اما حقیقت چیست و تحقیقات در این باره چه می‌گویند؟

در تحقیقی که در این باره از سوی پارواتی وارما و ساوراب ماهشواری در «مؤسسه فناوری هند جودپور» انجام و گزارش آن در سال ۲۰۲۴ انتشار شد، دو پژوهشگر عمل به بازدید روال خیانت در بین زنان و مردان کردند و در این چهارچوب نیز به جستوجو یافتن پاسخی برای این سوال‌ها بودند که خیانت چطور اتفاق می‌افتد و چطور حل می‌شود. آنها این چنین تلاش کردند انگیزه‌هایی که پشت خیانت نهان شده را دریابند.

برای این کار، آنها رفتارهای ۴۰ نفر شامل ۲۱ مرد و ۱۹ زن را مورد مطالعه قرار دادند که خودشان اظهار کرده بودند که هنگامی که با فردی دوست بودند (و نه ازدواج) به آنها خیانت کردند.

این دو پژوهشگر دریافتند که خیانت در روابط، هم می‌تواند «خود به خودی» باشد و هم «از قبل برنامه‌ریزی شده باشد».

آنها خیانت «خود به خودی» را نوعی گمراهی توصیف می‌کنند که در لحظه اتفاق می افتد و خیانت «برنامه‌ریزی شده» را تصمیمی که از قبل به خوبی درمورد آن فکر شده است.

بر پایه یافته‌های آنها، خیانت «خود به خودی» طبق معمول با ورود یک جانشین در رابطه‌ اغاز می‌شود؛ جایگزینی که نقش زیاد مهمی را ایفا می‌کند.

اما در خیانت «از قبل برنامه‌ریزی شده» یعنی جایی که شریک زندگی زمان داشته تا فکر کند، عواملی خطرآفرینی همانند نارضایتی از رابطه یا ویژگی‌های شخصی فرد، دخیل بوده است.

به همین علت برای زوج‌هایی که به جستوجو نگه داری روابط خود می باشند، مهم است کشف کنند که چطور خیانت از یک ایده به عمل تبدیل شده است.

اکثر زوج‌ها این را می‌دانند که ترکیبی از عوامل احساسی و موقعیتی طبق معمول تبدیل خیانت فرد می‌شود و تقریبا همه نیز می‌دانند که یک شریک خیانت‌کار طبق معمول چه نوع احساسات یا رفتارهایی دارد.

وارما و ماهشواری نیز این حقیقت را تصدیق می‌کنند و به همین علت خیانت را هر رفتاری می‌دانند که «علتسلب مطمعن بین دو شریک زندگی یا نقض تعهداتی می‌شود که هرکدام از آنها پذیرفته بودند که مراعات کنند و در روبه رو فرد دیگر انجام بدهند».

نمود خیانت نیز طبق معمول در رفتارهایی همانند قرار ملاقات‌ها با فرد جانشین و درنهایت ارتباطات عاطفی یا جنسی خارج از محدوده دو شریک پدیدار می‌شود.

این دو پژوهشگر به بازدید کل فرآیند خیانت نیز پرداختند که شامل نارضایتی از رابطه، ظهور شرکای جانشین، ربط با افراد جانشین، تحریکات، تصمیم به افشای خیانت، پیامدها و بازتاب‌های بعد از خیانت می‌شود.

آنها اولین مرحله این فرآیند را «وجود عوامل خطرآفرین» از جمله نارضایتی از رابطه، این چنین تمایل به «کاوش» توصیف و خاطرنشان می‌کنند که نارضایتی در رابطه‌ می‌تواند ناشی از تعارض بین فردی یا حتی جدایی جغرافیایی باشد و راه را برای رفتن به سراغ گزینه‌های جانشین هموار کند.

آنها به جنبه‌های عاطفی خیانت نیز می‌پردازند و این که فرآیند ربط با شریک جانشین طبق معمول از مسیر حس صمیمیت، افزایش مکالمات، کشش جنسی/جسمی و درنهایت راحتی با شریک جانشین گسترش می‌یابد. این مسأله توضیح می‌دهد که چطور برای تعداد بسیاری از شرکاء، یک رابطه عاطفی مقدم بر یک رابطه فیزیکی است.

به این ترتیب، انگیزه‌های خیانت متنوع است و از نارضایتی تا حواس‌پرتی و بی‌توجهی را شامل می‌شود. داشتن یک رابطه خوب، الزام داشتن شریکی است که متعهد به مراقبت از یکدیگر این چنین فهمید رفتارهای خود باشد و از موقعیت‌های اجتماعی که می‌تواند رابطه را به خطر بیندازد، اجتناب کند.