۱۰ مه ۱۹۹۸، مأموریت رصدخانه فضایی فروسرخ (ISO) آخرین رصد خود را با دستگاه طیف‌سنج موج مختصر (SWS) انجام داد. خطوط گسیل، هیدروژن را در ستاره‌ غول‌پیکر داغ «اتا کانیس ماجوریس» نشان داد.

رصدخانه فضایی فروسرخ در زمان خود، حساس‌ترین ماهواره مادون قرمزی می بود که به فضا پرتاب شده می بود. این رصدخانه مطالعات مهمی را درمورد مناطق غبارآلود کیهان انجام داد؛ جایی که تلسکوپ‌های نور مرئی نمی توانند چیزی ببینند.

انبوهی از داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط رصدخانه فضایی فروسرخ تا این مدت نتایج علمی مهمی را تشکیل می‌کند.

ابزار SSW روی این سیستم، که نتیجه نهایی را تشکیل کرد، تابش را در باند ۲.۴ تا ۴۵ میکرون تجزیه‌وتحلیل کرد. از آنجایی که تعداد بسیاری از مولکول‌ها در محدوده مادون قرمز نور ساطع می‌کنند، اطلاعات ارزشمندی درمورد شیمی کمتر شناخته‌شده کیهان اراعه کرد. SWS این چنین قادر به مطالعه شرایط فیزیکی آن اجزای شیمیایی همانند دما و چگالی می بود.

رصدخانه فضایی فروسرخ (ISO) شش روز سپس خاموش شد و مدار آن تحول کرد تا ماهواره ناچار شود در جو بسوزد و به نگه داری محیط زیست در فضا پشتیبانی کند.