دانشمندان به تازگی کشف کرده‌اند یک ستاره کوتوله قهوه‌ای با شدت حدودی دو میلیون کیلومتر بر ساعت در فضا سرگردان شده است. دانشمندان تلاش می‌کنند تا بدانند چه چیزی علتشده ستاره از مدار خود خارج شود و به این چنین شدت بالایی برسد؟ آیا این ستاره خطری برای حیات در زمین دارد؟

ستاره‌ای که به تازگی دقت دانشمندان را به خود جلب کرده است، «CWISE J1249+3621» نام دارد. جرم این جسم تقریبا ۸ درصد جرم خورشید یا ۸۰ برابر جرم مشتری است و همین جهت می‌شود تا در دسته ستارگانی به نام «کوتوله قهوه‌ای» قرار بگیرد. ستاره‌های کوتوله قهوه‌ای، جرمی در نزدیک به چهار برابر جرم مشتری تا نزدیک به هشتاد برابر آن دارند. کوتوله‌های قهوه‌ای آن دسته ستارگانی می باشند که جرم آن‌ها برای اغاز فعالیت‌های همجوشی هسته‌ای کافی است. به این دسته‌ ستارگان اصطلاحا «ستاره ناکامی خورده» نیز می‌گویند.

اکنون دانشمندان کشف کرده‌اند این ستاره ناکامی‌ خورده با شدت حدودی دو میلیون کیلومتر بر ساعت در فضا سرگردان شده است. این شدت تقریبا ۱۵۰۰ برابر شدت صوت است! هرچند دانشمندان تا این مدت نمی‌دانند این کوتوله قهوه‌ای چطور از مدار خود خارج شده و به این چنین شدت بالایی رسیده است، اما باور دارند که جای نگرانی نیست و این ستاره با زمین برخورد نخواهد کرد. مطابق محاسبات انجام شده، این جسم ۴۰۰ سال نوری با زمین فاصله دارد و مسیر حرکت آن به سمت مرکز کهکشان راه شیری است، نه زمین. با این‌حال، شدت ستاره آنقدر بالا است که حتی می‌تواند از میدان گرانشی کهکشان راه شیری نیز بگریزد و به‌طور کامل از کهکشان ما فرار کند.

ستاره CWISE J1249+3621 به طور اتفاقی و در مطالعات گروهی از منجمان که با منفعت گیری از داده‌های کاوشگر «WISE» ناسا بر روی پروژه «سیاره نهم» کار می‌کردند، کشف شد. در این پروژه منجمان در تلاش بودند تا با منفعت گیری از داده‌های WISE اجرام کوچک و متحرک نسبتا نزدیک به خورشید را اشکار کنند. در این بین، کوتوله قهوه‌ای CWISE J1249+3621 کشف شد و دقت منجمان را به خود جلب کرد. منجمان سپس این ستاره را با پشتیبانی تلسکوپ‌ دوقلوی «Keck I» در هاوایی مورد بازدید قرار دادند. آن‌ها دریافتند این ستاره ترکیب شیمیایی غیرعادی نیز دارد.

این کشف مسیر جدیدی را برای مطالعه کوتوله‌های قهوه‌ای که در مناطق دوردست کهکشان می باشند، باز می‌کند. کوتوله‌های قهوه‌ای فرّار زیاد نادر می باشند. شناسایی این ستاره‌ها به علت سرد بودن و کم‌نور بودن کار سختی است. این ستاره‌ها تقریبا ده هزار بار کم‌نورتر از خورشید می باشند و همین مسیٔله جهت می‌شود تا این کشف زیاد حایٔز اهمیت باشد.

دانشمندان در توضیح شدت بالای جسم چندین نظریه نقل کرده‌اند. گمان دارد ستاره تحت تاثییر گرانش سیاهچاله مرکزی کهکشان راه شیری، «*Sagittarius A»، درحال شتاب گرفتن و به بیرون رانده شدن باشد. این محتمل‌ترین فکر برای توضیح شدت بالای ستاره‌هایی از این دسته است. با این‌حال، از آنجایی که این ستاره به سمت مرکز کهکشان راه شیری حرکت می‌کند، نه بیرون از آن، دانشمندان باور دارند احتمالا CWISE J1249+3621 یکبار پیش از این به بیرون کهکشان پرتاب شده و اکنون در مسیر برگشت به داخل کهکشان است.

این چنین امکان پذیر ستاره درحال فرار از دست یک «خون‌آشام کیهانی» باشد. در این حالت، فکر می‌شود که CWISE J1249+3621 با ستاره فرد دیگر از نوع «کوتوله سفید» در یک سیستم دوتایی دچار بوده است و وقتی که ستاره کوتوله سفید تحت یک انفجار ابرنواختری فوران کرده است، انرژی آزاد شده جهت شدت گرفتن CWISE J1249+3621 و رها شدن آن در فضا شده باشد.

در فکر سوم، دانشمندان گمان خواهند داد که این ستاره از طریق فعلو انفعالات دینامیکی با سیاهچاله‌ها در مرکز خوشه از یک خوشه کروی به بیرون پرتاب شده باشد. همانند‌سازی‌های مشخص می کند که این اتفاق به گمان زیاد چندین بار در کهکشان راه شیری رخ داده است. بعد می‌توان CWISE J1249+3621 را یکی از بازمانده‌های این رخداد دانست. تلاش دانشمندان برای فهمیدن مبدا ستاره و منشا شدت بالای آن ادامه دارد.