۲۱ ژوئن ۲۰۱۱ برنامه شاتل فضایی ناسا با فرود شاتل فضایی آتلانتیس در مأموریت اس‌تی‌اس ۱۳۵ در مرکز فضایی کندی ناسا به آخر رسید.

این مأموریت با چهار فضانورد، کوچک‌ترین مأموریت شاتل از زمان اس‌تی‌اس ۶ در آوریل ۱۹۸۳ می بود. محموله مهم فضاپیما، ماژول لجستیک چند منظوره (MPLM) و یک حامل سبک وزن چند منظوره (LMC) می بود که به ایستگاه فضایی بین‌المللی منتقل شد.

اگرچه مأموریت مجوز داشت، اما در ابتدا ناسا هیچ بودجه‌ای برای آن نداشت و سؤالاتی را درمورد این که آیا شاتل پرواز خواهد کرد یا خیر، تشکیل کرد. تا این که در ۱۳ فوریه ۲۰۱۱، مدیران برنامه به نیروی کار خود انها گفتند که اس‌تی‌اس-۱۳۵ بدون دقت به حالت بودجه پرواز خواهد کرد.

«چارلز بولدن»، مدیر ناسا، طی یک سخنرانی در مرکز پرواز فضایی مارشال حرف های‌ می بود که آژانس نیاز به پرواز اس‌تی‌اس ۱۳۵ به‌سوی ایستگاه در سال ۲۰۱۱ دارد. این پرواز به علت تأخیرهای احتمالی در گسترش موشک‌های تجاری و فضاپیماهای طراحی‌شده برای حمل بار الزامی می بود.

در روز پرتاب نزدیک به یک میلیون تماشاگر در کنار سواحل، رودخانه‌ها و معابر جمع شده‌ بودند تا آن را تماشا کنند. علی‌رغم پیش‌بینی آب‌وهوای نامناسب پیش از پرتاب در ۸ ژوئیه، آتلانتیس در ساعت ۱۱:۲۹ صبح به زمان شرقی پرتاب شد.

تیمی از فضانوردان باتجربه به رهبری فرمانده «کریس فرگوسن» در آتلانتیس درحال حرکت به سمت ایستگاه فضایی بین‌المللی بودند. خلبان پرواز «داگ هرلی» و متخصصان مأموریت «سندی مگنوس» و «رکس والهایم» سرنشینان را راه اندازی دادند.

این مأموریت ۱۳ روزه بیشتر از ۹۴۰۰ پوند قطعات، تجهیزات یدکی و دیگر لوازم را حمل کرد. با انجام مأموریت، آتلانتیس و خدمه آزمایشگاه مدار را ترک کردند و ۲۱ ژوئیه به خانه بازگشتند.