۹ آوریل ۱۹۹۸، دانشمندان اظهار کردند که فضاپیمای رصدخانه فضایی فروسرخ (ISO) یک ابر بخار زیاد بزرگ را در فضای بین ستاره‌ای کشف کرده‌ است.

تیمی از اخترشناسان آمریکایی با منفعت گیری از این مأموریت که با شراکت ناسا انجام شد، غلظت بسیاری از بخار آب را در ابری از گاز بین ستاره‌ای نزدیک به سحابی شکارچی کشف کردند. ISO بخار آب را در تعداد بسیاری از مکان‌ها، از سیارات بیرونی گرفته تا کهکشان‌های دوردست اشکار کرد، اما غلظت گزارش‌شده در سال ۱۹۹۸ بیست برابر زیاد تر از آن چیزی می بود که قبلاً در دیگر ابرهای گازی بین‌ستاره‌ای اندازه‌گیری شده می بود.

بخار آب در ابر مولکولی شکارچی، یک توده غول‌پیکر بین‌ستاره‌ای است که عمدتاً از مولکول‌های هیدروژن راه اندازی شده‌ است. این مشاهدات در اکتبر ۱۹۹۷ با طیف‌سنج طول موج بلند، که توسط یک تیم بریتانیایی به‌گفتن یکی از چهار ابزار حاضر روی ISO ابداع شد، انجام شد.

ستاره‌شناسان با نگاهی به طول موج‌های بلند مادون قرمز، نشانه مشخصی از گسیل بخار آب را مشاهده کردند. «مارتین هارویت» از دانشگاه کرنل، دانشمند این مأموریت، می‌گوید: «ابر گازی بین ستاره‌ای که ما مشاهده کردیم توسط امواج ضربه‌ای که گاز را گرم می‌کند، فشرده‌ می‌شود. این امواج ضربه‌ای نتیجه مرحله های اولیه و فعالیت‌های طوفانی تولد ستاره است. در این مرحله ستاره جوان گازی را به بیرون پرتاب می‌کند که با شدت زیاد به محیط اطراف خود برخورد می‌کند. بخار آب گرم‌شده‌ای که مشاهده کردیم نتیجه آن برخورد است.»

غلظت این بخار آب توسط تیم آمریکایی اندازه‌گیری شد و زیاد زیاد تر از هر اندازه‌گیری قبلی در فضای بین ستاره‌ای می بود.