برخی از اعضای بدن ما که کار خاصی انجام نمی‌دهند، برای اجدادمان کاربرد داشته‌اند؛ به‌گفتن مثال، آپاندیس جزو اعضای الزامی بدن انسان امروز برداشت نمی‌شود. اما نتایج برخی پژوهش‌ها گفتن می‌کند که آپاندیس در ذخیره‌ی باکتری‌های سودمند نقش داشته است. درحالی‌که امروز مشاهده می‌کنیم در مواردی که آپاندیس افراد دچار التهاب یا پارگی می‌شود، به حذف آن با عمل جراحی نیاز خواهد می بود.

از طرفی، چند عضو دیگر نیز در بدن وجود دارد که برای حیات انسان باستانی اهمیت داشته است، اما برای ما کاربردی ندارد. ازاین‌رو، حذف و نبوده است این چنین اعضایی اثری بر کیفیت زندگی افراد نخواهد داشت.

درسا امیر، به‌گفتن یک متخصص انسان‌شناسی تکاملی در دانشگاه بوستون در این خصوص اظهار کرده است که برخی از اعضای بدن در قبل سودمند بوده‌اند، اما به علت تکامل، دیگر نقش قابل‌توجهی ندارند؛ ضمن این که وجود آن‌ها ضرری هم تشکیل نمی‌کند؛ در ادامه به معارفه و مرور ۹ عضو از بدن خواهیم پرداخت که در طول چندین میلیون سال بی‌منفعت گیری باقی مانده‌اند:

۱- آپاندیس

چندین سال پیش، وبسایت گیزمودو در مقاله‌ای خبرداد که کاربرد آپاندیس، به گمان زیاد مربوط‌به هضم خوراکی‌های گیاهی بشر قبل بوده است. هر چند که مهره‌داران گیاهخوار، تا این مدت هم برای هضم غذای خود به آپاندیس متکی می باشند، اما این عضو جزو دستگاه گوارش انسان پذیرفته نمی‌شود. امیر در این‌باره می‌گوید:

از همان وقتی‌که گوشت را داخل رژیم غذایی خود کردیم، دیگر نیازی به یک سیستم فوق طویل و پیچیده برای هضم غذا نداریم.

بااین‌حال، هم چنان شواهدی وجود دارد که مشخص می کند آپاندیس برخی از باکتری‌های سودمند روده را ذخیره می‌کند؛ اما اشکار نیست که اکنون هم این چنین کاری را برای ما انجام می‌دهد یا آنکه ماموریت‌ی تازه فرد دیگر را بر مسئولیت گرفته است.

۲- عضله لونگوس

اگر پشت مچ دست خود را روی یک میز قرار دهید و انگشت شست خود را به انگشت کوچک‌تان متصل کنید، امکان پذیر گروهی از عضلات را در مچ دست ببینید. نام این عضله، عضله‌ی لونگوس یا ماهیچه‌ی درازگردن است. امیر می‌گوید که این عضله به پیشنیان ما پشتیبانی می‌کرد تا از درختان بالا بروند.

بنا به گزارش دایره‌المعارف بریتانیکا، این ماهیچه برای انسان‌های اولیه کارگشا می بود. باتوجه‌به این که نزدیک به دو میلیون سال است که روی دو پای خود راه می‌رویم، دیگر نیازی به این عضله نداریم.

۳- دندان عقل

اکنون در دوره‌ای به سر می‌بریم که غذاها به‌اندازه‌ی کافی نرم می باشند و دندان‌های آسیاب به‌تنهایی از بعد خرد کردن مواد غذایی برمی‌آیند. به این علت، دیگر همانند قبل نیازی به دندان عقل نداریم.

۴- ماهیچه راست‌کننده‌ی مو

بدن نیاکان ما، موی بیشتری نسبت به بدن امروزی ما داشته است! ازاین‌رو ماهیچه‌ی راست‌کننده‌ی مو در آن روزگار، پشتیبانی حال آن‌ها می بود. این ماهیچه با انقباض خود علتراست شدن موهای بدن می‌شود.

در رابطه حیواناتی که خزهای ضخیمی دارند، ماهیچه‌ی راست‌کننده‌ی مو به گرم‌نگه‌داشتن‌شان پشتیبانی می‌کند. از طرفی این عضلات می‌تواند حیوانات را بزرگ‌تر از آنچه می باشند نشان دهد؛ جوجه‌تیغی از جمله حیواناتی است که از مزایای این عضو منقرض‌شده برخوردار است.

۵- استخوان دنبالچه

استخوان دنبالچه از باقی مانده وقتی است که پدربزرگ‌های ما دارای دم بودند! به این ترتیب دم حذف شد اما استخوان دنبالچه باقی ماند. درواقع این استخوان به گذشتگان ما پشتیبانی می‌کرد تا اعتدال خود را نگه داری کنند. بااین‌حال، این دنبالچه دیگر مقصد خاصی جستوجو نمی‌کند. درواقع اجداد ما طی جهش‌های ژنتیکی دم خود را از دست دادند.

بااین‌حال، در موارد نادری مشاهده شده است که برخی نوزادها با دم متولد خواهد شد. یقیناً پزشکان می‌توانند با پشتیبانی جراحی نه چندان جدی این دم را حذف کنند.

۶- ماهیچه‌ی لاله گوشی

بنا بر گزارش بریتانیکا، ماهیچه‌ی لاله گوشی گوش به پستانداران پشتیبانی می‌کند تا محل صدا را شناسایی کرده و احساسات خود را ابراز کنند.

برخلاف انسان‌ها، حیواناتی همانند گربه‌ها ناچار می باشند برای خوب شنیدن، گوش‌های خود را تکان دهند. از آنجایی که ما گردن انعطاف‌پذیری داریم، دیگر نیازی به تکان دادن گوش‌های خود نخواهیم داشت؛ بااین‌حال، برخی از افراد هم چنان می‌توانند گوش‌های خود را حرکت دهند!

۷- ماهیچه‌ی پیرامیدالیس

ماهیچه پیرامیدالیس به انقباض خط سفید شکمی پشتیبانی می‌کند اما در کارکرد ماهیچه‌های زیرشکمی اثری ندارد. در کل، نزدیک به ۲۰ درصد افراد فاقد ماهیچه‌های پیرامیدالیس می باشند.

۸- نوک پستان مردان

مردان در شرایط طبیعی قادر به شیردهی نیستند. چون برای شیردهی نیاز به سطح بالایی از هورمون پرولاکتین است؛ ازاین‌رو مردان نیازی به داشتن این عضو ندارند.

۹- پلک سوم

پرندگان، خزندگان و برخی از پستانداران می‌توانند با پشتیبانی غشای محافظ، چشم خود را مرطوب نگه داشته و مانع از ورود گرد و غبار به داخل آن شوند. انسان امروز همانند گذشتگان خود قادر به کنترل این غشا نیست و تنها بخشی از آن به‌صورت پلک سوم در گوشه‌ی چشم باقی مانده است.

یقیناً علت آنکه چرا انسان‌ها این غشای چشمی را از دست داده‌اند، دقیقا آشکار نیست. بااین‌حال، گونه‌های نادری از پستانداران دارای پلک سوم می باشند؛ ازاین‌رو این گمان می‌رود که پلک سوم خود را در زمان‌های زیاد دور از دست داده‌ باشیم.