«نولاند آرباو»، اولین بیمار پروژه نورالینک است که از توانایی متفاوت خود بعد از کاشت این ایمپلنت مغزی در مغزش می‌گوید. او در سال ۲۰۱۶ و به‌علت برخورد یک جسم سخت به سرش میانه شیرجه به داخل آب فلج شد و دیگر قادر نبوده است همانند اسبق اندام خود را به حرکت درآورد. این اتفاق زندگی آرباو ۲۲ ساله را تحت‌تأثیر قرار داد؛ چون او باید کار با ویلچر و دیگر ابزار توان‌یابی را یاد می‌گرفت و از طرفی حالت سلامتی‌اش مدام توسط خانواده‌ و تیم پزشکی وی بازدید می‌شد.

اما در ژانویه ۲۰۲۴، آرباو اولین کسی می بود که ایمپلنت مغزی نورالینک را تحت گفتن کارآزمایی بالینی دریافت کرد. اگرچه این تراشه تأثیری بر حرکت وی ندارد، اما به او پشتیبانی می‌کند تا بر محدودیت‌های فیزیکی‌اش تسلط کند، دستگاه‌های اطرافش (همانند لپ‌تاپ‌) را با دستورات ذهنی در اختیار بگیرد و به‌همین‌طریق با دوستانش ربط برقرار کند. اگرچه آرباو از وقوع آن حادثه زیاد غمگین است، اما باور دارد که این حادثه و همینطور کاشت تراشه مغزی، بخشی از برنامه خداوند برای اوست.

حس‌وحال سپس از حادثه

بعد از آن حادثه، آرباو تلاش می‌کرد تا جایگاه خود را در جهان بیابد و نقش اسبق خود را به‌گفتن یک انسان به‌دست آورد. علی‌رغم همراهی خانواده و دوستانش، او زیاد تر حس درماندگی می‌کرد و رد شدن خواست‌های استخدام او به‌علت شدت تایپ پایین با آیپد، از دلایل احساسات بد وی می بود. در آن زمان انجام تعداد بسیاری از فعالیت‌ها برای او سخت می بود و به‌علت نپرداختن وام‌های دانشجویی، موفق به دریافت ریزنمرات و مدارکش نشد. در این چنین شرایطی او حس می‌کرد که دیگر از بعد هیچ کاری برنمی‌آید.

اما در سپتامبر ۲۰۲۳، هم‌اتاقی او، «گرگ بین»، از پروژه نورالینک مطلع شد و آرباو را در جریان قرار داد. بین مطلع شده می بود که پروژه نورالینک به شخصی برای آزمایش ایپلنت مغزی نیاز دارد و به آرباو گفت که این تراشه می‌تواند با برقراری ربط بین مغز و کامپیوتر، افراد فلج را قادر سازد تا تنها با منفعت گیری از مغزشان، دستورات خود را به کامپیوتر و لپ‌تاپ انتقال دهند.

انتخاب به‌گفتن اولین بیمار نورالینک

آرباو با پشتیبانی بین، سوال‌نامه آنلاین نورالینک را پر کرد؛ سوال‌نامه‌ای که در رابطه ماهیت صدمه او، توانمندیهای حرکتی جاری، مصرف مشروبات الکلی و سیگار و شرایط پزشکی او سؤالاتی را نقل کرده می بود. آرباو نزدیک به دو سال پیش مصرف الکل و سیگار را کنار گذاشت تا با مطالعات گوناگون همانند ریاضیات، زبان و همینطور گوش‌دادن به کُتُب صوتی، حس شادابی و سرحالی را در خود زنده کند و رنگ‌وبوی جدیدی به زندگی‌اش ببخشد.

بعد از بازدید جواب‌ها، تیم نورالینک با آرباو تماس گرفت و سپس از انجام مصاحبه‌های تلفنی، از او خواستند برای آزمایشات مورد نیاز به مؤسسه عصبی بارو (Barrow Neurological Institute) بیاید. در این آزمایش‌ها ضخامت جمجمه و فضای بین مغز و جمجمه او مورد بازدید قرار گرفت و نتایج آن توسط تیمی متشکل از پزشکان و پرستاران بازدید شد. با وجود عدم خبر از نتیجه نهایی، برخی از کارمندان بیمارستان، آرباو را نامزد مهم دریافت ایمپلنت مغزی می‌دانستند.

سپس در ژانویه به او خبر دادند که اولین بیمار نورالینک خواهد می بود. آرباو درمورد این اتفاق او گفت: «حس بسیار‌ای داشتم، چون می‌توانستم ببینم که دیگران چه مقدار از این خبر شوق‌زده می باشند. همه انها مدام به من می‌انها گفتند که دیدن من چه افتخار بزرگی برای آن‌ها بوده و اکنون می‌توانم بزرگ‌ترین کار دنیا را انجام دهم.»

حتی خطرات احتمالی بعد از کاشت تراشه نیز نتواستند آرباو را از این انتخاب منصرف کنند. او ساعت‌ها با گرگ بین و دوستانش درمورد محاسن روش جراحی نورالینک او گفت و گو می‌کرد و از دلایل خود برای کاشت این ایمپلنت می‌او گفت. مطابق حرف های آرباو، حتی یکی از دوستانش به وی هشدار داد که «ایلان ماسک»، رهبر پروژه نورالینک، تنها به پیشرفت اهدافش فکر می‌کند و برایش مهم نیست که چه اتفاقاتی در این مسیر برای داوطلبان رخ می‌دهد. این چنین یکی دیگر از دوستانش هم با اشاره به آزمایش‌های این تراشه روی حیوانات، نسبت به خطرات و پیامدهای احتمالی ایمپلنت اظهار نگرانی کرد. بااین‌حال آرباو باور داشت که اگر این چنین روشی پیامدهای منفی داشت، ماسک و تیمش هیچ زمان این پروژه را‌ اغاز نمی‌کردند.

کارکرد ایمپلنت

تراشه در زمان فعالیت نورون‌های مغز‌، داده‌ها را جمع‌آوری می‌کند و با پشتیبانی هوش مصنوعی، الگوهای خاصی از فعالیت عصبی را با فعالیت‌های انسانی مطابقت می‌دهد و سپس به عمل های روی رایانه تبدیل می‌کند. برای مثال، گرچه آرباو نمی‌تواند دستان خود را حرکت دهد، ولی می‌تواند به حرکت‌دادن آن‌ها فکر کند. به این علت تراشه این مقصد را تشخیص می‌دهد، آن‌ را به لپ‌تاپ یا گوشی روبه رو شخص منتقل می‌کند و به شخص این امکان را می‌دهد تا دستورات مدنظرش را روی صفحه‌نمایش ببیند. درنتیجه آرباو و دیگر اشخاص ناتوان می‌توانند زیاد تر با دنیای آنلاین تعامل کنند و امورات شخصی خود را راحت‌تر انجام بدهند.

شیوه کاشت تراشه‌ها

اکثر استارتاپ‌های کاشت تراشه، الکترودها را در نزدیکی نورون‌ها قرار خواهند داد؛ نه مستقیماً روبه‌روی آن‌ها. برای مثال شرکت Synchron دستگاهی دارد که با روشی نسبتاً ایمن و بدون بریدن جمجمه، داخل رگ خونی مغز شود و محصولات سازنده دیگر، یعنی Precision Neuroscience نیز روی سطح مغز قرار می‌گیرد.

در روبه رو، شیوه قرارگیری ایمپلنت نورالینک مقداری متفاوت به نظر می‌رسد، چون سیم‌های الکترونیکی تراشه با سطح مغز مستقیماً تماس دارند و به‌همین علت کاشت آن‌ها دقت بالایی را می‌طلبد. این چنین دستگاه مورد نظر با نزدیک‌تر شدن به نورون‌ها، منفعت‌مندی از الکترون‌‌های زیاد تر و پهنای باند داده بالاتر، سیگنال کامل‌تری از مغز دریافت می‌کند و در نتیجه، شخص را قادر می‌سازد تا دستوراتش را سریع تر به سیستم منتقل کند. به این علت در صورت پیروزی کامل نورالینک، این تراشه نه تنها به اشخاص ناتوان، بلکه به بیماران سکته مغزی و ALS نیز پشتیبانی شایانی خواهد کرد.

احساسات آرباو بعد از کاشت ایمپلنت

در هفته‌های ابتدایی سپس از جراحی، تیمی از متخصصین درکنار نولاند به بازدید حالت تراشه پرداختند. طبق معمولً بیماران کاشت مغزی به‌علت سختی جسمی و روحی، بعد از دو تا چهار ساعت فعالیت به استراحت نیاز دارند، درحالی‌که آرباو می‌توانست تا ۱۰ ساعت کار کند. از طرفی تراشه نورالینک هم کارکرد مناسبی از خود نشان داد و با برقراری ربط سریع بین مغز و کامپیوتر، رکوردهای جدیدی را به ثبت رساند.

در روزهای اول، آرباو باید یاد می‌گرفت که چطور نرم‌افزار نورالینک را با الگوهای مغزش تنظیم کند تا دستورات راحت‌تر منتقل شوند. اما بعد از آن دنیای نولاند آرباو رنگ‌وبوی جدیدی گرفت و می‌توانست بازی‌هایی همانند Sid Meier’s Civilization و شطرنج را بازی کند، وب‌سایت‌های گوناگون را بگردد و به کتاب‌های صوتی گوش دهد.

ابراز مشکلات

اما با گذشت یک‌ماه، آرباو فهمید شد که انتقال دستورات بین مغز او و رایانه با تأخیر صورت می‌گیرد؛‌ چون سیم‌های ریز تراشه از مغز وی خارج شده بودند و درنتیجه الکترودهای کمتری برای شناسایی سیگنال‌های مغز در دسترس قرار داشتند. نورالینک تا این مدت توضیحی درمورد این که چرا سیم‌ها تا این حد جابه‌جا شده‌اند، اراعه نکرده است؛ اما می‌توان یکی از دلایل این اتفاق را در تفاوت ابعاد مغز انسان و حیوانات دانست (این اشتباه در آزمایشات روی حیوانات نیز دیده شده می بود، اما گمان می‌رفت که این اشتباه در آزمایشات انسانی پدیدار نشود.)

علاوه‌براین، جمجمه نسبتاً ضخیم آرباو نیز می‌توانست بر نحوه قرارگیری سیم‌ها و کارکرد آن‌ها در بافت مغز تأثیر گذاشته باشد. با وجود این، نسخه جاری تراشه تا این مدت تحت بازدید قرار دارد و با دقت به داده‌های قبلی، نورالینک راه حلهای جراحی خود را مشابه با این مشکلات و در راستای از بین بردن آن‌ها تنظیم خواهد کرد، چون تراشه آن‌ها امسال روی بیماران بیشتری آزمایش خواهد شد.

آرباو در این باره او گفت: «من نمی‌توانستم کنترل‌نمای ماوس را به خوبی هدایت کنم. فکر می‌کردم که به علت تغییرات احتمالی است که تیم نورالینک در من انجام داده، اما آن‌ها انها گفتند که دلیلش، خروج سیم‌ها از مغزم است. در ابتدا آن‌ها نمی‌دانستند که این نوشته چه مقدار جدی است و اطلاعات بسیاری هم نداشتند.»

از بین بردن اختلال‌ها

به‌منظور از بین بردن این مشکلات، متخصصین نورالینک و مهندسان نرم‌افزار الگوریتم‌هایی را برای پردازش بهتر داده‌های نورون‌ها قرار دادند و تغییراتی در نحوه آنالیز و ارسال داده‌ها به رایانه تشکیل کردند. اکنون اولین بیمار نورالینک مجدد به توانمندیهای قبلی خود دست اشکار کرده و از حس‌وحال خود او گفت: «شرط می‌بندم نفر بعدی که از این تراشه منفعت‌مند می‌شود، دقیقاً همان حسی را خواهد داشت که من دارم؛ چون وقتی که لذت منفعت گیری از این توانمندیها را می‌چشید، دیگر نمی‌توانید آن‌ها را رها کنید و ذهن‌تان دچار توانمندی‌های جدیدتان خواهد شد.»‌

اکنون آرباو ۱۰ تا ۱۲ ساعت در روز از ایمپلنت مغزی‌اش منفعت می‌برد و تنها برای شارژشدن یا خواب به آن استراحت می‌دهد. این چنین در روتین روزانه‌اش، گوش‌دادن به کتاب‌های صوتی و موسیقی نیز همراه با بازی‌های ویدیویی دیده خواهد شد که هرکدام نقش بالقوه‌ای در بازیابی شرایط روحی‌اش دارند. او قبلاً برای انجام تعداد بسیاری از کارها از دستورات صوتی و دهان‌گیر پشتیبانی می‌گرفت، اما اکنون به‌راحتی می‌تواند فعالیت‌های دلخواهش را در لحظه تحول دهد و پویایی را به زندگی‌اش تزریق کند.

اهداف اولین بیمار نورالینک در آینده

او اخیراً اغاز به یادگیری کار با حروف کیبورد صفحه‌نمایش کرده و تا بتواند با فکرکردن، به آرزوی خود برای فعالیت به‌گفتن یک نویسنده جامه عمل بپوشاند. این چنین آرباو به‌جستوجو راهی برای کسب درآمد با پشتیبانی توانایی جدیدش است تا وابستگی مالی خود را به خانواده‌اش افت دهد. علاوه‌براین، او می‌خواهد آنقدر درآمد داشته باشد تا از مادرش بابت مراقبت‌هایی که از وی در طول این هشت‌سال داشته سپاس کند.

متخصصین نورالینک و آرباو با یکدیگر توافق کرده‌اند که او در ازای نگهداری ایمپلنت، به‌زمان یک‌سال داده‌ها را در اختیار مهندسین و نیروهای شرکت قرار دهد، سپس دو طرف تصمیم خواهند گرفت که تراشه را غیرفعال کنند یا نسخه بهینه‌تر آن را در آینده به‌کار گیرند.