به گزارش “افتاب شرق”، باید بودید و می‌دیدید، ورزشگاه منفجر شده می بود و تا چشم کار می‌کرد رقص پرچم‌های سه رنگ ایران می بود که فضای زیبای الثمامه را تحت تأثیر خودش قرار داده می بود. گل دقیقه ۴ سردار تا حدی خیالمان را راحت کرد و استرس را کم. قطر جلو کشیده می بود و زمان ضدحمله فراهم‌ شده می بود و هرلحظه امکان داشت برای بار دوم دروازه مشعل برشام فرو بریزد. بازیکنان قطر داخل زمین کاملاً آشفته به نظر می‌رسیدند، درست همانند هوادارانشان روی سکو که صدایی از آن‌ها به گوش نمی‌رسید. درواقع می‌توان او گفت تیم ملی قطر سپس از دریافت گل زودهنگام همانند آن بوکسوری می بود که وسط رینگ تلوتلو می‌خورد و فقط یک‌مشت تا ناک اوت شدن فاصله داشت…

سیزده دقیقه سپس درحالی‌که حتی خود قطری‌ها باورشان نمی‌شد، شوت زمینی جاسم عبدالرحمن در شرایطی که می‌توانست به‌راحتی در دستان بیرانوند جا بگیرد، با برخورد به پاهای سعید عزت‌اللهی در اوج بدشانسی، چنان قوس دقیقی گرفت که تبدیل گل تساوی قطری‌ها شد.

بیرو همانند دونده‌های پرش ارتفاع هرچقدر تنش را کش آورد دستش به توپ نرسید و بازی مساوی شد. سپس از این گل ورق‌ بازی یک دفعه برگشت. چیزی به آخر نیمه اول نمانده می بود که باز هم اکرم عفیف، گربه سیاه تیم‌های ایرانی، ترک عادت نکرد و با شوتی قشنگ دروازه ایران را برای بار دوم باز کرد تا ورزشگاه منفجر شود.

اکنون دیگر نوبت عنابی‌ها می بود تا بین دو نیمه استادیوم را بر سر هواداران ایرانی خراب کنند. تا این مدت صدای ولوله و نشاط هواداران قطر که فقطً قطری هم نبودند در گوشمان هست. به‌هرحال ما آن بازی را باختیم تا همه امیدهایمان برای رسیدن به فینال به یاس تبدیل شود و این اولین و آخرین ناکامی تیم ملی در دوره دوم وجود «امیر» می بود.

اکنون حدوداً بعد از گذشت ۸ ماه از آن شب پرماجرا، شاگردان امیر قلعه‌نویی فردا یک‌بار دیگر باید به مصاف قهرمان آسیا بروند و این در حالی است که اکثر اعضای این تیم ملی آن شب تلخ در استادیوم الثمامه وجود داشتند و درصدد انتقام می باشند، هرچند به قول مهدی طارمی که به‌درستی اشاره کرد، پیروزی در بازی فردا از غم آن ناکامی چیزی کم نمی‌کند.

بدون هیچ شک و تردیدی اگر بازی فردا در یک شرایط نرمال برگزار می‌شد تیم ملی شانس زیاد بیشتری برای گرفتن هر سه امتیاز داشت، اما تیم ملی در سومین بازی خارج از خانه در دبی پذیرای قطر خواهد می بود. گرچه با همه مشکلات تیم ملی ایران هیچ عذر و بهانه‌ای برای ناکامی قطر و حتی اراعه یک نمایش ضعیف ندارد. این در حالی است که هواداران ایران چشم به راه اراعه یک بازی بهتر از شاگردان امیر قلعه‌نویی می باشند، همان گونه که مهدی طارمی هم با اذعان به این نوشته پافشاری کرد که فردا ایران متفاوت‌تری را نسبت به این چند بازی تازه خواهید دید.

آنچه مسلم است دوران بازی‌های یک‌طرفه حتی در قاره آسیا نیز به سر آمده و تعداد بسیاری از تیم‌هایی که تا دیروز زنگ تفریح به شمار می‌آمدند امروز برای پیشرفت فوتبال و حتی ورزش کشورشان نقشه‌ راه دقیقی را ترسیم کرده‌اند و این‌که دسته‌ای از منتقدین توقع دارند گروه ملی همه تیم‌های آسیایی را تبدیل به کیسه گل کند، توقع به‌جایی نیست. نوشته این است که این گروه حتی به نمایش عالی تیم ملی با یک یار کمتر در تاشکند کوچکترین اعتباری نمی‌دهند و به چیزی جز تکرار جملاتی همانند “چرا جهانبخش در بازی ازبکستان بازی کرد” فکر نمی‌کنند، درحالی‌که جهانبخش در بازی قبلی تیم ملی در امارات یکی از بهترین‌های زمین می بود، بازیکنی که آن روز هم تا این مدت جزء بازیکنان بدون باشگاه فوتبال ایران می بود.

شکی در این نوشته وجود ندارد که کیفیت فنی تیم ملی باید از این که هست به‌مراتب بهتر شود، کمااینکه سرمربی تیم ملی باید با شیبی قابل تماشا عمل به تغییرات و منفعت گیری از جوان‌ترهای لیگ و لژیونرها کند. برای او بازی فردا هم فرصتی برای یک نمایش خوب و حتی الامکان تهاجمی و قشنگ روبه رو قهرمان آسیاست که خاطرات دقایق پایانی بازی ایران روبه رو آنها را هیچ زمان از یاد نخواهیم برد. لحظاتی که بزرگترین حسرت زندگی مربیگری امیر قلعه‌نویی را ساخت و او را از یک مربی برنده و قهرمان آسیا تبدیل به حذف شده نیمه‌نهایی کرد. چه شگفت که یکی دو ماه قبل قلعه نویی برد ۴ گله روبه رو قطر را جشن گرفته می بود اما وقتش که رسید، نچرخید!

در نهایت فردا تیم ملی ایران رأس ساعت ۱۹:۳۰ در ورزشگاه سیزده‌هزار نفری تیم فوتبال الاهلی امارات در چهارمین دیدار خود در چارچوب رقابت‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ از تیم ملی قطر میزبانی می‌کند و  هر نتیجه‌ای غیر برد روبه رو قطر نمی‌تواند هواداران تیم ملی را راضی کند، خصوصاً این که این یک دیدار خانگی به حساب می اید و تیم ملی باید حداکثر امتیازات را از بازی‌های خانگی به دست بیاورد، هرچند این دیدار در سرزمین بی‌طرف… یقیناً که دبی با ده‌ها هزار ایرانی همیشه بویی از ایران در قلب خود دارد. ایرانیانی که دیروز روبه رو اتوبوس تیم ملی بازیکنان را با لذت تشویق می‌کردند و ورزشگاه خانگی الاهلی را  تبدیل به ماکتی از امجدیه خواهند کرد.