۲۹ آوریل ۲۰۰۱، مأموریت ریزگرانشی مکسوس ۴ با پیروزی از شمال سوئد پرتاب شد.

موشک پرتاب‌کننده، یک کاستور 4B با سوخت جامد ۱۱.۵ تنی می بود که محموله‌ای به وزن ۴۸۹ کیلوگرم از هفت آزمایش علمی را با پیوندهای تله‌متری و ویدئویی مرتبط با آنها حمل کرد.

این محتویات در پنج ماژول جدا گانه چیده‌ شده‌ بودند و کل بسته‌ شامل ۱۴ دوربین فیلم‌برداری و یک دوربین مادون قرمز می بود.

شمارش معکوس و پرتاب در شرایط تقریباً عالی انجام شد. مکسوس ۴ به سمت بالا پرتاب شد تا به حداکثر شدت نزدیک به ۳۶۰۰ متر در ثانیه و حداکثر ارتفاع ۷۰۴ کیلومتر برسد.

از سوختن‌ بوستر تا ۷۰ کیلومتر بالای جو و ورود مجدد اتمسفر ۷۴۰ ثانیه سپس، محموله در شرایط ریزگرانشی عالی قرار داشت. هر هفت بسته‌ علمی، که در پنج ماژول جدا گانه قرار گرفته‌اند، و این چنین تله‌متری مأموریت، به خوبی عمل کردند.

دانشمندان توانستند آزمایش‌های خود را به‌صورت تعاملی انجام بدهند. بااین‌حال، سیستم بازیابی چتر نجات به درستی مستقر نشد و بسته محموله در تاثییر برخورد با زمین به شدت صدمه دید.

دانشمندان هنگامی دریافتند که تعداد بسیاری از کارهای آزمایشی آنها قابل نجات است، حس آسودگی کردند. ماژول‌های علمی قوی بودند و اگرچه زیاد تر تجهیزات برای منفعت گیری مجدد، بیشتر از حد صدمه دیده‌ بودند، اما تعداد بسیاری از داده‌های ذخیره‌شده‌ در هواپیما قابل بازیابی بودند.

تعداد بسیاری از مثالهای باارزش تولیدشده‌ در ریزگرانش، برای مثال کریستال‌های سیلیکون و زئولیت، از تصادف جان سالم به در برده‌ بودند.