آن‌ها در دقایق اغاز این برنامه گفتگو محور اظهار کردند که مشکلات اقتصادی از جمله تورم، یکی از با اهمیت ترین عواملی است که گروه‌های گوناگون جامعه را به فکر مهاجرت می‌اندازد. یکی دیگر از دانشجویان نیز متذکر شد که تصویرسازی موثر در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی، علتشده نگاه واقع‌بینانه‌ای نسبت به غرب وجود نداشته باشد. او اصرار داشت نمایش تصاویر فقط مثبت، یک ویترین فریب‌دهنده می‌سازد و اجازه نمی‌دهد همه حقیقت، شامل نقاط سیاه و سفید آن جامعه به چشم بیاید.

دانشجوی دیگر حاضر در استودیوی «به اضافه یک» این مسئله را اضافه کرد که مشکلات اقتصادی نمی‌تواند تنها علت یا تنها محرک مهاجرت باشد. او بر این باور می بود که فارغ از اقتصاد، تعلق خاطر به وطن و هویت اجتماعی می‌تواند جلوی موج مهاجرت را بگیرد؛ چراکه از بین رفتن هویت واحد جمعی در کنار مسائل دیگر، رفتن از وطن را برای افراد آسان می‌کند.

زمان‌آبادی که در ایالات متحده در رشته «روان‌شناسی رسانه» تحصیل کرده است؛ رشته‌ای نوپدید که در آمریکا هم تنها در دو دانشگاه تدریس می‌شود. او پیش از زندگی در آمریکا، سال‌ها در رسانه‌های مکتوب و تصویری در ایران فعالیت داشته است.

زمان‌آبادی در اغاز او گفت و گو، اشاره کرد که مهاجرت حدودا ۱۴ نوع گوناگون دارد؛ از مهاجرت به علت جنگ گرفته تا مهاجرت به علت ازدواج. او او گفت: «در بین همه مهاجرت‌ها، مفیدترین نوع مهاجرت برای سرزمین مهاجرفرست، مهاجرت تحصیلی است؛ چراکه سرزمین نیروی انسانی را می‌فرستد و سپس نیروی آماده به کار دریافت می‌کند. مسئله مهم اینجاست که فرد سپس از تحصیل به سرزمین مبدأ خود بازمی‌گردد یا نه.»

این فعال رسانه‌ای به بخشی از آمار سال‌های تازه اشاره کرد و او گفت: «سال ۹۶، از بین افرادی که از سرزمین مهاجرت می‌کردند، ده درصد در نظرسنجی‌ها اظهار کرده بودند که تصمیمی برای برگشت به وطن را ندارند. این عدد در سال ۱۴۰۱ به ۶۲ درصد رسیده است.»

زمان‌آبادی یادآوری کرد: «غرب و مشخصا آمریکا، دو صورت دارد. یک صورت تاریخی دارد که مداخله‌گر است و برای مثال سال‌ها پیش در ایران یک دولت مردمی را با کودتا سرنگون می‌کند. این عکس امروز هم ادامه دارد و در ماجرای غزه و شرایط فلسطین می‌توان به وضوح تداوم این چهره ایالات متحده را دید. این روز‌ها فعالان دانشجویی و رسانه‌ای و حتی رسانه‌های جدا گانه در آمریکا به علت کشتار غرب در غزه، نظرات و انتقادات شدت را نسبت به دولت نقل می‌کنند که احتمالا از سوی خود ما نقل نمی‌شود. این صورت باید نقد شود و نسبت به آن موضع‌گیری شود، کما این که جنبش‌های دانشجویی، تحصیل‌کردگان و نخبگان روبه رو آن می‌ایستند.»

استاد دانشگاه «پیپل» کالیفرنیا گفت: «اما همین آمریکا، صورت فرد دیگر هم دارد که می‌توان از آن الگوبرداری کرد؛ برای مثال بودجه پژوهشی یا سیاست‌هایی که برای جذب نخبگان در این سرزمین وجود دارد؛ لذا نمی‌توان صورت‌ها و وجه‌های گوناگون را نادیده گرفت.»

در ادامه او گفت و گو وقتی که «محمدجواد خسروی» مجری «به اضافه یک» سوال کرد: «فارغ‌التحصیل شدن از دانشگاهی در آمریکا، برای دانشجو یک امتیاز است یا برای دانشگاه؟» مهمان برنامه جواب داد: «این یک بازی برد برد برای دو طرف است. حتی دانشگاه در پروسه جذب دانشجو سوالاتی را نقل می‌کند که احتمالا در ظاهر برای سنجش قوت تخیل علمی فرد به نظر برسد، اما در حقیقت روشی برای برسی دانشجو است. دانشگاه‌ها از این طریق، در حقیقت گامی در بازاریابی نیز برمی‌دارند تا بدانند هر دانشجو سپس از آخر تحصیل می‌تواند در کدام عرصه علمی و تخصصی به بازار کار آن‌ها پشتیبانی کند. این هوشمندی آنهاست.»

در دور دوم اظهارنظرها، دقایقی از برنامه، او گفت و گو بین دانشجویان به جنجال کشیده شد؛ اما در نهایت یکی از آن‌ها زمام گفتگو را به دست گرفت و خطاب به کارشناس برنامه او گفت: «در اتفاق مهاجرت به غرب به این عیب دچار هستیم که می‌گوییم گرچه غرب جنایت می‌کند و دستش به خون آلوده است، اما برای مردم خودش خوب است. این در حالی است که صورت‌های گوناگون جامعه از هم جدایی ناپذیر است. اگر فکر کنیم ماشین یا مسکن در جامعه‌ای مهیا باشد، این که فقط برای این مسائل تصمیم به مهاجرت بگیریم، یک نگاه مادی‌گرایانه است. این چنین مهاجرتی که به علت رفاه مادی باشد را نمی‌توان کنار مهاجرت پیامبر اسلام (ص) قرار داد که برای تبلیغ دین و رسالت نبوی خود مهاجرت کرد.»

او یادآوری کرد: «باید بدانیم اگر به کشوری جنایت‌کار مهاجرت می‌کنیم، به ازای آن درصدی که در اقتصاد آن سرزمین شریک هستیم، به ازای پیشرفت علمی که آنجا محقق می‌‎کنیم، در جنایت‌های آن سرزمین نیز شریک هستیم. قطعا اگر متولد کشوری باشیم شرایط فرق دارد، اما این که به حاکمیتی خدمت کنیم که جنایاتش جهان را پر کرده است قابل توجیه نیست. ما نمی‌توانیم صورت استعمارگری و جنایت‌کاری یک دولت را از صورت‌های دیگر آن جدا کنیم.»

این فعال دانشجویی گفت: «باید بپذیریم رشد آن مملکت در شرایط جاری، در راستای سیاست‌های خصمانه دولتش خواهد می بود.»

زمان‌آبادی، کارشناس برنامه یادآوری کرد: «ما نخبگانی داریم که سختی مهاجرت را می‌پذیرند، تعلقات خود را دارند، در صف دشمن هم قرار نمی‌گیرند و وطن را هم دوست دارند، اما حاضر نیستند برگردند. این موضوعی است که باید به ریشه‌ها و دلایل آن بپردازیم.»

مدرس دانشگاه پیپل کالیفرنیا اصرار کرد: «دلنشین است بدانید این آمار از نگاه کلی کاملا متفاوت است به طوری که ۵۹ درصد از دانشجویان خارجی که برای تحصیل به آمریکا می‌آیند، سپس از فارغ‌التحصیل شدن از ایالات متحده خارج خواهد شد. این برای آمریکایی‌ها به یک معضل تبدیل شده؛ چراکه ایالات متحده نیروی کاری که خودش پرورش کرده را از دست می‌دهد؛ به این علت به این فکر افتاده‌اند که چرا نزدیک به ۶۰ درصد دانشجویان خارجی مایل نیستند برای کار در این سرزمین بمانند.»

او در آخر این برنامه، دقایقی را به توصیف زندگی عادی در ایالات متحده پرداخت و او گفت: «عمده افرادی که می‌شناسم، افرادی که در عرصه علمی و تحصیلی مهاجرت کرده‌اند، این‌ها در ایران شرایط زندگی بهتری داشتند. نمی‌گویم تصویری که درمورد رفاه در آمریکا ساخته شده روبه رو حقیقت است؛ اما عین حقیقت هم نیست. رفاه به این معنی نیست که فرش قرمزی برای فردی پهن شده باشد! فرد به نسبت تلاشی که می‌کند می‌تواند به امکانات دست اشکار کند. اصلا راحت نیست و تلاش زیاد بسیاری می‌طلبد. بعضی اوقات فرد باید از آنچه در سرزمین خودش انجام می‌داد، زیاد زیاد تر تلاش کند چرا که در جامعه تازه، با نظام، مراودات و فرهنگ جدیدی روبه رو می‌شود و باید بر همه آن‌ها فائق شود.»

زمان‌آبادی یادآوری کرد: «حقیقت آن است که در نوشته مهاجرت با دو نگاه روبه رو هستیم؛ یک سر طیف افرادی می باشند که مهاجرت را زیاد سیاه و یک سر دیگر افرادی که آن را زیاد سفید نمود خواهند داد. در حالی که مهاجرت نه سیاه سیاه است و نه سفید سفید! باید وسط ایستاد و معتدل نگاه کرد. باید در کنار وجوه مثبت، وجوه منفی را ببینیم.»

یکی از دانشجویان حاضر در برنامه در دقایق پایانی و سپس از دور نهایی اظهارنظر‌ها فرمود: «افرادی که رفتند، هم وطن ما می باشند. دوست داریم شرایطی فراهم شود تا در ایرانی آباد و گسترش یافته کنار هم کار کنیم.»

ملزوم به ذکر است در سوال نظرسنجی این برنامه از بینندگان «به اضافه یک» پرسیده شد «به نظر شما شرایط افرادی که به سرزمین‌های غربی مهاجرت می‌کنند، چطور است؟» در گزینه اول جواب به این سوال آمده می بود: «زیاد تر جایگاه پایین‌تری نسبت به کشورمان دارند» و در گزینه دوم آمده می بود: «به خواسته‌هایشان دست اشکار می‌کنند».

نتیجه نظرسنجی در آخر برنامه، آن می بود که ۷۶ درصد از بینندگان گزینه اول را انتخاب کردند و ۲۴ درصد از آن‌ها به گزینه دوم رای دادند.