به گزارش “افتاب شرق”، بدون شک امین اسماعیل‌نژاد آماده‌ترین بازیکن والیبال ایران در فصل تازه باشگاهی بوده است. بازیکنی که در تابستان از ورونا ایتالیا و پلاس لیگای لهستان و باشگاه اسکرا بلخاتوف نقل مکان کرد و زیاد سریع با این تیم از مرز صد امتیاز عبور کرد.

همین درخشش بهانه‌ای شد که او گفت‌وگوی مفصلی با این ستاره والیبال ایران ترتیب دهیم که اینجا می‌توانید مشروح سخن بگویید‌های امین اسماعیل‌نژاد با خبرنگار افتاب شرق را بخوانید.

*سختی بسیاری را تحمل می‌کنم

همه چیز اینجا خوب پیش می‌رود. اغاز که آمده بودم چون یک ماهی تمرین نداشتم مقداری شرایط سخت می بود. الان اما همه چیز خوب است. تمرینات فشرده‌ای داریم چون اساسا اینجا لیگ فشرده‌ای دارد. سختی بسیاری را اینجا تحمل می‌کنیم اما خدا را شکر بدن‌ها آماده است و بازی به بازی بهتر هم می‌شویم.

*این‌ها هیچ چیز از والیبال نمی‌فهمند

بالاخره عزیزانی می باشند که هر کاری بکنی مرغ همسایه برایشان غاز است؛ مهم هم نیست کجا باشی، چه کار بکنی و عملکردت چطور باشد؛ فقط جستوجو این می باشند که از آب گل‌آلود ماهی بگیرند. هر فردی که این سخن را می‌زند و از ایتالیا به لهستان رفتن من را عقب‌گرد می‌داند، یقین باشید هیچ چیز از والیبال نمی‌فهمد. اصلا نمی‌داند والیبال و ایتالیا و لهستان چیست. من به این نظرات احترام می‌گذارم و چیز فرد دیگر درمورد‌اش نمی‌گویم ولی هر فردی که والیبال را می‌فهمد مطمئنا این سخن را نمی‌زند.

*رکوردها برایم اهمیتی ندارد

رکوردها حس و حال خوبی به آدم می‌دهد و صد درصد خوشحالم که از رکورد ۱۰۰ امتیاز در والیبال لهستان عبور کردم ولی خب من بازیکنی هستم که اصلا برای آمار و رقم های بازی نمی‌کنم. برای من با اهمیت ترین چیز بردن است و در بازی هر کاری برای آن انجام می‌دهم. یک دفعه می‌بینی سه تا توپ بد برای من آمده و احتمالا هر بازیکن فرد دیگر باشد می‌گوید فقط رد کنم که آمارم خراب نکنم اما باید اسپک را زد و جراتش را داشته باشی؛ یا خراب می‌شود یا علتمی‌شود بازی را ببری. من جزء آن بازیکنان هستم که آمار اصلا برایم مهم نیست. بله رکوردها علتخوشحالی من می‌شود، این که همه در موردش سخن بزنند حس و حال خوبی دارد ولی باز هم می‌گویم زیاد برایم مهم نیستند.

*در تیم ملی همدلی وجود نداشت

مطمئنا لوماژ یکی از بهترین پاسورهای تاریخ والیبال دنیاست که این همه مدال و افتخار دارد که روی دیوارش جا برای آن‌ها ندارد. پاسور هر تیمی با اهمیت ترین پست و قلب و موتور تیم است و درصد پیروزی اسپکرها به پاسور تیم ربط دارد ولی چیزی که علتمی‌شود حال ما اینجا خوب باشد این است که کل تیم از تدارکات گرفته تا بازیکنان همه یک مقصد دارند و واقعا هم برای این مقصد می‌جنگند. آن هم این است که همیشه جستوجو بردن و پیشرفت می باشند. تیم اینجا بسیار همدل است. این چیزی است که من در این یکی دو سال از تیم ملی ایران ندیدم که انرژی‌ها و حس‌ها همسو باشد. این که بشینی یک جا و ۱۴ بازیکن و یک کادر همه با هم بگوییم می‌خواهیم ببریم. اینجا در لهستان اینگونه است. باز هم می‌گویم پاسور زیاد مهم است و گرگور هم زیاد من را در این راه پشتیبانی کرده است.

*با مربی بسیار‌ای کار می‌کنم

کرتو یکی از باشخصیت‌ترین و بهترین مربیانی است که با آن کار کرده‌ام. او واقعا بازیکن را می‌فهمد چون خودش هم قبلا بازیکن بوده است. او به بازیکن آزادی گفتن و عمل می‌دهد و علتمی‌شود دل و جرات بیشتری داشته باشی. کرتو همیشه در حال سخن زدن با بازیکنان است. او بلد است که چطور با هر بازیکن با سبک و شیوه خود بازیکن سخن بگویید کند. این علتمی‌شود که بازیکن مطمعن به نفس اشکار کند. هنگامی که نادرست می‌کنید، یک طوری با شما سخن می‌زند که خودتان شرمنده شوید و فکر کنید که چرا این ارور را دادید. این تا زمان بسیاری در ذهن شما می‌ماند که این نادرست را انجام دادم دفعه سپس چه کار کنم که دیگر تکرار نشود. من زیاد خوشحالم که امسال با او کار می‌کنم.

*ذهنیت مهم است نه پیاتزا و ولاسکو

پارسال با آقای پیاتزا در حد سلام و علیک در ایتالیا سخن زدیم. همان موقع هم یک مقدار در رابطه ایران سخن زدیم ولی زیاد از نزدیک با ایشان آشنا نیستم. مطمئنا ایشان یکی مربیان با توانایی، با دانش و پرافتخار والیبال دنیاست. امیدوارم یک سال زیاد خوبی را با آقای پیاتزا استارت بزنیم با ایشان به مقصد چهار سال آینده‌مان یعنی المپیک برسیم. آقای پیاتزا، ولاسکو بزرگ‌ترین مربیان دنیا هم همراه شوند، در نهایت ذهنیت مهم است. اگر ذهنیت ما بازیکنان عوض نشود که بخواهیم در یک خط و انرژی باشیم چیزی عوض نمی‌شود. ما باید بفهمیم که برای چه به تیم ملی می‌آییم.

من بازیکن باید بفهمم که اینجا نیامده‌ام که دو تا سرزمین بروم و الکی دو تا بازی کنم و برگردم. دارم می‌روم که ببرم و اسم ایران را بالا نگه دارم. اگر این ذهنیت عوض نشود، هر سرمربی هم بیاوردند اتفاقی نمی‌افتد مگر این که بازیکن خودش بخواهد. ما بازیکنان باید به این نتیجه برسیم.

*عکس العمل لهستانی‌ها برایم شگفت می بود

واکنشی که لهستانی‌ها به کارکرد من داشتند برایم شگفت می بود. الان شش بازی قبل و تقریبا اغاز فصل هستیم اما چندین بار رسانه‌ها و خبرنگاران آمدند با من مصاحبه کردند. زیاد خوشحالم در کشوری بازی می‌کنم که این همه پیگیر والیبال می باشند. اینجا به هر حرکت شما دقت می‌شود و این علتمی‌شود که زیاد تر کار کنی و تلاش بیشتری داشته باشی. برایم دلنشین است که این همه به والیبال دقت می‌کنند. دم هواداران باشگاه هم گرم که از بازی اول ربط خوبی با من داشتند و هر اسپکی که می‌زنم در هر اسپک و امتیاز در نشاط من شریک می‌شوم.

*اینجا هنگامی داستانم را می‌شنوند، غمگین خواهد شد

بابت اتفاقات قبل و مسائلی که بابت سربازی‌ام افتاد حسرت نمی‌خورم چون به تکه و سرنوشت باور دارم. سرنوشت من این بوده که الان اینجا باشم و پارسال در ایتالیا بازی کنم. بله احتمالا اگر چند سال پیش می‌آمدم اتفاقات فرد دیگر می‌افتاد. از تیم ملی امیدها و زمان سیچلو از اروپا نظر داشتم. بله این که به‌خاطر برخی قانون‌ها مملکتم به من بازیکن تیم ملی اجازه نمی‌دهد که بروم خارج از سرزمین بازی کنم، غمگین می‌شوم. غمگین کننده‌تر این است که هنگامی اینجا از من می‌پرسند چرا سریعتر به اروپا نیامدی و برایشان داستان را تعریف می‌کنم، این‌ها زیاد تر از من غمگین خواهد شد ولی خب تکه بوده؛ الان و آینده برایم اهمیت دارد و هر چه که در توانم باشد را می‌گذارم که بهترین خودم باشم.

*هدفم بازی در بهترین تیم جهان نیست

مقصد من در والیبال هر روز و هر روز پیشرفت است. من عاشق والیبال هستم. هنگامی والیبال بازی می‌کنم حسم خوب است و زندگی‌ام می‌چرخد. اینطور نیست که بگویم هدفم را می‌گذارم که دو سال دیگر در بهترین تیم دنیا بازی کنم، اینگونه نیست. من روز به روز می‌روم جلو و هر روز هم صد خودم را می‌گذارم. در رابطه تیم ملی هم باید بگویم که آرزوی من و همه رفقایم در تیم ملی این است که در المپیک بعدی شرکت کنیم. مطمئنا همه کوششمان را می‌کنیم. یقیناً الان زیاد سریع است ولی اگه از الان مقصد خود را تعیین نکنیم مطمئنا آن موقع هم موفق نخواهیم شد. در باشگاهی الان من روز به روز برای خودم مقصد‌گذاری می‌کنم و اینجا هم همه چیز به خوبی پیش می‌رود. امیدوارم اینجا هم بهترین خودم باشم و سال خوبی را پشت سر بگذارم.