پیش از تجاری‌سازی غذای حیوانات خانگی، گربه‌ها زیاد تر با باقی‌مانده‌های غذای انسان تغذیه می‌شدند. در آن زمان اطلاعات بسیاری درمورد نیازهای تغذیه‌ای آن‌ها در دسترس نبوده است. در کتابی از گوردون استیبلز، پزشک اسکاتلندی در سال ۱۸۷۷، آمده که گربه‌ها باید دو ظرف داشته باشند: «یکی برای آب و فرد دیگر برای شیر». و او فرنی همراه با شیر را صبحانه‌ای عالی برای گربه‌ها می‌دانست.

از اینجا می بود که رابطه‌ی گربه‌ها و شیر زیاد تر در ذهن جمعی انسان‌ها نهادینه شد و از طریق نقاشی‌ها، کتاب‌ها، فیلم‌ها و کارتون‌ها که همه انها گربه‌هایی عاشق شیر را نشان می‌دادند، به یک فرهنگ تبدیل شد. حتی کلیشه‌ی معروف گربه‌ی ولگردی که از باران نجات اشکار می‌کند و از دست یک فرد مهربان نعلبکی ‌پر از شیر دریافت می‌کند، بخشی از این تصویرسازی است.

با وجود تداوم باور عمومی مبنی بر ربط گربه‌ها و شیر، جولیا هنینگ، دانشجوی دکترا در رشته رفتارشناسی گربه‌سانان در دانشگاه آدلاید، می‌گوید پژوهش‌های علمی نشان خواهند داد که گربه‌ها اصلاً نباید شیر بنوشند.

گربه‌ها همانند همه پستاندارها زندگی را با نوشیدن شیر مادر اغاز می‌کنند؛ اما بعد از دوران تولگی، شیر دیگر هیچ‌گونه الزام تغذیه‌ای برای آن‌ها ندارد.

بدن بچه‌ گربه‌ها به جستوجو از شیر گرفته‌شدن (طبق معمولً در سن ۶ تا ۱۲ هفتگی)، تشکیل را متوقف می‌کند که برای هضم لاکتوز حاضر در شیر ملزوم است، متوقف می‌کند. برای زیاد تر گربه‌ها این اتفاق به معنی عدم تحمل لاکتوز است. یقیناً درست همانند انسان‌ها، مقدار این حساسیت در هر گربه بسته به مقدار آنزیمی که بدنش به‌طور طبیعی تشکیل می‌کند، متفاوت است.

بااین‌حال، نباید با عجله به بچه‌ گربه‌ها شیر بدهید. تنها به این علت که آن‌ها می‌توانند لاکتوز را در کودکی هضم کنند، به این معنی نیست که باید شیر گاو بخورند. گربه‌ها حیوانات زیاد کوچک‌تری نسبت به گاو می باشند و به همین تناسب، مقدار لاکتوز در شیر مادر گربه زیاد کمتر از شیر گاو است. بهترین گزینه این است که بچه‌گربه از شیر مادرش تغذیه کند یا اگر در دسترس نیست، از شیرخشک مخصوص بچه‌گربه‌ها منفعت گیری شود.

عدم تحمل لاکتوز تنها علت برای ندادن شیر به گربه‌ها نیست. هرچند نادر است، اما برخی گربه‌ها امکان پذیر به شیر یا فرآورده‌های لبنی حساسیت یا آلرژی اشکار کنند.

لاکتوز نوعی قند است. وقتی که نتواند تجزیه شود تا جذب جریان خون شود، به مسیر خود در روده‌ها ادامه می‌دهد و به کولون (روده بزرگ) می‌رسد؛ جایی که باکتری‌های بدن آن را تخمیر می‌کنند. این فرآیند تخمیر، لاکتوز را به اسیدها و گازهایی تبدیل می‌کند که علتابراز علائم ناخوشایندی از جمله تشکیل گاز بیشتر از حد، نفخ، یبوست، درد شکمی و بعضی اوقات تهوع و استفراغ می‌شود. در گربه‌ها، رایج‌ترین علامت مشاهده‌شده اسهال است.

اسهال مزمن یا مداوم می‌تواند عوارض بیشتری همانند کم‌آبی بدن، به‌هم‌خوردن اعتدال الکترولیت‌ها و سوء‌تغذیه را به جستوجو داشته باشد و در برخی موارد حتی امکان پذیر تهدیدکننده‌ی زندگی باشد. گربه‌هایی که به طور منظم شیر یا لبنیات را به گفتن بخشی از رژیم غذایی خود مصرف می‌کنند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این مشکلات سلامتی قرار دارند.