به گزارش “افتاب شرق”، وقتی که تیم فوتبال تراکتور سپس از سال‌ها غیبت در سطح اول فوتبال ایران به لیگ برتر خلیج فارس صعود کرد، دستش آن‌چنان پر نبوده است اما جمعیت هواداری مشتاق به شدت سرخ‌پوشان تبریزی را بدل به یک قطب تازه در فوتبال ایران کرد. فوتبالی که در آن زمان سه قطب داشت: پرسپولیس، استقلال و سپاهان که خود تازه به جمع تیم‌های برتر فوتبال ایران اضافه شده می بود. صد یقیناً تیم‌هایی همانند فولاد و ذوب آهن نیز پیروزی‌های خود را داشتند اما این تراکتور می بود که با اتکا به بازی در یک ورزشگاه بزرگ و جمعیت هوادار پرتعدادش، به شدت سهم خود را از دیگر تیم‌های تازه داخل به لیگ برتر جدا کرد.

آنها در اولین دوره لیگ برتر فوتبال ایران، در روزهای پایانی به دسته پایین‌تر سقوط کرده بودند و سال‌ها در کشاکش صعود به دور بالاتر دست و پا میزدند که این اتفاق با مربیگری فراز کمالوند رقم خورد و یک تیم لیگ برتری با پشتوانه عظیم به فوتبال ایران اضافه شد. تیمی که در همان فصل اول برگشت خود را در بین مدعیان فوتبال ایران قرار داد تا جایی که در مسابقه آخر که با استقبال ۱۲۰ هزار نفری همراه می بود میتوانست به آسیا هم صعود کند اما با ناکامی روبه رو سپاهان موقتا از آرزوی خود دور شد.

با گذشت زمان، تراکتور از یک تیم دولتی نظامی که برای قهرمانی می‌جنگید به تیمی با مالک خصوصی تحول چهره داد و با فراز و نشیب زیاد به نقطه‌ای رسید که سال‌ها آرزویش را داشت. نقطه ای که آنها اکنون در آن قرار گرفته و با ارامش مالی، فنی و با لیاقت نزدیک‌ترین تیم برای رسیدن به گفتن قهرمانی به حساب می‌آیند.

اما این پیروزی هیچ زمان بدون جمعیت هواداری پرشروشور رخ نمی‌داده است؛ آنها مبدعان شعار عیبی یوخ و یاشاسین و چیزهایی می باشند که از تیمشان تمجید می‌شود. اما نباید از یاد برد که روی دیگر این سکه برای این جماعت احساساتی چه مقدار تند و تیز و برنده است. با این حال این فصل همه چیز بر وفق مراد آنها پیش رفته و اگرچه ابتدا در یکی دو بازی خانگی نتایج ضعیفی به دست آوردند اما شکل بازی و نمایش تیم دراگان اسکوچیچ، اکنون تراکتور را تبدیل به پرشانس‌ترین تیم برای قهرمانی کرده است.

این تصاویری است از جشن فوتبال روز قبل در تبریز که روز قبل ۷-۸ ساعت به طول انجامید. وقتی که اولین تماشاچی خود را به سکوهای پرشور تراکتور رساند تا وقتی که آخرین هوادار ورزشگاه را ترک کرد. یک روز با کمترین تنش و شعارهای منفی و با بیشترین امید به پیروزی تیمی که احتمالا زمان قهرمانی اش رسیده است. یقیناً آنها باور ندارند که فوتبال ایران یک قهرمانی به تراکتور بدهکار است، کاری که آنها انجام دادند در سایه ارامش فنی، تلاش زیاد و نمایش تهاجمی و ویرانگر آنها اتفاق افتاد؛ چیزی که در طول سالیان برگزاری لیگ برتر شبیه‌اش را کم داشته‌ایم.