یک مطالعه بزرگ تازه قبول می‌کند که خواهر و برادرهای کودکان اوتیستیک به مقدار ۲۰ درصد گمان ابتلا به اوتیسم دارند. این گمان، نزدیک به هفت برابر زیاد تر از نوزادانی است که خواهر و برادری اوتیستیک ندارند.

مطابق یک مطالعه تازه که توسط محققان مؤسسه MIND دانشگاه کالیفرنیا انجام شده، خواهر و برادرهای کودکان اوتیستیک ۲۰ درصد گمان دارد که خود نیز به اوتیسم مبتلا شوند. این نتیجه به قبول یافته‌های شبیه در سال ۲۰۱۱ رسیده و نشان‌دهنده گمان زیاد تر ابتلا به اوتیسم در نوزادانی است که خواهر یا برادر اوتیستیک دارند.

تحقیقات گسترده مشخص می کند: نژاد و تحصیلات مادر بر گمان تکرار اوتیسم تأثیر دارند

«سلی اوزوناف»، استاد برجسته در دپارتمان روانپزشکی و علوم رفتاری، به زمان چندین دهه به مطالعه تکرار اوتیسم در خانواده‌ها پرداخته است. مطالعه تازه روی گروه بزرگ و متنوعی از خانواده‌ها در ایالات متحده، کانادا و بریتانیا انجام شده و مشخص می کند که گمان اوتیسم در خواهر و برادرهای کودکان اوتیستیک هم چنان بالا است.

نرخ تشخیص اوتیسم به طور مداوم افزایش یافته است. آخرین برآوردهای مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها مشخص می کند که نزدیک به یک نفر از ۳۶ کودک به اوتیسم مبتلا است، در حالی که این برآورد در سال ۲۰۱۱ عدد یک نفر از ۶۸ می بود. علاوه بر این، تغییراتی در معیارهای تشخیص اوتیسم و افزایش آگاهی از اوتیسم در دختران نیز رخ داده است.

مطالعه تازه که شامل داده‌های ۱۶۰۵ نوزاد در ۱۸ سایت تحقیقاتی می‌شود و قبول می‌کند که گمان ابتلا به اوتیسم در خواهر و برادرهای کودکان اوتیستیک نزدیک به ۲۰ درصد است. این نرخ، افزایش جزئی اما غیرمعنی‌داری نسبت به نرخ ۱۸.۷ درصدی مطالعه سال ۲۰۱۱ دارد.

یکی از یافته‌های کلیدی این مطالعه این می بود که جنسیت اولین کودک اوتیستیک بر گمان تکرار اوتیسم در خانواده تأثیر می‌گذارد. اگر اولین کودک اوتیستیک یک خانواده دختر باشد، گمان این که کودک فرد دیگر در آن خانواده به اوتیسم مبتلا شود، ۵۰ درصد زیاد تر است. این نشان‌دهنده تفاوت‌های ژنتیکی است که گمان تکرار اوتیسم را در خانواده‌هایی که دختر اوتیستیک دارند، افزایش می‌دهد.

این چنین، کودکانی که خواهر و برادرهای اوتیستیک بیشتری دارند، گمان بیشتری برای ابتلا به اوتیسم دارند (۳۷ درصد) نسبت به کودکانی که فقط یک خواهر و برادر اوتیستیک دارند (۲۱ درصد). جنسیت نوزاد تازه نیز با گمان تکرار اوتیسم در خانواده مرتبط می بود؛ اگر نوزاد تازه پسر باشد، گمان ابتلای او به اوتیسم ۲۵ درصد و اگر دختر باشد، این گمان ۱۳ درصد است.

محققان این چنین دریافتند که نژاد و سطح تحصیلات مادر نیز بر گمان تکرار اوتیسم تأثیر دارد. در خانواده‌های غیرسفیدپوست، نرخ تکرار ۲۵ درصد و در خانواده‌های سفیدپوست، نزدیک به ۱۸ درصد می بود. در خانواده‌هایی که مادر دارای تحصیلات دبیرستان یا کمتر می بود، نرخ تکرار ۳۲ درصد می بود. با تحصیلات دانشگاهی، این نرخ به ۲۵.۵ درصد و با مدرک تحصیلات تکمیلی به ۱۶.۹ درصد افت یافت.