به گزارش “افتاب شرق”، شلیک محکم و رو پای المعز علی به طاق دروازه ایران، یأس روی سکوها و غرولند پای گیرنده‌ها. اما باور مردان سفیدپوش مستطیل سبز به پیروزی، از ناامیدی طرفدارانشان پررنگ‌تر می بود. آنها قطر را با چهار گل مجازات کردند و بغض توی گلوی خود را روی دروازه مشعل برشام ترکاندند.

این پیروزی ایران را به صدر  جدول رساند، اما دستاوردی مهمتر از این برای شاگردان امیر قلعه‌نویی داشت. آنها حریفی را ناکامی دادند که دست ایران را ناباورانه از فینال آسیا مختصر نگه داشت و اجازه نداد تیم ملی به آنچه لیاقت‌اش را با ناکامی ژاپن نشان داده می بود، برسد. اگرچه این برد جای آن مسابقه را نمی‌گیرد، اما بازیکنان تیم ملی می‌خواستند باوری را که در ذهن طرفدارانشان از دست رفته می بود، مجدد بسازند.

قول و قرار این «انتقام» دقایقی پیش از اغاز بازی گذاشته شد. جایی که تیم ملی در رختکن استادیوم راشد حلقه اتحاد را راه اندازی داده می بود و کاپیتان علیرضا جهانبخش آخرین سخن بگویید‌ها را با بازیکنان هم‌تیمی در بین می‌گذاشت؛ از تمرکز تا توانایی، از یکپارچگی دفاعی تا نمایش تهاجمی. او لحظاتی سپس سخن بگویید‌های خود را با یک جمله به آخر رساند: طوری بازی کنید که دو ساعت سپس شاد و باانرژی داخل رختکن شویم.

این سخن بگویید‌های علیرضا جهانبخش است: «ما به قدر کافی سخن بگویید کردیم. الان زمان اینه که بریم نشون بدیم تفاوت وجود داره، چه از نظر فردی و چه تیمی. گفتیم دو تا چیز داریم، یکی تمرکز صد دقیقه نادرست فردی تفاوت رو تشکیل می‌کنه و دوم این که خودمون باشیم. اختلاف زیاد زیاده اما نه توی سخن زدن، باید بریم عمل کنیم. بازی قبلی هم روی این اصرار کردیم که اگه توی دفاع یه تیم باشیم هیچکی نمی‌تونه به ما گل بزنه و الان یکمی چاشنی دعوا هم اضافه کنیم. به سردار، مهدی، محمد محبی و مهدی قایدی توپ برسونید و اضافه بشید تا دو ساعت سپس شاد و با انرژی بالا داخل رختکن شیم.»

سپس مهدی طارمی که بازوبند کاپیتانی را در غیاب جهانبخش بر بازو بسته می بود، با صدای مصمم خود توجهات را جلب کرد. اکنون همه مهدی را نگاه می‌کردند که احساسات بازیکنان را تحت‌تاثییر قرار داده می بود و از آنها می‌خواست نه برای خودشان بلکه برای خانواده و هواداران و دوستداران خود بجنگند، محکم بازی کنند، پرانرژی باشند و قطر را بزنند همراه شوند بیرون.

هرچه جهانبخش از تمرکز می‌او گفت، طارمی با انتقام تکمیل می‌کرد؛ انتقام ناکامی نیمه نهایی جام ملتها. انگار سختی ناکامی در آن مسابقه تا این مدت روی شانه ملی‌پوشان سنگینی می‌کرد و آنها می‌خواستند دور از خانه، طوری حریف را ببرند که اکرم عفیف و المعز علی و سایرین، دیگر روی کری‌خوانی نداشته باشند.

این سخن‌های مهدی طارمی است: «علی آقا تموم سخن‌ها رو زد اما یه نوشته. امروز برای همه بازیهایی بازی کنید که دوستتون دارن، خانواده‌‌هایی که اون بالا هستن و میبینن، خانواده‌هایی که جلوی تلویزیون هستن و احتمالا اونها هم برای جام ملت‌ها داغ روی دلشون باشن. این بازی فقط برای اونا بازی کنن خودتون هم نه، و مردمی که می‌گن انتقام. امیر خان گفتن تو فوتبال او گفت و گو انتقام وجود نداره، ما حرفه‌ای هستیم اما خانواده‌هامون دنبالش هستن.»

او سپس سخن‌هایش را اینطور به آخر می‌رساند: «این بازی رو می‌ریم برای اونا بازی می‌کنیم، محکم، یالا…! جمع شو، جمع شو، جمع شو. انرژی خوب، نود دقیقه، پشت هم، می‌دوییم، می‌جنگیم، می‌زنیمشون و می‌آییم بیرون.»

برانگیخته‌کردن بازیکنان در اغاز این بازی حساس، مسئولیتی می بود که دو کاپیتان تیم ملی به بهترین شکل ممکن ایفا کردند و مردان داخل زمین با لیاقت قطر را ناکامی دادند اما چهار گل به تور دروازه مشعل برشام و تحقیر عنابی، پیش عرصه جالبی داشت…