حملات قلبی یک نگرانی مهم در رابطه سلامت در ایالات متحده و سراسر جهان به شمار می‌روال. مطابق گزارش مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، تقریبا ۸۰۵ هزار آمریکایی هر ساله دچار دعوا قلبی خواهد شد.

به نقل از آی‌ای، بیماری قلبی شامل حملات قلبی، علت مهم مرگ و میر در ایالات متحده است و نزدیک به یک مورد از هر ۵ مرگ را راه اندازی می‌دهد.

با وجود پیشرفت در مراقبت‌ از بیماران مبتلا به مشکلات حاد، تعداد بسیاری از بازماندگان دعوا قلبی با خطر افزایش یافته ابتلا به نارسایی قلبی که یک بیماری مزمن است که در آن قلب نمی‌تواند خون را به طور مؤثر پمپ کند، روبه رو می باشند.

در همین جهت، محققان دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو و دانشگاه نورث وسترن، یک درمان داخل وریدی تازه را گسترش داده‌اند که برای تجویز در زمان کوتاهی بعد از دعوا قلبی طراحی شده است. این درمان با مقصد بهبود و افت قابل دقت خطر نارسایی قلبی انجام می‌شود. در آزمایش‌های اولیه روی حیوانات، این درمان تزریقی نتایج قوی در بهبود کارکرد قلب و ترمیم بافت، حتی چند هفته بعد از دعوا اولیه نشان داده است.

رویکردی تازه برای ترمیم قلب‌های صدمه‌دیده

این درمان با مقصد قرار دادن یک فرآیند مولکولی کلیدی که التهاب بعد از دعوا قلبی را بدتر می‌کند، عمل می‌کند. در شرایط استرس‌زای طبیعی، بدن یک پروتئین محافظ به نام Nrf۲ را فعال می‌کند که به سلول‌ها پشتیبانی می‌کند تا در برابر صدمه ناشی از التهاب مقاومت کنند.

با این حال، یک پروتئین دوم یعنی KEAP۱، به Nrf۲ متصل می‌شود و آن را تجزیه می‌کند و این تاثییر محافظتی را تضعیف می‌کند.

این درمان تزریقی از یک پلیمر پروتئین همانند منفعت گیری می‌کند که پروتئین Nrf۲ را همانند‌سازی می‌کند. هنگامی که پلیمر در جریان خون قرار می‌گیرد، به جستوجو پروتئین KEAP۱  می‌گردد و به آن متصل می‌شود و مانع از تخریب Nrf۲ توسط آن می‌شود. این کار از عضله قلب محافظت می‌کند و به بافت پشتیبانی می‌کند تا به طور مؤثرتری بهبود یابد.

درمان قابل توجهی در آزمایشات حیوانی مشاهده شد

برای آزمایش تأثیر این درمان، محققان یک مطالعه بر روی موش‌هایی که حملات قلبی را توانایی کرده بودند، انجام دادند.

یک گروه از موش‌ها درمان پلیمری را از طریق تزریق داخل وریدی دریافت کردند، در حالی که گروه ناظر محلول نمکی دریافت کردند. پنج هفته سپس، همه حیوانات تحت اسکن ام‌آرآی MRI  قرار گرفتند.

نتایج قابل دقت می بود. موش‌های درمان‌شده با این پلیمر، کارکرد قلبی بهبودیافته و بهبودی گسترده‌تری را در بافت قلب خود در قیاس با گروه کنترل نشان دادند. آزمایش‌های زیاد تر، افزایش گفتن ژن‌های مرتبط با ترمیم بافت را تایید کرد. محققان تصمیم دارند قبل از انجام آزمایش‌ها روی حیوانات بزرگ‌تر، طراحی این پلیمر و دوز آن را اصلاح کنند.

پتانسیل گسترده‌تر

در حالی که این رویکرد درمانی برای مقابله با صدمه‌های قلبی گسترش یافته است، می‌تواند به دیگر بیماری‌های دیگر نیز گسترش یابد.

ناتان جیانشی (Nathan Gianneschi)، استاد شیمی در دانشگاه نورث وسترن، یکی از نویسندگان این مقاله، کاربردهای بالقوه‌ این درمان را از تباهی لکه زرد گرفته تا بیماری کلیوی در نظر دارد. جیانشی می‌گوید: این درمان پتانسیل بسیار‌ای برای چندین بیماری از جمله تباهی لکه زرد، ام‌اس و بیماری کلیوی دارد.

مقابله با بیماری در سطح مولکولی

این درمان این چنین یک استراتژی تازه برای تسلط بر یکی از سخت‌ترین مانع ها در گسترش دارو اراعه می‌دهد و آن اختلال در تعامل های پروتئینی مرتبط با بیماری در داخل سلول‌ها است. پروتئین‌ها ماشین‌های مولکولی می باشند که همه عملکردهای الزامی سلولی را هدایت می‌کنند و برهمکنش‌های نامنظم پروتئین-پروتئین درون سلولی، علت تعداد بسیاری از بیماری‌های انسانی می باشند.

راه حلهای دارویی حاضر یا قادر به نفوذ به سلول‌ها نیستند یا نمی توانند به طور مؤثر با این دامنه‌های مقصد بزرگ بیماری دچار شوند. ما از دریچه جدیدی به این چالش‌ها نگاه می‌کنیم.