به گزارش آفتاب شرق
حتی با پیگیریهای متعدد از مسوولان جاری و اسبق وزارت بهداشت، این چنین پزشکان و متخصصان هم این نوشته تایید شد که هیچ عدد و رقم و بازدید رسمی و دقیقی درمورد مقدار ابتلا به ویروس اچپیوی وجود ندارد. فقط، همه افرادی که در پیگیریها با خبرنگار روزنامه او مباحثه کردند، بر این نوشته توافق داشتند که «با دقت به شواهد و معاینات بالینی، مقدار ابتلا به این ویروس زیاد افزایش یافته و روزبهروز هم در حال زیاد تر شدن است و سن ابتلا به آن هم افت اشکار کرده است.»
«مینو محرز» متخصص بیماریهای عفونی، عضو فرهنگستان پزشکی ایران و رییس قبل مرکز تحقیقات ایدز در رابطه افزایش مقدار شیوع و افت سن ابتلا به ویروس اچپیوی میگوید: «از آنجا که مبتلایان به ویروس اچپیوی، نیاز به بستریشدن ندارند، نمیتوان عدد دقیقی درمورد مقدار ابتلا او گفت؛ در واقع بیماران در جایی ثبت نشدهاند.
این چنین تا امروز هیچ مطالعه دقیقی در رابطه آمار ابتلا انجام نشده، اما بر پایه مشاهدات بالینی میتوانم بگویم که مقدار شیوع سویههای این ویروس به شدت افزایش اشکار کرده و حتی سن ابتلا زیاد افت اشکار کرده و د ر بین بیماران، نوجوانان ۱۷.۱۸ساله هم می باشند.»
یکی از مواردی که مانع آگاهیبخشی و پیشگیری از ابتلا به ویروس اچپیوی میشود، راه انتقال آن است که بهطور عمده از طریق تماس جنسی صورت میگیرد؛ همین نوشته جزییات و اطلاعات درمورد این ویروس را رازی مگو کرده که تا امروز، مسوولان در حوزه آموزش و سلامت را به تکذیب آن واداشته است. حتی در رابطه واکسن اچپیوی یا همان گارداسیل هم، همین ملاحظات، مانعی بزرگ تشکیل کرده تا جایی که تا امروز، همگانی کردن واکسیناسیون را امری غیرضروری و ترویج دهنده روابط غیراخلاقی برداشت میکنند.
به حرف های محرز، واکسیناسیون همگانی اچپیوی زیاد الزامی است و بر خلاف آنچه به نادرست ترویج اشکار کرده که واکسن علتایجاد عوارضی همانند مشکلات نازایی و… میشود، واکسیناسیون در بیماریهای عفونی امر الزامی و حیاتی است. او درمورد مطالبات حوالی واکسیناسیون این بیماری میگوید: «پیش از این همه کوششها در رابطه واکسن اچپیوی بینتیجه مانده می بود؛ چرا که مسوولان بر این باور بودند که انجام واکسیناسیون، مقرونبهصرفه نیست و ضرورتی ندارد که همگانی شود. اما با دقت به افزایش شیوع آن که نهتنها جسم بیمار را دچار میکند که حتی علتایجاد مشکلات شدید اجتماعی و خانوادگی میشود، ملزوم است در او گفت و گو همگانی کردن واکسن اچپیوی بازنگری شود که امیدواریم مدیران تازه وزارت بهداشت، این نوشته را جدی بگیرند.»
خبر رسانی در این عرصه صفر است
مسئله مهم دیگر، محدودیتهای رسمی برای آگاهیبخشی در رابطه ویروس اچپیوی، نحوه انتقال و راههای پیشگیری از ابتلا به آن است. یعنی در رسانههای ملی و نظام آموزشی سرزمین، تا بحال هیچ خبررسانی و آموزش رسمیای اراعه نشده و همین نوشته راه را برای برخی سودجویان و افراد غیرمتخصص باز کرده تا با سوءاستفاده از ناآگاهی جامعه، توضیحات و اطلاعات نادرست در فضای مجازی انتشار کنند یا به درمانهای غیرعلمی و بیتاثییر و گاه خطرناک در این حوزه بپردازند.
این استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران، در این باره میگوید: «به علتعدم آگاهیبخشی، وسواس و نگرانی در بین مردم به خصوص جوانها تشکیل شده و ناچارند اطلاعات ملزوم را در عرصه این بیماری، از طریق جستوجوهای اینترنتی به دست بیاورند. از طرفی، از آنجا که تماس جنسی یکی از راههای مهم و مهم انتقال ویروس اچپیوی است، سخن بگویید کردن در رابطه آن به راحتی مقدور نیست. وقتی که رسانههای رسمی با نگرانی از ترویج روابط غیراخلاقی، اجازه آگاهیبخشی در این موارد را ندارند، خانوادهها هم یا سخن بگویید نمیکنند یا اطلاعات کافی ندارند، چطور میخواهیم جامعه را از شیوع این چنین ویروس و خطرات آن آگاه کنیم و راههای پیشگیری را آموزش بدهیم؟»
همان گونه که حرف های شد، هنگامی در رابطه موضوعی شایع و فراگیر، خبررسانی از طرف مراجع رسمی انجام نشود، امکان پذیر افراد سودجو و ناآگاه، به مرجعی معتبر برای مردم تبدیل شوند و اطلاعات اشتباهی را به جامعه منتقل کنند. این اتفاق در رابطه ویروس اچپیوی هم رخ داده و امروز، در فضای مجازی اظهارنظرهای بیمبنا درمورد اچپیوی، شیوه انتقال آن و راه حلهای درمان نادرست و گاه مخربی را میبینیم که نه تنها سودمند نخواهند می بود که حتی جامعه را دچار اضطراب، سردرگمی و خطر میکنند. به این علت الزام دارد که جزییات و اطلاعات علمی بیماریهای شایع، به درستی و از طرف مراجع علمی در اختیار مردم قرار بگیرد.
شیوع جهانی ویروس بالاست
«ستاره اخوان» اونکلوژیست زنان و استاد همه دانشگاه علوم پزشکی تهران درمورد راههای انتقال ویروس اچپیوی میگوید: «آنچه تا امروز در رابطه انتقال ویروس اچپیوی حرف های شده، این است که راه انتقال آن، تماس جنسی است. در واقع از نظر علمی، هیچ راه انتقال فرد دیگر به طور تایید شده وجود ندارد، اما از آنجا که گزارشهایی از زنده ماندن ویروس اچپیوی در محیطی غیر از بدن حاضر زنده هم اراعه شده، به این علت باید بگوییم که امکان پذیر در مواردی، اچپیوی مثبت الزاما به معنی تماس جنسی با فرد مبتلا نباشد. هر چند که ویروس اچپیوی برای بقا، نیاز به بدن حاضر زنده دارد، اما امکان پذیر تا چندین ساعت (از ۷۲ ساعت تا یک هفته) در خارج از بدن میزبان زنده بماند؛ چراکه ویروس را از بستر ناخنها، از کنار استخرها یا موارد اینچنین جدا کرده و در محیط کشت رشد دادهاند.
اکنون این نتایج بهطور دقیق قابل بازدید و استناد نیستند و فعلا نمیتوان از نظر علمی ذکر کرد که ویروس اچپیوی از راه فرد دیگر غیر از تماس جنسی انتقال اشکار میکند، اما از آنجا که ویروسها را در خارج از بدن انسان به طور زنده اشکار کردند، امکان پذیر اگر آلودگی وجود داشته باشد و به هر شکلی به دستگاه تناسلی انتقال یابد، تبدیل بیماری شود.»
به حرف های این جراح و متخصص زنان در میانه هرگونه تماس جنسی، به علت نزدیک بودن سطوح بدن افراد به یکدیگر، صدمهها و خراشهای میکروسکوپی پوستی و مخاطی تشکیل میشود و همین صدمهدیدگی میکروسکوپی مخاط و پوست، عامل مهم انتقال ویروس و جایگیری آن است. او در این باره گفت: «در رابطه گمان انتقال غیر از تماس جنسی هم احتمالا بتوان او گفت فردی که از قبل دچار صدمهدیدگیهای مخاطی یا پوستی شده باشد و در شرایطی قرار بگیرد که ویروس زنده به نحوی به محل صدمه منتقل شود، به نوعی عرصه برای رشد و تکثیر ویروس و به گمان زیاد صدمههای سلولی بعدی فراهم میشود. در مواردی از بیماران میشنوم که بعد از مراجعه به مراکز لیزر، اپیلاسیون، استخر و… دچار ویروس اچپیوی شدهاند. در این موارد، کاملا اشکار است که ویروس از قبل روی پوست به طور زنده وجود داشته و بعد از صدمهها یا خراشهای میکروسکوپی بر تاثییر تروماهای مذکور به سلول بدن میزبان منتقل شده است.»
به حرف های این مدرس، باید مواظب خراشهای میکروسکوپی بر سطح پوست توسط خود فرد یا فرد دیگر هم می بود. برای مثال بر تاثییر کشیده شدن ناخنی که امکان پذیر در بسترش ویروس وجود داشته باشد که یقیناً نیاز به بازدید دارد.
اخوان، در رابطه مقدار شیوع این بیماری و افزایش آن در سالهای تازه میگوید: «با دقت به این که من اونکلوژیست زنان هستم، عمدتا با این بیماران سروکار دارم، احتمالا نتوانم گزینه مناسبی برای تشخیص افزایش مبتلایان باشم، اما در سخن بگوییدهایی که با دیگر همکاران داشتم، فهمید این مسئله شدم که ابتلا به ویروس اچپیوی، به وضوح در چند سال قبل افزایش اشکار کرده است. در سالهای تازه، همه ما ناظر تغییرات قابل توجهی در فرهنگ، حرکت و شیوه و گسترش ارتباطات بودیم.
در واقع دایره ربط افراد زیاد گسترده شده و در برخی موارد نمیتوانیم تعریف و مرز قابل توجهی برای آن قائل شویم. این گسترش ارتباطات، در حرکت افراد و حتی روابط جنسی آنها تاثییر گذاشته است. همین نوشته میتواند تاییدی بر افزایش بیماریهای قابل انتقال از راه تماس جنسی باشد. این نوشته، مخصوص ایران هم نیست و به نوعی شیوع جهانی دارد.»
واکسن گارداسیل، مانع از ابتلا به سرطان
بر پایه گزارشهای انتشار شده از طرف موسسه ملی سرطان در امریکا (NCI)، واکسن گارداسیل، از آلوده شدن فرد به ویروس پاپیلومای انسانی و در نتیجه ابتلا به سرطان دهانه رحم جلوگیری میکند. آنطور که در مطالعات مربوط به گارداسیل حرف های شده، اثربخشی واکسنهای ضدویروس اچپیوی، به خصوص گارداسیل ۹ ظرفیتی زیاد بالا و بعضی اوقات نزدیک به ۱۰۰ درصد بوده و تزریق گسترده آن در سراسر جهان، بهطور بالقوه تبدیل افت درصد قابل توجهی در ابراز سرطان دهانه رحم خواهد شد.
اخوان در رابطه اثرگذاری و الزام واکسن اچپیوی توضیح میدهد: «در رابطه همه بیماریها، مدام پیشگیری ارجحیت دارد. پیشگیری اولیه در بیماریها هم طبق معمول همان واکسیناسیون است. به این علت در الزام منفعت گیری همگانی از واکسن اچپیوی، شکی نیست. امکان پذیر آنتیبادی تشکیل شده توسط این واکسن، چند نوع ویروس را با هم پوشش بدهد و در واقع Cross protection یا محافظت متقاطع داشته باشد. به این علت هر قدر واکسن اچپیوی ویروسهای بیشتری را پوشش بدهد، بهتر است.
درمورد این که چه مقدار این واکسینه شدن میتواند موثر باشد هم باید او گفت در رابطه CIN (تحول شکل پیشسرطانی سلولهای دهانه رحم) و کنسر (سرطان) تاثییر قابل توجهی دارد. آنطور که در مطالعات حرف های شده، با دقت به عمر واکسن، مشاهده شده که تا نزدیک به ۸۵ تا ۹۰ درصد بر افت شیوع CIN3 و کنسر تاثیرگذار است. به این علت هر چه واکسیناسیون برای افراد بیشتری در جامعه انجام شود، شیوع بیماری و ابتلا به سرطان دهانه رحم را تا حد بیشتری افت میدهد.»
واکسن را اول برای زنان و سپس مردان بزنید
در روزهای قبل، اخباری در رابطه قیمت زیاد بالای واکسن گارداسیل انتشار شد. خبرگزاری عصر ایران، ۲۳ آبان ۱۴۰۳، در گزارشی خبرداد: قیمتهای واکسن گارداسیل زیاد متفاوت است. در یکی از کلینیکهای شهر تهران، قیمت هر دوز واکسن ۹ ظرفیتی گارداسیل، ۱۱میلیون و۵۰۰ هزار تومان و قیمت هر دوز واکسن چهارظرفیتی، ۵ میلیون و۹۰۰ هزار تومان است که باید دستکم در سه دوز تزریق شود و حدودا ۳۵میلیون تومان میشود!
نوع ایرانی این واکسن نیز با قیمتی نزدیک به چهار میلیون تومان برای هر دوز، در دسترس متقاضیان است؛ با این اعداد و رقم های اظهار شده و از طرفی با ناآگاهی گسترده در جامعه در رابطه اهمیت تزریق این واکسن، دور از انتظار به نظر میرسد درصد قابل توجهی از افراد جامعه، توان و تمایل برای تهیه این واکسن را داشته باشند.
به حرف های این اونکلوژیست زنان، باید تدابیری اتخاذ شود که با تامین منبع های مالی، واکسیناسیون در مرحله اول برای همه زنان و در مرحله دوم، برای همه مردان انجام شود.
او درمورد زمان مناسب تزریق واکسن اچپیوی میگوید: «بهطور کلی همانند همه واکسنهای دیگر، هر چه سن پایینتر باشد، با دقت به قوی بودن توان جسمی فرد، زمان مناسبتری برای واکسیناسیون است و تشکیل عوامل دفاعی و آنتیبادی بهتر انجام میشود. از طرفی ترجیحا باید واکسیناسیون اچپیوی، قبل از اغاز رابطه جنسی باشد.
اما آنچه بهطور خاص برای واکسن اچپیوی حرف های شده، سن ۹ تا ۱۱ سال سن مناسبی برای واکسیناسیون است، اما با دقت به تبعات فرهنگی آن در برخی مناطق، سازمان بهداشت جهانی ۱۱ تا ۱۳ سالگی را زمان مناسب اظهار کرده است. یقیناً به این معنی نیست که واکسیناسیون بعد از این سن، بیتاثییر باشد، بلکه این سن و سپس از آن حداکثر تا ۲۶ سالگی، بهترین زمان واکسیناسیون است و فرد بیشترین تاثییر را دریافت میکند و بعد از آن، مقدار اثرگذاری کندتر و کمتر خواهد شد.
در رابطه دوز تزریقی واکسنها هم باید او گفت طبق معمول تا سن ۱۴ سالگی، تزریق دو دوز واکسن در فاصله ۶ ماهه کفایت میکند. اما بعد از ۱۴ سالگی، سه دوز تزریق، بیشترین اثرگذاری را دارد. اما آنچه تعداد بسیاری از مراجع علمی جهان روی آن اتفاقنظر دارند، این است که اگر بتوان پوشش همگانی حتی با یک دوز تشکیل کرد، اثرگذاری زیاد قابل توجهی را به جستوجو خواهد داشت.»
مطالعات نشان داده که واکسن گارداسیل، ایمنی قوی و طویلزمان تشکیل کرده و از ابراز انواع سرطانهای مرتبط با این ویروس جلوگیری میکند. در واقع این واکسن تایپهایی از اچپیوی را پوشش میدهد که طبق معمول علتسرطانها، به خصوص سرطان رحم خواهد شد. این چنین، از انواع اچپیوی که زگیلهای تناسلی تشکیل میکنند، محافظت میکند.
اخوان با اشاره به این که پیش از این برای تزریق واکسن، او گفت و گوهایی درمورد بازدید سابقه ابتلای افراد به اچپیوی یا CIN نقل بوده، میگوید: «در موارد ابتلای فرد به یکی از انواع ویروس اچپیوی، در صورتی که سیستم دفاعی بدن او به خوبی عمل کند و بتواند ویروس را از بین ببرد، آن فرد دیگر به آن نوع ویروس خاص مبتلا نمیشود، اما امکان پذیر به انواع دیگر ویروسهای اچپیوی مبتلا شود.
به این علت امروز، دیگر اهمیتی ندارد که فرد پیش از این به اچپیوی مبتلا شده بوده یا نه و پیشنهاد نمیشود که ابتلای شخص به زگیلها یا تبخالهای تناسلی یا سرطان دهانه رحم بازدید شود، چراکه تزریق واکسن زیاد تر از کسب عفونت به طور طبیعی سیستم دفاعی میزبان را تحریک و تحکیم میکند.»
این مدرس دانشگاه، با اشاره به این که بهطور کلی شناسایی ویروسها دشوار است، درمورد درمان ویروس اچپیوی توضیح میدهد: «بعضی اوقات افراد به جای طب کلاسیک، به روشهای سنتی و طب مکمل پناه میبرند. به طور کلی ویروسها همیشه درمان مشکلی داشتهاند و برخی از ویروسها همانند اچپیوی داروهای آنتیوایرال ندارند و فقط میتوانیم علایم را شناسایی و در صورت امکان عوارض ابتلا را درمان کنیم. یعنی دارویی برای خود ویروس وجود ندارد و سلولهای بدن میزبان می باشند که باید با ویروس مبارزه کنند.
زیاد تر داروهایی هم که برای این اچپیوی تجویز میشود، برای تحکیم سیستم دفاعی میزبان است تا بدن بتواند نیرومندتر و بهتر با ویروس مبارزه کند. اما برای آنکه درمان مناسب و بهموقع برای بیماریهای پیشسرطانی و سرطانی داشته باشیم، غربالگری نقش بسزایی ایفا میکند. برای مثال در سرطان دهانه رحم، میشود با پاپ اسمیر غربالگری را انجام داد؛ حتی با این که حساسیت بالایی ندارد، اما اگر در پاپ اسمیر سلول بد مشاهده شود، طبق معمول سیتولوژیست مشاهده میکند.»
او در رابطه زمانبندی این غربالگریها میگوید: «طبق معمول برای افراد زیر ۳۰ سال، فقط پاپ اسمیر پیشنهاد میشود. اگر پاپ اسمیر جواب دلواپسکنندهای نداشته باشد و از طرفی، کیفیت بازدید آن مناسب باشد، تکرار آن هر سه سال یکبار کفایت میکند. سپس از ۳۰ سالگی تستهای دوگانه یا co-testing (پاپ اسمیر + HPV) نظر میشود.
اگر تست اچپیوی و پاپ اسمیر مشکلی نداشته باشد، میتوان هر ۵ سال یک بار تستهای دوگانه را تکرار کرد. اما اگر در این تستها اچپیوی مثبت باشد یا پاپ اسمیر غیرطبیعی باشد، باید بازدید تشخیصی آن اغاز شود. در برخی از ویروسهای کمخطرتر، چنانچه بعد از یکسال HPV تا این مدت مثبت بوده یا حالت بدتری مشاهده شود، کولپوسکوپی پیشنهاد میشود. در مواردی هم کولپوسکوپی در همان ابتدا باید انجام شود.»
مبتلایان با طردشدگی و انزوا روبه رو خواهد شد
طبق معمول بیماریهای مقاربتی و با منشا ربط جنسی، محدودیتهای اخلاقی برای بیمار تشکیل میکند و او به راحتی نمیتواند در رابطه بیماری سخن بگویید کرده یا مسیر درمان را طی کند. در واقع در بیماریهایی همانند اچآیوی یا انواع سویههای ویروس اچپیوی و به خصوص در جوامع سنتی همانند ایران، بیمار علاوه بر مشکلات جسمی ناشی از بیماری، با فشارها و صدمههای روانی بسیاری هم روبه رو میشود. تاثییر روانی ابتلا به ویروس اچپیوی، میتواند در ابعاد روابط فردی و اجتماعی، خود را نشان بدهد. اشخاص مبتلا به این ویروس، با هراس از طردشدگی و قضاوت روبه رو خواهد شد که این نوشته عاملی برای انزوای آنان خواهد می بود.
«مطلب روشنفکر»، مدیر گروه جامعهشناسی پزشکی و سلامت انجمن جامعهشناسی ایران درمورد عوامل اجتماعی موثر بر شیوع و ابراز ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) میگوید: «در ایران، همانند تعداد بسیاری از کشورها، عوامل موثر بر شیوع این ویروس، تحت تاثییر طیفی از عوامل اقتصادی-اجتماعی، فرهنگی و مربوط به بهداشت و درمان قرار دارد.» او عوامل کلیدی موثر بر شیوع و ابراز اچپیوی را در چند دستهبندی تعریف میکند: «یک) هنجارهای فرهنگی و مذهبی در ایران، باورهای فرهنگی و مذهبی نگرشها نسبت به سلامت جنسی و آموزش را به شدت تحت تاثییر قرار خواهند داد، ازجمله پذیرفتن و اجرای عمل های پیشگیرانه همانند واکسن HPV. هنجارهای فرهنگی امکان پذیر مانع از او گفت و گوهای آزاد در رابطه سلامت جنسی شوند و آگاهی عمومی درمورد انتقال و پیشگیری از HPV را محدود کنند.»
این پژوهشگر سلامت، دسترسی به خدمات بهداشتی را دومین عامل موثر ابراز و شیوع ویروس اچپیوی میداند و توضیح میدهد: «دسترسی به مراقبتهای بهداشتی پیشگیرانه، ازجمله غربالگری HPV (آزمایش پاپ اسمیر و آزمایش DNA HPV) و واکسیناسیون، در مناطق و گروههای اقتصادی-اجتماعی گوناگون ایران نابرابر است. در مناطق روستایی یا محروم، زیرساختهای بهداشتی امکان پذیر محدود باشد و دسترسی به خدمات شناسایی زودهنگام و واکسیناسیون افت یابد.
مورد بعدی هم آگاهی و آموزش است؛ سطح تحصیلات به شدت انتقال، پیشگیری و پیامدهای HPV را تحت تاثییر قرار میدهد. آگاهی کم درمورد HPV و ربط آن با سرطانهای دهانه رحم و دیگر سرطانها میتواند تبدیل افت نرخ غربالگری و واکسیناسیون شود، بهاختصاصی در بین زنان. شکافهای سواد بهداشتی این چنین امکان پذیر به افزایش نرخ شیوع و ابراز منجر شود، به علت رفتارهای جنسی محافظت نشده.»
به حرف های این مدرس دانشگاه، حالت اقتصادی-اجتماعی از دیگر عوامل کلیدی تاثیرگذار بر شیوع ویروس اچپیوی است؛ «نابرابریهای اقتصادی-اجتماعی بر دسترسی به خدمات بهداشتی و این چنین نتایج بهداشتی تاثییر میگذارد. افرادی که درآمد یا سطح تحصیلی پایینی دارند، امکان پذیر با موانعی برای دسترسی به خدمات بهداشتی مواجه باشند و دسترسی کمتری به اطلاعات در رابطه عمل های پیشگیرانه داشته باشند. این چنین محدودیتهای اقتصادی میتواند بر نرخ واکسیناسیون تاثییر بگذارد، چون امکان پذیر واکسن HPV به طور گسترده در دسترس یا قابل پرداخت نباشد.»
نوشته فرد دیگر که روشنفکر به آن میپردازد، نابرابری جنسیتی و پویایی قوت است. او در این مورد توضیح میدهد: «هنجارهای جنسیتی و پویاییهای قوت بر رفتارهای بهداشتی و دسترسی به مراقبت تاثییر میگذارند. زنان امکان پذیر در مراجعه به خدمات بهداشتی بدون تایید خانواده محدودیت داشته باشند یا کنترل مقداری بر تصمیمات مربوط به سلامت جنسی خود داشته باشند. این پویاییها میتواند دسترسی آنها به خدمات پیشگیرانه را محدود کرده و خطر بیماریهای مرتبط با HPV را افزایش بدهد.»
به حرف های مدیر گروه جامعهشناسی پزشکی و سلامت انجمن جامعهشناسی ایران، شکاف شهری-روستایی هم از دیگر عوامل کلیدی در ابراز ویروس اچپیوی است؛ چراکه مناطق روستایی طبق معمول دسترسی کمتری به آموزش بهداشتی، غربالگری HPV و واکسیناسیون نسبت به مناطق شهری دارند. این شکاف میتواند تبدیل افزایش شیوع HPV در مناطق روستایی شود که در آن خدمات بهداشتی و زیرساختها محدودتر است.
پرداختن به این عوامل نیازمند ترقی آموزش سلامت، افزایش آگاهی از خطرات و عمل های پیشگیرانه HPV، گسترش دسترسی به واکسیناسیون و غربالگری و در نظر گرفتن حساسیتهای فرهنگی برای گسترش مداخلات بهداشتی مناسب است.
او در رابطه تاثیرات سن و منطقه بر مقدار شیوع اچپیوی میگوید: «مقدار شیوع ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) در ایران در قیاس با تعداد بسیاری از مناطق دیگر نسبتا پایین است. بر پایه آخرین دادهها، شیوع HPV بسته به سن و منطقه متفاوت است، اما مقدار ابراز سرطان دهانه رحم که عمدتا با عفونت HPV مرتبط است، بهطور میانگین نزدیک به ۲.۴ در هر ۱۰۰ هزار زن گزارش شده است.
سرطان دهانه رحم در ایران به علت عوامل فرهنگی و رفتاری کمتر شایع است، اما الگوهای ابراز آن زیاد تر به انواع HPV خاص منطقه مرتبط می باشند. با این حال، با وجود ابراز پایینتر، نرخ بقا در ایران دلواپسکننده است، چون سرطان دهانه رحم زیاد تر در مرحله های پیشرفته تشخیص داده میشود. این نوشته ناشی ازعدم وجود یک برنامه جامع غربالگری ملی است.
اکنون، غربالگری به طور «فرصتی» انجام میشود، به این معنی که افراد طبق معمول زمان مراجعه به پزشکان برای دلایل دیگر به انجام آزمایش پیشنهاد خواهد شد. این روش علتمیشود تعداد بسیاری از موارد در مرحله های پیشرفته شناسایی شوند که تاثییر منفی بر نرخ بقا دارد. مطالعات منطقهای نشان خواهند داد که نرخ بقای پنجساله برای سرطان دهانه رحم در استانهای گوناگون بین ۳۴درصد تا ۷۰درصد متغیر است. »
دسته بندی مطالب
اخبار سلامتی