خبرگزاری تسنیم، لرستان: پرستاری قصه‌ دستانی است که گرمای زندگی را در اوج سرما و سختی به فرد دیگر هدیه خواهند داد؛ دستانی که نبض زندگی را آرام می‌کنند و زخم‌ها را به مهری خاموش مرهم می‌نهند.

هر پرستار داستانی دارد؛ داستانی از شب‌های بی‌خوابی، از شلوغی و اضطراب‌های روزانه، از لحظات سختی و بی‌تابی، از امید و روشنایی در تاریک‌ترین لحظات.

روز پرستار، روز افرادی است که در برابر رنج و درد دیگران ایستادگی می‌کنند و با قلبی سرشار از مهر، بالین بیماران را از همدلی و امید سرشار می‌کنند تا به آخرین لحظه‌های حیات امیدوار باشند.

خبرگزاری تسنیم به‌مناسبت ۱۷ آبان، روز پرستار، با فاطمه‌سادات موسوی و سلمان رشیدی، یک زوج پرستار در بیمارستان فراهم اجتماعی خرم‌آباد او مباحثه کرده‌ است.

.

تسنیم: به شغل پرستاری علاقه داشتید یا این شغل را به‌گفتن انتخاب فرد دیگر پذیرفتید؟

فاطمه‌سادات موسوی: علاقه به هر شغلی به توانمندیهای درونی و توانایی های فرد برمی‌گردد. به‌نظر من، هیچ علاقه‌ای از پیش تعیین‌شده نیست؛ ما در مسیر زندگی توانایی های‌مان را کشف می‌کنیم و تلاش می‌کنیم تا آن‌ها را به فعلیت برسانیم. پرستاری هم برای من از این جنس می بود. احتمالا اول علاقه خاصی نداشتم، اما هنگامی پِی بردم که این شغل می‌تواند به قسمت بزرگ زندگی‌ام تبدیل شود و به من پشتیبانی کند که برای مردم کار ارزشمندی انجام دهم، علاقه‌ام زیاد تر شد.

تسنیم: چه ویژگی‌های شخصیتی‌ای برای یک پرستار ملزوم است؟

سلمان رشیدی: پرستاری ویژگی‌های خاصی می‌طلبد. به‌نظر من یکی از با اهمیت ترین این ویژگی‌ها صبر و تحمل است. پرستار با شرایط سختی روبه رو می‌شود و باید بتواند ایثار داشته باشد. عشق به شغل، مهر و محبت هم الزامی است. اگر پرستار عشق و محبت نداشته باشد، کار سخت می‌شود. پرستار باید بتواند با صبر این مهر را به بیماران منتقل کند تا سختی‌های کار برایش قابل‌تحمل شود.

.

تسنیم: چه درس‌هایی از شغل پرستاری در زندگی شخصی‌تان هم به‌کار می‌آید؟

فاطمه‌سادات موسوی: یکی از جنبه‌های این شغل قیمت والای انسانی همانند عاطفه، مهربانی، و حس همدردی است. جنبه دیگر هم دانش، توانایی و توانایی‌ای است که یاد می‌گیریم. ما از هر دو این جنبه‌ها برای زندگی خود منفعت می‌گیریم. در قسمت عاطفی، هنگامی درد و رنج مردم را می‌بینیم، دیگر مشکلات زندگی خودمان را راحت‌تر تحمل می‌کنیم. و در قسمت دانش و توانایی، اگر حادثه‌ای برای اعضای خانواده یا حتی یک رهگذر در خیابان پیش بیاید، می‌توانیم با منفعت گیری از تکنیک‌ها و توانایی‌هایی که یاد گرفته‌ایم، پشتیبانی کنیم و احتمالا جان فردی را نجات دهیم. این توانایی‌ها، برای ما اثرگذار و مورد قیمت می باشند.

سلمان رشیدی: در واقع پرستاری یک هنر است که محدود به بیمارستان نمی‌شود. می‌توانیم این هنر را در زندگی شخصی و پشتیبانی به اقوام، آشنایان، و حتی افراد غریبه به‌کار ببریم. این که بتوانیم با علم و توانایی‌ای که داریم، در اوقات بحرانی به دیگران پشتیبانی کنیم، حس رضایتی توصیف‌ناپذیر به ما می‌دهد.

تسنیم: چطور زمان خود را بین کار و زندگی مشترک مدیریت می‌کنید؟

سلمان رشیدی: ما یک فرزند داریم و به‌همین علت تلاش می‌کنیم شیفت‌های‌مان را طوری تنظیم کنیم که همیشه یکی از ما در خانه باشد و از فرزندمان مراقبت کند، اما در مواقعی که ناچار به معاوضه شیفت‌ها هستیم، همانند شیفت‌های متوالی صبح و عصر، فرزندمان را با خودمان به بیمارستان می‌آوریم و او را به فرد بعدی تحویل می‌دهیم. این کار برای‌مان سختی‌های بسیاری دارد. در دوران کرونا که ناچار بودیم فرزندمان را به بیمارستان بیاوریم و از این که در معرض خطر باشد، دلواپس بودیم. با همدلی و همکاری یکدیگر، مشکلات این دوره را پشت سر گذاشتیم.

تسنیم: دوران کرونا چه چالش‌های خاصی برای شما به‌همراه داشت؟

فاطمه‌سادات موسوی: پرستاری به‌خودی‌خود شغلی چالش‌برانگیز است، اما هنگامی یک بیماری مسری و خطرناک همانند کرونا شیوع اشکار می‌کند، این چالش‌ها چندبرابر خواهد شد. در اوج بحران کرونا، همسرم و من در اورژانس بیمارستان مشغول کار بودیم و فرزندمان را هم با خودمان می‌آوردیم. شرایط زیاد سختی می بود. نگرانی از حال بیماران و حالت ناپایداری که داشتند، از یک‌سو و نگرانی از انتقال بیماری به فرزندمان، از نظر دیگر، علتفشار بسیاری بر ما می‌شد. حتی بعضی اوقات که به خانه می‌رفتیم، به‌علت گمان ناقل‌بودن، نمی‌توانستیم به فرزندمان نزدیک شویم یا او را در بغل بگیریم. این نوشته برای ما زیاد دشوار می بود. خوشبختانه، توانستیم از این مرحله سخت عبور کنیم، هرچند با هر موجی از کرونا ما هم یک بار به این بیماری مبتلا شدیم.

.

تسنیم: اگر فرزندتان بخواهد پرستار شود، به او چه پیشنهاد‌ای خواهید کرد؟

سلمان رشیدی: پرستاری شغلی شریف و مورد قیمت است و در قرآن نیز از این حرفه تشکر شده‌است؛ خداوند در آیه ۳۲ سوره مائده می‌فرماید که هر کس انسانی را از مرگ برهاند، گویا همه انسان‌ها را زنده داشته‌است. این شغل نیازمند صبر و فداکاری است. اگر فرزندم بخواهد پرستار شود، همه سختی‌های این شغل را برایش توضیح می‌دهم و اگر بتواند این شرایط را تحمل کند، تشویقش می‌کنم؛ چون پرستاری شغلی عزتمند و شریف است، اما انتخاب نهایی با خود اوست.

تسنیم: آیا تابه‌حال شرایط خاصی را توانایی کرده‌اید که بر احساسات شما تأثیر عمیقی بگذارد؟

فاطمه سادات موسوی: در دوران ده، دوازده ساله کاری‌ام، سخت‌ترین شرایطی که توانایی کردم، دوران کرونا می بود. دیدن بیماران جوان که به‌خاطر این بیماری جان خود را از دست می‌دادند برای ما زیاد دردناک می بود. حتی برخی اوقات که تخت کافی برای بیماران نداشتیم، شرایط سخت‌تری تشکیل می‌شد و این سختی بسیاری بر روح و روان ما داشت. آخر کرونا، بهترین احساسی می بود که در دوران خدمتم توانایی کردم.

سلمان رشیدی:  من نیز یکی از تلخ‌ترین خاطراتم در دوران کرونا می بود؛ یک بیمار جوان نزدیک به ۱۷، ۱۸ ساله داشتیم که شرایط جسمانی خوبی نداشت. علی‌رغم همه کوششهایی که کردیم، نتوانستیم او را نجات دهیم. این چنین خاطراتی، برای یک پرستار، همیشه به‌یاد می‌ماند و حتی خارج از بیمارستان نیز بر احساسات او تأثیر می‌گذارد.

تسنیم: آیا تابه‌حال به مهاجرت فکر کرده‌اید؟

سلمان رشیدی: این سوال را افراد بسیاری از ما می‌پرسند، اما جواب ما همیشه همین است: ماندن را انتخاب می‌کنیم. عشق به وطن، خانواده و هموطنانمان در کنار تعلق خاطری که به سرزمینمان داریم، دلایل مهم ما برای ماندن می باشند. مهاجرت امکان پذیر شرایط مالی بهتری فراهم کند، اما هیچ‌چیز نمی‌تواند جای خانواده و زادگاه را برای ما پر کند.

تسنیم: چه انتظاری از جامعه و مسئولان دارید؟

فاطمه‌سادات موسوی: از جامعه انتظار داریم که مردم زیاد تر با ما همکاری کنند و به ما مطمعن داشته باشند. از مسئولان نیز انتظار داریم که در نوشته استخدام نیروی انسانی کافی و اجرایی‌شدن درست تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری، ما را همراهی کنند.

انتهای مطلب/