«بیماری دانگ» یا «تب دنگی» یا «تب استخوان‌شکن» نوعی بیماری است که اگرچه جدیداً به وجود نیامده و از سال‌های پیش نیز در جهان وجود داشته اما این روزها به علت تغییرات اقلیمی و در پی ابراز سیلاب‌ در برخی کشورهای همسایه زیاد تر شایع شده و متأسفانه دامنه آن به سرزمین ما نیز گسترش یافته است. مطابق آخرین گزارش وزارت بهداشت، ۱۴۶ نفر در سرزمین به تب دنگی مبتلا شده‌اند که عمدتاً‌ سابقه سفر به کشورهای خارجی از جمله امارات را داشته‌اند.

تب دنگی چیست و چطور به آن مبتلا می‌شویم؟

ویروس تب دنگی توسط پشه‌ آئدس انتشار کردن می‌یابد. این پشه‌ها در نزدیکی محل زندگی انسان و به‌اختصاصی در آب‌های راکد، لاستیک و تایرهای مستعمل، قوطی کنسرو و … رشد می‌کنند. هنگامی‌ که یک پشه، فردی آلوده به ویروس مولد تب دنگی را نیش می‌زند، ویروس داخل بدن پشه می‌شود سپس هنگامی که پشه آلوده فرد فرد دیگر را نیش می‌زند، ویروس داخل جریان خون آن فرد می‌شود.

علائم تب دنگی چیست؟

درد عضله، استخوان و مفصل‌ها، حالت تهوع، استفراغ، درد پشت چشم‌ها، تورم غدد لنفاوی و راش از علائم ابتلا به تب دنگی است. تب دنگی انتقال انسان به انسان ندارد و فقطً از طریق نیش پشه منتقل می‌شود. اکثر موارد ابتلا به تب دنگی علامتی ندارند یا دارای علائم خفیف می باشند.

علائم این بیماری ۴ تا ۱۰ روز بعد از گزش پشه تشکیل می‌شود و در عرض یک هفته بهبود می‌یابد.

کدام شهرهای سرزمین دچار تب دنگی می باشند؟

پشه آئدس که عامل تشکیل تب دنگی است، در ایران در استان‌های هرمزگان، سیستان و بلوچستان (چابهار و کنارک)، بوشهر(عسلویه و کنگان) و گیلان گسترش دارد. با وجود این، خطر آلودگی بقیه استان‌ها به این پشه‌ها وجود دارد.