به گزارش “افتاب شرق”، سریعتر از آنچه تصورش را می‌کردیم استقلال تنها بعد از گذشت سه هفته از اغاز لیگ داخل بحران سختی شده است. این در حالی است که با مقداری تدبیر و درایت زیاد تر می‌شد از اتفاق‌نظر بی‌سابقه در زمان انتخاب سرمربی جاری، منفعت گیری‌های به‌ مراتب بیشتری برد.

یادمان نرفته سپس از اخراج ریکاردو ساپینتو در فضایی که کمتر به یاد داریم، خواست قریب‌به‌اتفاق هواداران استقلال از مدیران زمان، برای هدایت تیم محبوبشان تنها یک گزینه می بود و آن‌هم فردی نبوده است جز جواد نکونام.

آن روزها تنها شعاری که در تجمعات و فضای رسانه‌ای استقلالی‌ها به گوش می‌رسید جواد لالیگایی می بود و غیر از این گزینه‌های دیگر تنها در حد یک نام نقل بودند و عملا شانسی برای رقابت نداشتند.

پیش‌ از این در مقاطعی شبیه، هرکدام از شعبات هواداری استقلالی‌ها سنگ اسطوره خودشان را به سینه می‌زدند و وجود فرد فرد دیگر را جز شخص مورد نظرشان برنمی‌تابیدند. قسمت فرد دیگر از هواداران نیز با این تفکر که آبی از مربیان بومی گرم نمی‌شود، تنها چشم به گزینه‌های نقل فرنگی داشتند. ضمن این که در این اوقات طبق معمولً ایجنت‌ها نیز بیکار نمی‌نشینند و تلاش می‌کنند با هر ترفندی که شده فرد موردنظر خود را به باشگاه تحمیل کنند.

علی‌رغم همه این کوششها، در خصوص جواد نکونام ناظر یک اجماع بی‌سابقه در بین هواداران و حتی رسانه‌ها بودیم و حجت کریمی به‌گفتن مدیرعامل زمان باوجود همه مانع ها عظیمی که برای برگشت نکو وجود داشت چاره‌ای جز انتخاب او نمی‌توانست داشته باشد و درنهایت با کش و قوس زیاد موفق شد جواز جواد را برای نشستن روی نیمکت استقلال دریافت کند.

با دقت به این فضای مثبت می‌توانستیم امیدوار باشیم که این بار سرمربی استقلال زمان کافی برای ساختن تیمی یکدست در اختیار دارد، اما مجموعه تصمیماتی که سپس از انتخاب نکونام اتخاذ شد، نه‌تنها کمکی به اصلاح الگوهای هواداری در استقلال نکرد بلکه علتشد تا بدنه هواداری در استقلال به وضعیتی بی‌سابقه طی این چند دهه تازه بدل شود، به طوری‌ که تنها بعد از سه هفته شعار معروف “حیا کن و رها کن” را برای سرمربی‌شان سر دهند.

سپس از این که نکونام به‌گفتن سرمربی استقلال به‌طور رسمی معارفه شد، سازمان خصوصی‌سازی به‌گفتن با اهمیت ترین نهاد تصمیم‌گیرنده زمان، حجت کریمی را از کار برکنار کرد تا شاگرد اولش علی خطیر را روی صندلی مدیرعاملی باشگاه بنشاند و این تصمیم سرآغاز یک دوران پرماجرا می بود که درنهایت علتشد استقلال علی‌رغم کسب ۶۷ امتیاز دوئل قهرمانی لیگ را به دشمن قسم‌خورده‌اش واگذار کند تا بازهم بدنه هواداری در این تیم دچار انشقاق از نوع حادش شود.

انتخاب علی خطیر در آن مقطع از فصل همان‌قدر نادرست می بود که برکناری‌اش در حساس‌ترین برهه از فصل علتاز دست رفتن قهرمانی بعد از هفته‌ها صدرنشینی شد. خطیر در حالی جایگاهش را به معاون حقوقی‌اش اهدا کرد که استقلال با اختلاف امتیاز نسبت به رقبایش، مدعی اول کسب گفتن قهرمانی می بود اما هلدینگ خلیج‌فارس برای اثبات برادری‌اش در اولین عکس العمل، خطیر را برکنار کرد تا به‌زعم خودش در بین هواداران و یقیناً سرمربی مقبولیتی به دست بیاورد.

انصافاً بر پایه کدام متر و معیار در فاصله ۵ هفته مانده تا آخر لیگ با هر درجه از نابلدی، مدیر تیم صدرنشین برکنار می‌شود، این سوالی است که مدیران هلدینگ خلیج‌فارس باید به آن پاسخگو باشند.

درواقع می‌توان او گفت همه مشکلاتی که این روزها گریبان مجموعه باشگاه استقلال و هوادارانش را گرفته از ورزشگاه وطنی و در هفته بیست و هشتم و تساوی روبه رو نساجی اغاز شد. به‌نوعی می‌توان او گفت که زخم‌های استقلال آن شب بعد از واگذاری صدرنشینی سرباز کرد.

استقلال در قائم‌شهر متوقف شد و این در حالی می بود که در ورزشگاه آزادی اتفاقی شگفت‌وغریب رقم خورد و پرسپولیسی‌ها در یک برگشت غیرقابل‌ پیش‌بینی، طی کمتر از بیست دقیقه بازی سه بر صفر باخته را با شیرین‌ترین بردشان طی این چند سال تازه عوض کردند و صدر جدول را در عین ناباوری بعد گرفتند و دیگر برنگرداندند و درنهایت برای ششمین مرتبه طی هفت سال تازه قهرمان لیگ بیست و سوم شدند.

این در حالی می بود که گل قهرمانی سرخ‌پوشان در لحظات پایانی دیدار روبه رو مس رفسنجان در شرایط آفساید به ثمر رسید و کاری هم از دست هیچ‌ فردی ساخته نبوده است. شرایط جاری تیم حاکی از آن دارد که حتی عذرخواهی‌های مکرر بیشترین مقام فدراسیون فوتبال هم موفق نشد مرهمی بر این زخم عمیقی باشد که تا این مدت بعد از گذشت چند ماه التیام اشکار نکرده است.

درواقع قسمت بسیاری از چالش‌های امروز محصول اتفاقات آن شبی است که نکونام ترجیح داد روبه رو ساکت الهامی و یارانش به کسب یک امتیاز بسنده کند، غافل از این که جمله “در فوتبال هیچ‌چیزی قابل پیش‌بینی نیست” تنها یک شعار نیست.

بدون شک نکونام و یارانش اگر موفق به فتح جام لیگ بیست و دوم می‌شدند، امروز بعد از گذشت تنها سه هفته از اغاز لیگ با کسب هر نتیجه ضعیفی در اغاز ترک باشگاه قرار نمی‌گرفتند، چراکه یک گفتن قهرمانی می‌توانست لااقل برای نیم‌فصل بهترین سوپاپ مطمعن برای نکونام باشد و اِلا پرواضح است کسب ۴ امتیاز سپس از گذشت سه هفته و برجا گذاشتن ۲۹ بازی بدون ناکامی، دلیلی برای تشکیل این حجم از حاشیه نیست و پرواضح است که این اعتزاضات ریشه در قبل دارد.

فراموش نکنیم این طیف از هواداران استقلال که امروز پایشان را در یک کفش کرده و ناموافق ادامه وجود جواد لالیگایی روی نیمکت تیم محبوبشان می باشند، طی فصل قبل در دعوای بین خطیر و نکونام سمت مربی تیمشان ایستادند و پشت جواد را خالی نکردند، به امید این که در آخر فصل جام قهرمانی را بالای سر ببرند. 

این دسته از هواداران این چنین علی‌رغم این که از شکل بازی رضایت کافی نداشتند اما سکوت اختیار کردند تا روال نتیجه‌گیری تیم دچار اختلال نشود، اما به‌محض از دست رفتن صدرنشینی شمشیر را از رو بستند.

احتمالا اگر نکونام این حجم از تغییراتی که امروز شاهدش هستیم را از ابتدای فصل قبل به وجود می‌آورد تا این حد تحت‌ سختی قرار نمی‌گرفت. او به‌نوعی ناچار شد به علت اختلافاتش با علی خطیر تقریباً با همان ترکیب فصل قبل توأم با نگرشی کاملاً محتاطانه، مبتنی بر اراعه یک فوتبالی نتیجه گرا به مصاف رقیب ها برود. او به درستی با علم به این نوشته که هر نتیجه‌ای جز برد می‌تواند تیم را داخل بحران سختی کند مبنا کار را بر گرفتن سه امتیاز گذاشت و اتفاقا موفق هم می بود.

کسب ۶۷ امتیاز و هفته‌ها صدرنشینی و ناکامی‌ناپذیری علی‌رغم از دست دادن یامگا و مهدی پور علتبالا رفتن انتظار هواداران در فصل تازه شد و او موفق نشد به هر علت موجهی این انتظارات را برآورده کند.

این حجم از تغییرات که امروز در استقلال ناظر هستیم برای رسیدن به نتیجه احتیاج به زمان کافی دارد و فضای حاکم بر فوتبال ایران هیچ زمان در فصل دوم وجود یک سرمربی، بخصوص در دو تیم نقل پایتخت این چنین فرصتی نمی‌دهد. نکونام در فصل جاری علاوه بر تغییراتی که در ترکیب تیم تشکیل کرد، در سپس فنی نیز طرحی نو درانداخت و تیمش را با ۴ دفاع کننده به میدان فرستاد و این در حالی است که استقلال در این چند فصل تازه مدام بازی با سه دفاع کننده را توانایی کرده و نتیجه گرفته است و جا انداختن بازی با ۴ دفاع کننده طبیعتاً احتیاج به زمان دارد.

درمجموع بیانیه‌ای که از سوی هلدینگ روز قبل انتشار شده به‌وضوح حاکی از آن داشت که نکونام زمان بسیاری در اختیار ندارد و باید در کمترین زمان ممکن تیمش را طوری آماده کند تا از بازی‌های سخت پیش رو نتیجه ملزوم را بگیرد که در غیر این صورت باید انتظار هر تصمیمی را از سوی هلدینگ داشته باشد. استقلال بعد از آخر فیفادی در یکی از سخت‌ترین مقاطع از فصل جاری به ترتیب باید به مصاف الغرافه، پرسپولیس، نساجی و السد برود که نتیجه هرکدام از این بازی‌ها تأثیر بسزایی در سرنوشت استقلال و یقیناً نکونام دارد.

از نظر دیگر اخراج زیکیلیچ نیز واکنشی می بود در برابر این بیانیه که لحن چندان مناسبی نداشت و به‌نوعی نکونام را هرچه زیاد تر تحت‌سختی قرار داد.

هلدینگ خلیج‌فارس که اختیار تام در خصوص تعیین سرمربی در باشگاه استقلال دارد این سوال را در ذهن متبادر می‌کند که آن‌ها تا چه وقتی به نکونام زمان خواهند داد؟ سؤالی که قطعاً جواب آن مستقیماً به اتفاقات و یقیناً نتایج استقلال در بازی‌های حساس پیش رو بستگی دارد.

باید ببینم کاپیتان خوش‌نام و اسبق تیم ملی ایران با بیشتر از ۱۴۰ بازی ملی و کلکسیونی از افتخارات می‌تواند از سخت‌ترین برهه‌ای که تابه‌حال در عرصه مربیگری دچارش شده سربلند بیرون بیاید یا خیر.