به گزارش افتاب شرق، دقیقا هفت سال پیش می بود که سفر مختصر امیر قلعه‌نویی به گرجستان با پسندیدن یک بازیکن بلندقامت ۱۹۳ سانتی‌متری به آخر رسید؛ مدافعی که در قلب خط هافبک دینامو تفلیس بازی می‌کرد، سر می‌زد، پاس می‌داد و در حرکات دفاعی نیز مشارکتی جدی داشت. امیر قلعه‌نویی روی صندلی VIP ورزشگاه دینامو روبه رو اسم گئورگی گولسیانی تیک زد تا این بازیکن را به اصفهان بیاورد، وقتی که او سرمربی ذوب‌آهن می بود.

با اغاز فصل مربیان فوتبال ایران فهمید وجود بازیکنی در قلب دفاع و یقیناً هافبک دفاعی تیم ذوب‌آهن شدند که مشخصاتش شباهت بسیاری به بازیکنان مورد نظر این سرمربی باتجربه فوتبال ایران داشت. بازیکنی که بلندی قامت، تکنیک فردی خوب و هوش بازی را با هم داشت و از شم مناسب گلزنی هم منفعت می‌برد. به این علت این‌این چنین می بود که بعد از هر مسابقه رو در رو با ذوبی‌ها، مربیان حریف آمار این بازیکن را از دستیاران قلعه‌نویی می‌گرفتند.

آن فصل با این درخشش نسبی به آخر رسید تا با جدایی قلعه‌نویی از ذوب‌آهن گئورگی در فصل نقل و انتقالات به نساجی برود و این‌بار زیر نظر جواد نکونام در تیمی که تازه به لیگ برتر صعود کرده می بود، به فوتبال مشغول شد. او اولین گلش در لیگ برتر فوتبال ایران را در تیم سرخپوش نساجی زد و سپس از یک فصل خوب سر از سپاهان درآورد. جایی که مجدد امیر قلعه‌نویی انتظارش را می‌کشید تا این‌بار این بازیکن گرجستانی برای کسب قهرمانی لیگ بجنگد.

او سه فصل در سپاهان می بود و در هر فصل حداقل ۲۰ بازی برای این تیم انجام داد و ۹ گل هم به ثمر رساند؛ بازیکنی که بعد از قلعه‌نویی، زیرنظر محرم نویدکیا به کار خود در ادامه گفت و با جدایی محرم در تابستان دو سال پیش (۱۴۰۱) به پرسپولیس پیوست تا چالش خود را در یک تیم تازه اغاز کند.

او به پرطرفدارترین تیم فوتبال ایران پیوست تا در آنجا بیشتر از قبل مورد دقت قرار بگیرد. جایی که برای اولین بار دست او را به جام قهرمانی فوتبال ایران رساند تا «جیو» (نام‌مورد منفعت گیری گولسیانی در تیم پرسپولیس) که در اولین دربی موفق به دو بار گلزنی روبه رو استقلال شده می بود، سال بسیار‌ای را در جمع پرسپولیسی‌ها پشت سر بگذارد؛ سالی که در نهایت به اولین دعوت او به تیم ملی فوتبال گرجستان در سن ۳۲ سالگی نیز منجر شد.

برای گولسیانی سال تازه فوتبالی با شرایطی استثنایی به آخر رسید. او اکنون در یورو است و کار او را با عکاسان یوفا و فوتوشوت‌های آنها با پیراهن گرجستان به آخر رسانده و برای اولین بار نیز لباس تیم را بر تن کرده تا نامش در سیاهه بازیکنانی قرار بگیرد که افتخار پوشیدن پیراهن تیم ملی‌شان را داشته‌اند. گولسیانی در همان اولین بازی ملی یک پاس گل هم به هم‌تیمی‌هایش داده تا ویلی سانیول، ستاره اسبق فرانسوی بایرن مونیخ به گفتن سرمربی گرجستان، به وجود او در ترکیب ثابت جدی‌تر فکر کند.

اگرچه این چنین اتفاقی برای گولسیانی رخ بدهد و او در تیمی که مشهورترین بازیکنش فردی جز کواراتسخلیا، وینگر درخشان تیم ناپولی نیست، با میدان برود، معجزه‌ای است که در سن و سالی که تعداد بسیاری از فوتبالیست‌ها به بازنشستگی فکر می‌کنند، برایش رخ داده است.

یقیناً احتمالا همیشه جیو را دست کم می‌گرفتیم. او که در آخرین بازی پرسپولیس، گل قهرمانی را داخل دروازه مس رفسنجان کرد و با وجود صدمه دیدن در ترکیب تیم حاضر شد، جنگجویی است که هر آنچه در ذهن دارد و به چنگ آورده است. اگرچه مقداری دیرتر و در شرایطی که آرزوهایش دیگر نمی‌تواند آنچنان بزرگ باشد که او را در سطح اول فوتبال ایران در رقابت‌های باشگاهی ببینیم. با این حال پرسپولیس از داشتن دفاع کننده مستحکم، سر به راه، کار امد و متعصبی همانند او زیاد خوشحال است؛ بازیکنی که امسال مطلب آور قهرمانی در لیگ برتر بعد از یک فصل زیاد پرتنش و شگفت و غریب می بود.

او اکنون در آلمان دل به تمرینات داده و خود را آماده وجود مجدد در ترکیب تیم گرجستان می‌کند، در شرایطی که گرجستان قرار است با ترکیه، جمهوری چک و پرتغال پنجه در پنجه شود. اگر در ترکیب گرجستان در آخرین بازی این تیم در روز چهارشنبه، ششم تیرماه، گولسیانی را دیدید که خودش را آماده مهار رونالدو می‌کند، به هیچ وجه جا نخورید. همانطور که گفتیم او هر چیزی را که می‌خواهد، به دست می‌آورد.