به گزارش “افتاب شرق”، در پاری‌سن‌ژرمن همه از کارکرد لوئیس انریکه شگفت‌زده‌اند. تحول جهت در سیاست‌های باشگاه و نقل‌وانتقالات به موفقیتی بزرگ منجر شده است. از مثلث پرستاره اما ناکام نیمار، مسی و امباپه، اکنون به تیمی از بازیکنان جوان و جاه‌طلب رسیده‌ایم که برخی از آن‌ها خارج از فرانسه چندان شناخته‌شده نبودند، اما همانند فرشته‌ها بازی می‌کنند و ناکامی دادنشان زیاد دشوار است.

این تیم تا این مدت در لیگ ۱ فرانسه ناکامی نخورده و در لیگ قهرمانان اروپا با قدم‌هایی محکم پیش می‌رود، حتی با بازگشتی درخشان از یک مرحله حذفی که در آنفیلد روبه رو لیورپول تقریباً از دست رفته به نظر می‌رسید. این چنین در مرحله گروهی، بعد از بازی‌های ابتدایی که به نظر می‌رسید به فاجعه ختم شود، این تیم راه خود را اشکار کرد.

هیچ‌کدام از این پیروزی‌ها بدون وجود مربی اسپانیایی ممکن نبوده است. مردی که همه فشارها را روی دوش خود می‌گیرد و بازیکنان را از این بار رها می‌کند. فردی که انتقادات بیشتر از حد و غیرمنصفانه‌ای را تحمل کرده است. او همان مربی‌ای است که ناصر الخلیفی همیشه آرزویش را داشت و اکنون فهمیده که این باشگاه از نیمکت هدایت می‌شود، نه از زمین چمن.

مثال فرد دیگر هم هست. حالت لوئیس انریکه شباهتی به هانسی فلیک در بارسلونا دارد.

هیچ‌کدام از این دو مربی با فضای باشگاهی که هدایتش را برعهده گرفته‌اند، آشنا نبودند و برخلاف انتظار، هیچ ارتباطی با تاریخ، هویت یا قبل این تیم‌ها ندارند. این نوشته که ممکن می بود منفی به نظر برسد، در واقع یک امتیاز مثبت بوده است.

فلیک تصمیم گرفت بارسلونا در جام کاتالونیا شرکت نکند و اهمیتی به تبعات آن نداد؛ کاری که برای مثال ژاوی هرناندز هیچ زمان انجام نمی‌داد. در پاریس، لوئیس انریکه تشخیص داد که امباپه در دفاع شراکت نمی‌کند و این علتضعف تیم می‌شود. او این نوشته را با صدای بلند خبرداد، حتی با علم به این که افرادی همانند ریولو، روتن و دوگاری با انتقادات تند به او دعوا خواهند کرد.

زمان نشان داد که او درست می‌او گفت. پاری‌سن‌ژرمن جاری از هر تیم فرد دیگر در قبل این باشگاه بهتر است، چه با امباپه و چه بدون او. درخشش در لیگ قهرمانان وقتی اتفاق می‌افتد که ستاره واقعی، خود لوئیس انریکه باشد.