ماجرای آدامس‌های حاوی میکروپلاستیک چیست؟

جدیداً در بازدید ای که در یکی از دانشگاه‌های معتبر آمریکا صورت گرفته اشکار شده که با جویدن آدامس، ذرات بسیاری از میکروپلاستیک‌ها را با بزاق خود می بلعیم. دلنشین است بدانید در فرمولاسیون تشکیل آدامس یک ترکیب پلیمری به گفتن ماده مهم و پایه در کنار دیگر افزودنی‌های رنگ و طعم دهنده در ادامس وجود دارد که دو نوع طبیعی و مصنوعی دارد.

پلیمر طبیعی همانند برخی صمغ‌ها همچون سقز، موم‌ها و رزین‌های طبیعی گیاهی است و پلیمر مصنوعی که زیاد تر در این محصول مورد منفعت گیری قرار می‌گیرد، پلی اتیلن بوده که ارزان ترین آن‌ها است و ترکیب پلی وینیل استات که بعضی اوقات اوقات به گفتن افزودنی برای تشکیل ویژگی‌های خاص در ادامس منفعت گیری می‌شود. تا این تکه احتمالا فکر اولیه این باشد که مصرف آدامس‌های بر پایه پلیمرهای مصنوعی است که ما را در معرض خطر میکروپلاستیک‌ها قرار می‌دهد، ولی در کمال شگفتی در این پژوهش اشکار شده که مقدار میکروپلاستیک‌های آزاد شده از هر دو دسته آدامس‌های حرف های شده اختلاف چندانی با هم نداشته‌ اند! از این رو گمان می‌ رود که این میکروپلاستیک‌ها زیاد تر ناشی از افزودنی‌ها یا مواد بسته بندی مورد منفعت گیری در محصول آدامس باشد.

دقت داشته باشید که نتیجه این بازدید تازه تا این مدت  در ژورنال‌های معتبر انتشار نشده است ولی از آنجایی که بر پایه پژوهش‌های قبل، ما در سبک زندگی جاری سالانه در معرض خطر ورود بین ۳۹ تا ۵۲ هزار ذره میکروپلاستیک به بدن مان هستیم احتمالا بهتر و محتاطانه تر این باشد که حداقل با کم کردن مصرف آدامس، روبه رو مان را با خطر میکروپلاستیک‌ها کمتر کنیم، خصوصا برای کودکان که در مرحله های رشد جسمانی و مغزی می باشند و طبیعتا صدمه پذیرترند.

مقصد، غذاهراسی و تشکیل نگرانی نیست

ملزوم به پافشاری است که مقصد از انتشار کردن این مطالب به هیچ وجه غذاهراسی و تشکیل نگرانی نیست بلکه فقطً انتقال یافته‌های تازه علمی برای افزایش آگاهی و انتخاب‌های درست و هشمندانه در جهت سلامتی خود و عزیزان مان است. یقیناً یادآوری می‌شود که مقدار ورود میکروپلاستیک‌ها به بدن ما با جویدن آدامس به مراتب کمتر از خطر آن از آب آشامیدنی و هوا و… است و از طرفی آدامس‌های از برندهای معتبر، استانداردهای قانونی را برای تشکیل محصولی ایمن، در حد بالایی دارند. ولی داشتن رویکردی احتیاطی در این عرصه می‌تواند مشوق زیاد تر ما در انتخاب جانشین‌های ایمن تر و طبیعی تر از آدامس‌های کارخانه ای باشد. برای نمونه سقز طبیعی که از منبع و مرکز یقین و قبول شده‌ای تهیه شده می‌تواند گزینه مناسبی باشد.

محصولاتی که حاوی بیشترین مقدار میکروپلاستیک‌ها می باشند

ناگفته نماند که بطری‌های آب معدنی، کیسه‌های محتوی چای سریع، ماهی‌هایی که در آب‌های آزاد پرورش می یابند و نمک‌های دریایی که از دریا استحصال خواهد شد می‌توانند آلوده به میکروپلاستیک‌ها باشند. میکروپلاستیک‌ها تحت شرایط مختلفی نظیر سایش، فرسودگی‌ها، تماس طویل زمان، حرارت، اسیدیته، انجماد و… از پلاستیک جدا شده و داخل ماده غذایی و در نهایت و به مرور زمان داخل بدن ما خواهد شد.