بر پایه تحقیقی که نتایج آن در ژورنال “نورولوژی” انتشار شده، اگر زندگی پراسترسی داشته باشید، امکان پذیر پیش از رسیدن به ۵۰ سالگی دچار از دست دادن حافظه شده و مغزتان کوچک شود.

به حرف های دکتر سودا سشادری، استاد نورولوژی دانشگاه سن‌آنتونیو و نویسنده تحقیق، «با استناد به سطح بالای کورتیزول، که یک هورمون استرس است، انگارً می‌توان کارایی و اندازه مغز و کارکرد آن در آزمون‌های شناختی را پیش‌بینی کرد.»

او او گفت: «ما با آب رفتن مغز و از دست رفتن حافظه در افراد نسبتاً جوان، زیاد پیش از آن که علائم آن قابل مشاهده باشد، روبه رو شدیم. هیچ زمان برای کم کردن استرس سریع نیست.»

کورتیزول یکی از هورمون‌های مهم استرس بدن است که نقش آن در غرایز “فرار کن یا مبارزه کن” ما دیده می‌شود. هنگامی که دچار استرس هستیم و سطح هوشیاری ما بالاست، غدد آدرنال، کورتیزول بیشتری ترشح می‌کنند. این هورمون سپس دست به کار می‌شود و عملکردهای جسمانی گوناگونی که امکان پذیر سد راه بقا باشند را تعطیل می‌کند.

هنگامی که بحران آخر می‌یابد، سطح کورتیزول باید افت یابد و دستگاه‌های بدن باید به حالت نرمال بازگردند. اما اگر دکمه هوشیاری شما فشرده بماند، بدن به کارکرد نامناسب ادامه می‌دهد که نتیجه آن اضطراب، افسردگی، بیماری قلبی، سردرد، افزایش وزن، خواب نامناسب و یقیناً مشکلات حافظه و تمرکز خواهد می بود.

متخصصان می‌گویند که در این بین، مغز برای همه مواد مغذی‌ای که برای کارکرد بهینه به آن‌ها نیاز دارد، به طور خاص صدمه‌پذیر است.

کیت فارگو می‌گوید: «مغز یک عضو زیاد گرسنه است. مغز به مقدار زیاد بسیاری از مواد غذایی و اکسیژن نیاز دارد تا سالم بماند و عملکردی مناسب داشته باشد. به این علت، هنگامی که بدن برای مقابله با استرس نیازمند آن منبع های می‌شود، منبع های کمتری به مغز می‌رسند.»

استرس بر ساختار مغز نیز تاثییر می‌گذارد

به حرف های فارگو، مسئله شگفت‌آور، یافته‌های تحقیق در رابطه با تاثیرات کورتیزول بر ساختار مغز است. سطوح بالای کورتیزول با صدمه زیاد تر به قسمت‌هایی از مغز که اطلاعات را در مغز جابه‌جا می‌کنند (کرونا رادیاتا) و بین دو نیم‌کره مغز (کورپوس کالوسوم) مرتبط است.

افزون بر این، مغزهای افرادی که دچار سطوح بالاتر کورتیزول می باشند، مخ‌های کوچکتری داشت. مخ‌ها، دو نیمکره مغز می باشند که مسئول تفکر، احساسات، سخن زدن و کارکرد ماهیچه‌ها می باشند. میانگین حجم مخی مغز در افرادی که سطوح بالای کورتیزول داشتند، ۸۸. ۵ از کل حجم مغز می بود که این مقدار در افرادی که به مقدار نورمال کریستول داشتند، ۸۸. ۷ می بود.

فارگو می‌گوید: «من از این که این چنین تحول بزرگی را در ساختار مغر با سطوح کورتیزول بالا در قیاس با کورتیزول متعادل ببینیم، غافلگیر شدم. اگر شما در میانسالی ناظر تغییرات ساختاری مغز باشید، می‌شود فکر کرد که هنگامی در سنین بالا کم کم دچار زوال عقل می‌شوید، چه خواهد شد.» دلنشین اینجاست که تاثیرات کورتیزول بالا در حجم مخی مغز انگارً تنها بر زنان تاثییر می‌گذارد و فهمید مردان نیست.