به گزارش ”افتاب شرق”، ماجرا از این قرار است که سپس از تاریخ‌سازی مبینا نعمت‌زاده در رقابت‌‌های تکواندو در وزن ۴۹- المپیک پاریس و کسب مدال برنز، او روبه رو دوربین گزارشگر صداوسیما ایستاد و وقتی که گزارشگر از او سوال کرد که چه درخواستی از مسئولین دارد؟ در جواب او گفت: در یک سال تازه دچار اردوهای مداوم تیم ملی بودم و نتوانستم برای کنکور بخوانم. از رئیس جمهور محترم خواست دارم برای من یک دانشگاه خوب در نظر بگیرند!

دقایقی سپس از این مصاحبه رئیس دانشگاه تهران خبرداد که مبینا می‌تواند در این دانشگاه مشغول به تحصیل شود، مدیر روابط عمومی وزارت ورزش هم با انتشار کردن توییتی خبرداد که مشکلی از این جهت وجود ندارد و قهرمانان المپیکی می‌توانند با یک تبصره داخل دانشگاه شوند. یقیناً ذکر این مسئله الزامی است که تبصره در نظر گرفته شده برای قهرمانان ورزشی، مربوط به ادامه تحصیل در رشته «پرورش بدنی» است و این محل اختلاف آنچه مبینا می‌خواهد و آنچه مسئولین برای ورزشکاران در نظر گرفتند است. 

ملی‌پوش ۱۹ ساله تیم ملی تکواندو، درست چند روز قبل از اعزام به پاریس در او گفت‌وگویی تلویزیونی با برنامه «پرتره» حرف های می بود که به واسطه پزشک بودن پدر و خانواده پدری، علاقه‌مند است در این رشته تحصیل کند اما به علت جستوجو کردن ورزش به طور حرفه‌ای، نتوانسته است کنکور بدهد و از این جهت غمگین است.

اما سپس از تایید خواست مبینا نعمت‌زاده توسط مسئولین و انتشار کردن مصاحبه او مبنی بر این که علاقه‌مند به تحصیل در رشته پزشکی است، شبکه‌های اجتماعی با موجی از نظرات گوناگون کاربران روبه رو شد. توییت‌های با این مضمون که «اگر او می‌تواند به علت قهرمان ورزشی بودن به دانشگاه بیاید، بعد به ما دانشجویان هم مدال المپیک بدهید؛ چراکه به علت درس خواندن نتوانستیم ورزش کنیم و به المپیک برویم.» یقیناً کاربران شبکه‌های اجتماعی هم همه انها روبه رو خواست مبینا نبودند و عده‌ای هم معتقد می باشند احتمالا «وجود یک قهرمان المپیک در دانشگاه، درخواستی است که قبول آن برای هر دو طرف برد – برد است.»

مسئله مهم، معضل کنکور و سختی ورود به رشته‌های برتری همانند پزشکی در ایران است که با صرف هزینه‌های گزاف و اصطلاحا فسفر سوزاندن حداکثری اتفاق می‌افتد و طبعا پذیرفتن خواست مبینا برای وجود در رشته‌ای همانند پزشکی زیاد عکس العمل‌برانگیزتر است چرا که یک سهمیه این رشته هزاران هزار مدعی و علاقه‌مند دارد، اگرچه در خارج از ایران امکان تحصیل در این رشته در تعداد بسیاری از کشورها وجود دارد و حتی نخبگان ورزشی به گمان زیاد از تسهیلات اختصاصی در این مسیر دشوار برای دریافت مدرک پزشکی برخوردار خواهند می بود. 

سوال مهم یقیناً چیز فرد دیگر است. این که یک ورزشکار حرفه‌ای و المپین قادر به تشکیل اعتدال بین دو دنیای متفاوت تحصیل و ورزش هست یا امکان پذیر نه پزشک خوبی و نه قهرمان خوبی از این درهم جوشی بیرون بیاید. در واقع مهم‌تر از ورود مبینا به دانشگاه، نحوه ادامه تحصیل این قهرمان است چراکه همانطور که خودش حرف های است؛ وجود مداوم در اردوها به او اجازه درس خواندن نمی‌دهد و جستوجو کردن یکی از سخت‌ترین رشته‌های تحصیلی درحالی که همزمان به گفتن یک ورزشکار حرفه‌ای فعالیت می‌کنید؛ زیاد دشوار خواهد می بود.