این تضاد «اسایش و سهولت ظاهری و تلاش پنهانی» همان چیزی است که به کلمه «سندرم اردک شناور» نامیده می‌شود.

این سندرم توضیح می‌دهد که چطور افراد در حالی که دستاوردهایشان را در کمال خونسردی تبلیغ می‌کنند، بطور همزمان کوششهای پنهانی دارند و بشدت برای پیشبرد کارهایشان فعالیت می‌کنند.

به حرف های پژوهشگران، اکنون یک اتفاق رایج در محیط‌های کار و مدارس مدرن این است که افراد کارها و ماموریت های بسیاری را انجام خواهند داد و در روبه رو پاداش متناسبی دریافت نمی‌کنند. این چنین عدم توازنی بین کوششها و پاداش‌ها علتایجاد پیامدهای منفی بی‌شماری همانند فرسودگی شغلی، اضطراب و بیماری می‌شود.

پژوهشگران این چنین در قالب «سندرم اردک شناور» توضیح خواهند داد که چطور افراد تحت فشارهای اجتماعی ناچار به جشن گرفتن پیروزی‌هایشان خواهد شد آنهم در حالی که زحمت‌هایی را که در این راه کشیدند نهان می‌کنند.

این چنین رفتاری علتمی‌شود که به‌مرور زمان، الزام تلاش برای رسیدن به پیروزی و دستیابی به اهداف، در جامعه دست‌ کم گرفته شود و به عبارت دیگر نوعی یادگیری اجتماعی مشکل‌دار ترویج یابد.

به حرف های دانشمندان، این چنین رفتاری می‌تواند تاثییر بسیاری بر حالت سلامت افراد داشته باشد و به همین علت راه حل‌هایی را برای اصلاح این چنین رفتاری نظر می‌کنند.

بر همین مبنا، تیمی از پژوهشگران دانشگاه پنسیلوانیا به‌تازگی تحقیقی در این باره انجام دادند.

آنها یک مدل ریاضی از یادگیری اجتماعی طراحی و از دانش‌آموزان برای اجرای این مدل و مشاهده نتایج آن منفعت گیری کردند.

آنها در این مدل، دنیایی را طراحی کردند که در آن افراد تلاش می‌کردند مقدار تلاش ملزوم برای پیروزی در هر کاری را تخمین بزنند؛ آنهم بدون این که از مقدار واقعی تلاش ملزوم برای پیروزی یا سختی‌های راه، آگاهی داشته باشند.

نتیجه این آزمایش نشان داد که با دقت به باورهایی مبنی بر این که “برخی بدون زحمت به پیروزی‌های بزرگ می‌رسند”، شرکت کنندگان در این آزمایش نیز پاداش‌هایی زیاد زیاد تر از آنچه در روبه رو کوششهایشان دریافت کرده‌ بودند، انتظار داشتند.

این تیم این چنین دریافت که حتی اگر افراد در پی کوششهای زیاد تر به پیروزی‌های بیشتری دست یابند نیز نرخ پیروزی آنها هم چنان پایین است؛ چون آنها همزمان در فعالیت‌های بسیاری اندوخته‌گذاری می‌کنند.

در واقع یکی از پیامدهای ترویج این سندرم در جامعه این است که افراد، هم بیشتر از حد تلاش کنند و هم همزمان در چندین فعالیت تلاش کنند و درنهایت نیز نرخ پیروزی پایینی دارند و عدم اعتدال بین تلاش و پاداش ترویج می‌یابد.

ارول آکچای، از اعضای این تحقیق در دانشگاه پنسیلوانیا می‌گوید: «این یافته‌ها اهمیت دارند. زندگی مدرن دائماً از ما می‌خواهد که تصمیم بگیریم که چطور زمان و انرژی خود را بین حوزه‌های گوناگون زندگی از جمله مدرسه، کار، خانواده و اوقات فراغت تقسیم کنیم. اما این که چطور زمان و انرژی خود را بین حوزه‌های گوناگون تقسیم کنیم، چند فعالیت‌ گوناگون را در هر حوزه جستوجو کنیم و پاداش‌های حاصله چه می باشند، تأثیرات عمیقی بر سلامت روحی و جسمی ما دارد.»

نقش شبکه‌های اجتماعی

تصاویر «زندگی‌های عالی» که در شبکه‌های اجتماعی به کاربران نشان داده می‌شود نیز بر پیچیدگی این مشکل می‌افزاید.

آکچای در این باره می‌گوید: «سندرم اردک شناور زیاد تر توسط شبکه‌های اجتماعی و روابط عمومی سازمان‌ها تشدید می‌شود که پیروزی‌ها را زیاد تر به نمایش می‌گذارند اما از ناکامی‌های روی داده یا کوششهایی که برای دستیابی به پیروزی شده، سخنی نمی‌گویند.»

برای حل این مشکل چه باید کرد؟

پژوهشگران نظر می‌کنند که باید تا جای امکان از حذف گزارش‌ها درمورد کوششهایی که برای رسیدن به یک پیروزی می‌شود، جلوگیری کنیم.

این چنین باید فرهنگ سخن بگویید درمورد پیروزی‌ها و ناکامی‌هایمان را تحکیم کنیم. به این ترتیب می‌توانیم نسبت به چگونگی انجام کارهایی که از ما خواسته می‌شود، آگاهی بیشتری به دست بیاوریم و کمتر به جستوجو کمال‌گرایی غیرواقعی باشیم.