برای یک فرد عادی که به یک تانک در کنار یک توپخانه خودکششی نگاه می کند، به گمان زیادً آنقدر همانند به نظر می رسند که تفاوت بسیاری نمی بیند. از یک سرباز خدمه توپخانه سوال کنید، آنها به شما خواهند او گفت که وسایل نقلیه آنها نیز نوعی تانک است، اما یک خدمه تانک امکان پذیر با این اظهارنظهر موافق نباشد. در حالی که تانک و توپخانه همانند به هم می باشند، از تعداد بسیاری جهات تفاوت هایی دارند که آنها را از یکدیگر نزدیک می کند. با این وجود، آنها ویژگی های مشترک بسیاری دارند که می تواند برای تعداد بسیاری از افراد علتسردرگمی باشد. آنها هر دو خودروهای زرهی با سیستم های تسلیحاتی غول پیکر می باشند که به گفتن ابزار مهم آنها برای درگیری با اهدافشان مورد منفعت گیری قرار می گیرند.

آنها این چنین سیستم های دفاعی، ابزارهای ضدحمله یا عکس العمل متقابل، اندازه خدمه و موارد دیگر شبیهی دارند. با این حال، با وجود این مشترکات، یک تانک با توپخانه خودکششی یکسان نیست و این تفاوت دلایلی دارد. تانک ها عمدتاً برای درگیری مستقیم با دشمن از طریق گلوله های بزرگ منفعت گیری می شوند و توپخانه های خودکششی برای حمایتآتش غیرمستقیم علیه مکان های استقرار دشمن با شلیک گلوله ها، راکت ها و مهمات دیگر به کار گرفته می شوند. این تفاوت ها زیاد مهم می باشند چون نمی توانید از یک تانک به گفتن توپخانه خودکششی منفعت گیری کنید و بالعکس – آنها در واقع قطعات مختلفی از تجهیزات نظامی می باشند.

در طول قرن بیستم و در عملیات‌های رزمی مدرن در سراسر جهان، ارتش ها از تانک و توپخانه خودکششی منفعت گیری می کرده اند. ناپلئون کارآیی توپخانه را در نبرد ثابت کرد و این چیزی نیست که فرماندهان فراموش کرده باشند. تانک ها بیشتر از یک قرن است که کارآیی خود را در عملیات های رزمی ثابت کرده اند، به این علت آنها نیز جایگاه خود را در میدان جنگ دارند. در اینجا تفاوت بین این دو و این چنین عملکردهای مهم آنها در جنگ و قابلیت های کلی شان تشریح خواهد شد.

توپخانه خودکششی

توپخانه خودکششی با سلاحی که زیاد تر کالیبر زیاد بزرگتری از تانک دارد، حمایتآتش غیرمستقیم را فراهم می کند. نام “خودکششی” حول این حقیقت است که این سلاح های غول پیکر قادر به حرکت جدا گانه بدون نیاز به خودروهای حامل می باشند، طبق معمولً روی شنی (همانند یک تانک). این یک اختلاف مهم است چون در زیاد تر تاریخ، توپخانه برای منفعت گیری باید توسط وسایل نقلیه یدک‌کش دیگر یا به یک موقعیت خاص حمل می‌شد. توپخانه خودکششی قادر است به تنهایی حرکت کند، خود را در یک مکان مستقر کرده و بدون پشتیبانی، ماموریت فراهم کردن آتش حمایترا اغاز کند.

ایالات متحده از هوویتزر M109A6 “Paladin” به گفتن توپخانه خودکششی مهم خود منفعت گیری می کند. این هوویتزر قابلیت شلیک در آتش با زاویه کم به گفتن توپ صحرایی و در زاویه بالا به گفتن خمپاره را دارد، به این علت کاربردهای مختلفی دارد. با این حال، پالادین آتشباری است که می تواند قوت آتش قابل توجهی را تا فاصله ۱۸ کیلومتر از موقعیت خود اراعه دهد. این سلاح دارای یک سیستم تسلیحاتی مهم ۱۵۵ میلی‌متری M185 با کالیبر ۳۹ و ۳۶ گلوله ذخیره‌شده در داخل انبار خود است، اگرچه برخی از انواع تا ۵۲ گلوله نیز دارند. این توپخانه نیز همانند تعداد بسیاری از تانک ها دارای مسلسل کالیبر ۵۰ است و به خدمه ۴ نفره نیاز دارد.

از آنجایی که پالادین یک هوویتزر است، در صورت نیاز می تواند داخل نبرد مستقیم شود. این علتمی شود که آن را به یک سیستم تسلیحاتی چندمنظوره تر از یک تانک سنتی یا توپخانه خودکششی تبدیل می کند، اما اکثر آنها این قابلیت را ندارند. به گفتن مثال، کارکرد یک سامانه موشکی چندپرتابی (MLRS) همانند HIMARS به شلیک غیر مستقیم محدود می شود. ایالات متحده عمدتاً از M270 MLRS و M142 HIMARS برای این منظور منفعت گیری می کند و همانند Paladin، آنها خودروهای زرهی، خودکششی، شنی دار و چرخدار می باشند.

تانک ها

از نظر فناوری نظامی، تانک ها نسبتاً تازه می باشند و برای اولین بار در جنگ جهانی اول مورد منفعت گیری قرار گرفتند. در درجه اول، تانک ها برای مبارزه با تانک های دیگر طراحی شده اند، به این علت آنها نسبت به اکثر توپخانه های خودکششی، زره زیاد تر و قوی تری دارند. آنها مستقیماً با تانک ها، دیگر وسایل نقلیه زرهی، تجهیزات و جنگجویان پیاده شده دشمن دچار می شوند. برای این منظور، آنها زیاد تر به مسلسل ها و دیگر سلاح هایی که برای این نوع درگیری طراحی شده اند تجهیزمی شوند. ارتش ایالات متحده از یکی از ترسناک ترین تانک های نظامی ساخته شده منفعت گیری می کند، تانک مهم M1A2 Abrams.

آبرامز و تانک های شبیه آن دارای انواع مختلفی از زره می باشند که از مواد کامپوزیت ساخته شده اند. این چنین تانک ها دارای زره ​​های واکنشی انفجاری و دیگر روش های محافظت از ماشین و خدمه آن می باشند. در طول عملیات طوفان صحرا، تانک های آبرامز، T-72 های عراقی را به آسانی و بدون چالش از پای درآوردند و تانک های آمریکایی می توانستند مقصد قرار گرفته اما به عملیات خود ادامه دهند. چشمگیرترین قابلیت این تانک، توپ آن است که مهم ترین سلاحش به حساب می آید، یک توپ بدون خان ۱۲۰ میلی متری M256 که قادر به شلیک انواع مهمات تا فاصله ۴ کیلومتری از موقعیت خود است.

در حالی که برای دیگر تانک ها ویرانگر می باشند، تانک ها برد زیاد کمتری نسبت به یک قطعه توپخانه خودکششی استاندارد دارند. تفاوت مهم در اینجا نهفته است چون، در حالی که هر دو سیستم تسلیحاتی زیاد قوی و مرگبار بوده و قادر به تشکیل تخریب بزرگی علیه دشمن می باشند، هر کدام قابلیت های منحصر به فرد خود را دارند. هر کدام دارای مزایا و معایبی می باشند، به این علت در حالی که هوویتزر می تواند یک تانک را از فاصله دور نابود کند، در محدوده برد گلوله تانک، توپخانه در جایگاه ضعیف تری قرار می گیرد. به همین شکل، یک تانک نمی تواند یک توپ خودکششی خارج از محدوده شلیک خود را مورد اصابت قرار دهد.