۱۷ آگوست ۱۹۷۰ فضاپیمای «ونرا ۷» توسط اتحاد جماهیر شوروی راه‌اندازی شد. این اولین فضاپیمایی می بود که با پیروزی داده‌ها را از سطح یک سیاره دیگر (زهره) منتقل کرد.

ونرا نام مجموعه‌ کاوشگرهای فضایی می بود که اتحاد جماهیر شوروی در سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۴ برای جمع‌آوری اطلاعات مربوط به ناهید به فضا پرتاب کرد.

۱۶ کاوشگر به‌سوی این سیاره پرتاب شدند که از بین آن‌ها دو کاوشگر اول حتی نتوانستند از سطح زمین خارج شوند. ونرا ۷، اولین کاوشگر از این سری می بود که برای فرودی نرم طراحی شد و «ونرا ۴» نیز توانست اولین تصاویر و اطلاعات را به دانشمندان روسی مخابره کند.

با دقت به شرایط و سطح شدیداً ناهموار ناهید، همه این سطح‌نشین‌ها تنها برای دقایق یا حداکثر ساعاتی دوام می‌آوردند. ابزارها در هر مأموریت‌ ونرا متفاوت بودند، اما همه آن‌ها شامل دوربین‌ها و تجهیزات تجزیه‌وتحلیل جوی و خاک می‌شدند.

برنامه ونرا چند دستاورد بزرگ در عرصه کاوش در فضا تشکیل کرد و در‌واقع از اولین دستگاه‌های ساخت انسانی می بود که داخل جو سیاره فرد دیگر شد.

ونرا ۷ نیز بخشی از سری کاوشگرهای ونرا با مقصد کاوش زهره می بود. هنگامی که فضاپیما در ۱۵ دسامبر ۱۹۷۰ بر سطح ناهید فرود آمد، اولین داده‌ها را از آنجا به زمین ارسال کرد.

کاوشگر به طوری طراحی شده می بود که بتواند سختی تا ۱۸ مگاپاسکال و دما تا ۵۸۰ درجه سانتی‌گراد را تحمل کند. اما در ناهید مقدار دما و سختی زیاد تر از آن چیزی می بود که انتظار می‌رفت. عدم قطعیت‌های قابل‌دقت درمورد دمای سطح و سختی زهره علتشد طراحان حاشیه بزرگی از اشتباه را انتخاب کنند.

در فرودگر سنسورهای دما و سختی، ارتفاع‌سنج و این چنین یک شتاب‌سنج برای اندازه‌گیری چگالی اتمسفر وجود داشت. در طول پرواز به سمت زهره، دو مانور داخلی با منفعت گیری از موتور بدنه انجام شد.