در ۷ آوریل ۱۹۹۳، اولین کنفرانس زباله‌های فضایی اروپا در دارمشتات آلمان برگزار شد.

زباله‌های فضایی ساخته‌های بشر در مدار زمین می باشند که دیگر کارایی ندارند. از قطعات فضاپیماها گرفته‌ تا تکه‌هایی که در مرحله های گوناگون مأموریت فضایی از آن جدا خواهد شد. ماهواره‌هایی که مأموریت آن‌ها آخر یافته‌ نیز همه انها جزو زباله‌های فضایی می باشند.

این کنفرانس ۲۵۱ کارشناس جهانی از ۱۷ سرزمین ازجمله چین، هند، ژاپن، روسیه و ایالات متحده آمریکا را گرد هم آورد.

سؤالات بسیاری نقل شد، همانند تعداد زباله‌ها و شهاب‌سنگ‌ها در مدار نزدیک زمین، ابزارهای رایانه‌ای حاضر یا درحال گسترش برای پیش‌بینی تعداد فزاینده زباله‌های طبیعی و مصنوعی، تجزیه‌وتحلیل مواد برگشتی از فضا و خطر احتمالی آن‌ها.

نتیجه‌گیری مهم کنفرانس این می بود که مشاهدات زمینی با رادار و امکانات نوری وجود نزدیک به ۷۰۰۰ شی را در فضا نشان داد که خطر سریع محسوب نمی‌شود. بااین‌حال، عمل های کافی باید انجام می‌شد تا خطر برخورد برای مأموریت‌های سرنشین‌دار و بدون سرنشین در محدوده ایمن نگه داری شود.

پاکسازی زباله‌ها نه از نظر فنی عملی می بود و نه از نظر اقتصادی. محور عمل باید در جهت جلوگیری از تشکیل خرابی باشد.

چندین عمل پیشگیرانه در فعالیت‌های فضایی شناسایی و اجرا شد، همانند رهاسازی پیشران باقی‌مانده در مرحله های بالای موشک برای جلوگیری از انفجار بعدی که قطعات بسیاری تشکیل می‌کند. یک عمل دیگر چرخش مجدد ماهواره‌های زمین ایستا در ارتفاعات بالاتر در آخر مأموریت خود به‌منظور جلوگیری از برخورد با ماهواره‌های عملیاتی می بود.

توافق شد که مشکل زباله‌های فضایی تنها با همکاری بین‌المللی می‌تواند به‌طور مؤثر حل شود.