‌دهد، اما اولویتش مدام بر گل نخوردن است، چون به هر صورت روی ضربات ایستگاهی، پرتاب‌های اوت و جنگ‌های تن‌به‌تن یا بر تاثییر اشتباهات مدافعان حریف، گمان گلزنی در هر مسابقه هست.

باور کنید به این سادگی نیست که به گفتن سرمربی یک تیم پرطرفدار، به راحتی ایده‌های ناموافق را ایگنور کنید و هیچ کاری به ناموافق‌خوانی‌ها و نظرات منفی نداشته باشید. به هر حال فوتبال ورزشی است که بخشی از تعریف آن در جریان‌های هواداری و امروز در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها شکل گرفته و نمی‌شود نسبت به آن کاملا بی‌دقت می بود. با این حال، نکونام آن فردی نیست که بشود با این اظهارنظرها، نظرش را نسبت به فلسفه‌ای که برای فوتبال انتخاب کرده، تحول داد.

درست یا غلط، از زمان اغاز سرمربیگری از تیم فوتبال خونه به خونه، نساجی، فولاد و اکنون استقلال، در یک مسیر حرکت می‌کند و فوتبال شناسنامه‌داری که تیم‌های او نمایش داده‌اند، نشانگر خاصی است که او از یک بازی ۹۰ دقیقه‌ای دارد، با برتری قرار دادن کسب سه امتیاز و گل نخوردن و تکرار برخی از کلیشه‌ها همانند زمان‌کشی دروازه‌بان، عقب نگه داشته شدن مدافعان کناری، منفعت گیری از ضربات ایستگاهی و بعضی اوقات هم شلوغی بیشتر از اندازه روی نیمکت، برای آنکه فضای بازی به سمت که او می‌خواهد پیش برود.

چه بخواهید و چه نخواهید، صدرنشین جاری فوتبال ایران این چنین روشی را برگزیده و از آن مختصر نمی‌آید. اگرچه از ظواهر امر و جدول مسابقات هم اینطور برمی‌آید که آنها بیشترین بخت را برای کسب قهرمانی این فصل دارند، مگر آنکه یک دفعه خللی به این “هسته سخت فوتبال به روایت جواد نکونام” داخل بشود، چیزی که همه از ابتدای لیگ منتظرش بودند و تا به حال هیچ زمان اتفاق نیفتاده است.

تیم نکونام در شرایطی سال را با صدرنشینی به آخر رساند که آنها در رقابت‌های لیگ فقط یک بار و در هفته سوم روبه رو سپاهان تن به ناکامی دادند. آن هم در بازی خارج از خانه که آبی‌ها به تک گل حریف از روی ریباند ضربه پنالتی معترض بودند. از آن هفته تا بحال، استقلال توانسته به خوبی روال ناکامی‌ناپذیری خود را نگه داری کرده و به روال خوبش ادامه دهد.

از نظر دیگر، خط دفاعی تیم نکونام در آخر هفته بیست و یکم فقط ۱۰ گل دریافت کرده که نشان دهنده توان بالای دفاعی تیم اوست که می‌تواند یک اصل مهم برای کسب قهرمانی در لیگ برتر ایران باشد. اکنون و با تکیه بر این آمارهای امیدوارکننده، استقلالی‌ها به جستوجو برگزاری نخستین بازی خود در سال تازه می باشند تا بتوانند مسیر موفق خود در سال قبل را ادامه دهند.