حمل دارو در اشکالی همانند قرص، شربت و آمپول که حاوی کدئین یا مواد مخدر از جمله دیازپام، فلورازپام، کلونازپام اگزاز پام، لورازپام، شربت تریاک، دیفن اکسیلا، استامینوفن کدئین، متادون، ترامادول، ریتالین، بوپونورفین (b ۲) و دارو‌های بیماری صرع و سرطان که به نوعی حاوی مقادیری مواد مخدر می باشند، بر پایه قوانین سرزمین عراق جرم محسوب می‌شود.

انتظار می‌رود زائران از همراه داشتن هرگونه داروی گیاهی مشکوک همانند شیرین گفتن یا قره قروت که از لحاظ ساختاری شباهت بسیاری به مواد مخدر دارد و از طرفی امکان پذیر برای مأموران سرزمین عراق ناشناخته باشد، خودداری کنند.

حبس‌های طویل زمان و جریمه‌های سنگین نقدی حمل کنندگان دارو‌های ممنوعه و غیرمجاز توسط زائران به مقصد سرزمین عراق در نظر گرفته شده است و بازداشت هر یک از مرتکبان جرایم ذکر شده در سرزمین عراق تابع محدودیت سنی و جنسیت نیست و به صرف کشف مواد مخدر، فرد حامل آن بازداشت خواهد شد و مرحله های دادرسی و محاکمه با قاطعیت انجام می‌شود.

در صورت کشف مواد مخدر از یک نفر، ضمن ممانعت از ادامه سفر زائر، برای وی پرونده قضائی راه اندازی و برای تحمل حبس و جزای نقدی به مراجع قضائی معارفه می‌شود.

این چنین به استناد ماده ۱۷ اصلاح قانون مبارزه با مواد مخدر مصوبه ۱۳۸۹/۵/۹ مجمع تشخیص مصلحت نظام، اگر از زائری مواد مخدر یا روان‌گردان به هر مقدار کشف شود، ضمن جلوگیری از ادامه سفر و توقیف گذرنامه فرد خطا کار، در مرحله اول به زمان یک تا پنج سال و در مرحله دوم پنج تا ۱۵ سال از سرزمین ممنوع‌الخروج می‌شود و بر پایه قانون مبارزه با مواد مخدر سرزمین عراق، هرکس در حوزه مواد مخدر سنتی و صنعتی از جمله خرید، فروش یا مصرف دستگیر شود، مجازات خواهد شد که جزای آن حبس و جریمه نقدی خواهد می بود.

چنانچه الزام دارد فرد بیمار به علت وجود سابقه بیماری داروی خاصی را در طول سفر به عتبات عالیات مصرف کند، می‌تواند با مشاوره با پزشک معالج خود از او بخواهد دارو‌های جانشین که در سرزمین میزبان دارو‌های ممنوعه نیست برای وی تجویز کند تا درمانگاه‌های آن سوی مرز با تجویز دارو‌های جانشین مشکل این افراد را حل کنند؛ به این علت همراه داشتن نسخه و پرونده درمانی می‌تواند برای پیگیری بیماری در عراق مؤثر باشد.