مطابق یافته‌های یک پژوهش تازه، خاطره هر توانایی خاص در چند «کپی» موازی در مغز ذخیره می‌شود. این کپی‌ها برای زمان‌های متغیری نگه داری خواهد شد، هرکدام تا حدی تحول می‌کنند، و بعضی اوقات اوقات در طول زمان پاک خواهد شد.

توانایی تبدیل ازمایش ها به خاطرات ما را قادر می‌سازد تا از قبل یاد بگیریم و به موقعیت‌های تازه عکس العمل نشان دهیم. به همین علت، از آن‌جا که دنیای اطراف ما تحول می‌کند، خاطرات نیز نمی توانند یک آرشیو ثابت از روزهای خوب قبل باشند. خاطرات باید پویا باشند و در طول زمان تحول کنند و برای پشتیبانی به ما در انتخاب بهترین کنش‌ها، با شرایط منطبق شوند.

این که مغز چطور پویایی خاطرات را تنظیم می‌کند یک راز می بود؛ تا این که دانشمندان فهمیدند هر خاطره چند کپی دارد.

دانشمندان دانشگاه بازل سوئیس از موش‌ها منفعت گیری می‌کنند تا چگونگی ذخیره خاطرات در مغز و تحول آن‌ها در طول عمر را دریابند. آن‌ها دریافتند که در هیپوکامپ، ناحیه‌ای از مغز که مسئول یادگیری از توانایی‌ها است، یک اتفاق حداقل در سه گروه عصب گوناگون به‌صورت کپی‌های موازی خاطره ذخیره می‌شود. هر کدام از این گروه‌های عصب در یک مرحله خاص در گسترش جنین پدیدار خواهد شد.

هر کپی خاطره می‌آید و می‌رود و در طول زمان تحول می‌کند

اولین عصب‌هایی که گسترش می‌یابند، مسئول نگهداری طویل مدت خاطره می باشند. در حقیقت، با این که خاطره ذخیره‌شده در این عصب‌ها در اغاز زیاد ضعیف‌تر از آن است که مغز بتواند به آن دسترسی داشته باشد، با گذشت زمان قوی و نیرومندتر می‌شود. این چنین در انسان‌ها، مغز احتمالا فقط بتواند مدتی سپس از کدگذاری این خاطره‌ها به آن‌ها دسترسی داشته باشد.

در نقطه روبه رو، یک کپی نیرومندتر از همان خاطره در عصب‌هایی ذخیره می‌شود که در مرحله های بعدی گسترش یافته‌اند. این کپی در اغاز زیاد قوی است اما با گذشت زمان محو گشته و از دسترس مغز خارج می‌شود. در این بین، در عصب‌هایی که بین این دو زمان گسترش یافته‌اند، یک کپی پایدارتر وجود دارد.

دلنشین آن که مغز از کپی‌ای منفعت گیری می‌کند که تغییرش ساده‌تر است؛ یا ساده‌تر می‌شود از آن برای ساخت یک خاطره تازه منفعت گیری کرد. خاطره‌هایی که در وقتی مختصر در عصب‌های دیرتر گسترش‌یافته ذخیره شده‌اند قابل تحول و بازنویسی می باشند. این یعنی یادآوری یک موقعیت بلافاصله بعد از رخ دادنش، عصب‌های دیرتر گسترش‌یافته را آماده می‌کند تا فعال شوند و اطلاعات حاضر را درون خاطره مهم ادغام کنند.

برعکس، یادآوری یک موقعیت بعد از گذشت مدتی زیاد، عصب‌های سریعتر گسترش‌یافته را آماده می‌سازد که کپی خود را بازیابی کنند، اما این خاطره به‌سادگی تحول نمی‌یابد.

این مکانیسم مشخص می کند که مغز انعطاف بالایی دارد و این چنین ظرفیت حافظه زیاد بالای آن را به رخ می‌کشد.

این کشف، چالش‌های مغز را نیز آشکار می‌کند. مغز از یک طرف باید وقایع قبل را به یاد آورد تا بتواند فهمی از دنیای واقعی داشته باشد. از طرف دیگر، باید با تغییرات اطراف ما سازگار شود و این کار را باید از طریق خاطره‌های ما انجام دهد تا بتواند ما را برای انتخاب‌های آینده آماده کند.

پژوهشگران نتایج مطالعه خود را در ژورنال Science انتشار کرده‌اند.