قوت رو به رشد نیروهای نظامی چین به‌خوبی در ناوگان رو به گسترش ناوهای هواپیمابر این سرزمین دیده می‌شود. هم‌اکنون، چین دو ناو هواپیمابر فعال دیزلی دارد: ناو لیائونینگ از کلاس کوزنتسوف که طول آن مقداری کمتر از ۳۰۵ متر و عرض آن نزدیک به ۷۰ متر است و می‌تواند نزدیک به ۲۴ فروند جنگنده J-15 را به پرواز درآورد؛ و ناو نوع ۰۰۱A شانگدونگ که مقداری مختصر‌تر اما نسبتاً عریض‌تر است و در کل ظرفیت حمل نزدیک به ۳۶ فروند جنگنده J-15 را دارد.

اما یک ناو هواپیمابر سوم چینی نیز وجود دارد: ناو فوجیان که به نظر غیرقابل غرق شدن است. این ناو از نوع ۰۰۳، بزرگ‌تر از ناوهای قبلی بوده و طول آن ۳۰۴.۸ متر و عرض آن ۷۵ متر است و ظرفیت حمل تا ۴۰ فروند جنگنده را داراست. این ناو هواپیمابر چینی از سال ۲۰۲۳ آزمایش‌های دریایی را پشت سر گذاشته و انتظار می‌رود در اواخر سال ۲۰۲۵ به خدمت رسمی درآید.

در مقام قیاس، نیروی دریایی ایالات متحده با داشتن ۱۱ ناو هواپیمابر در سراسر جهان، بیشترین تعداد را دارد. هر دو کلاس ناو نیمیتز که طولی نزدیک به ۳۳۵.۳ متر و عرضی نزدیک به ۷۷ متر دارد؛ و جرالد آر. فورد با طول بیشتر از ۳۳۵.۳ متر و عرض ۷۷.۷ متر، هرکدام قادرند بین ۶۰ تا ۷۵ فروند جنگنده از جمله F/A-18 سوپرهورنت و F-35C لایتنینگ II را حمل کرده و به پرواز درآورند.

در حالی که ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی آمریکا در نقاط گوناگون جهان مستقر می باشند، ناوهای هواپیمابر چین طبق معمولً نزدیک به سواحل این سرزمین قرار دارند. اما در ژوئن ۲۰۲۵، هر دو ناو لیائونینگ و شاندونگ برای انجام تمرینات نظامی داخل اقیانوس آرام شدند؛ نیروی دریایی چین برای اولین بار می بود که به این منطقه داخل می‌شد.

چین در تلاش است تا ناوهای هواپیمابر و دریایی خود را تحکیم کند

ناوهای هواپیمابر چطور هواپیماها را به آسمان می فرستند؟ تفاوت منجنیق و رمپ اسکی

در حالی که خبر شگفت وجود ناو هواپیمابر چین در وسط بیابان دقت‌ تعداد بسیاری از افراد را جلب کرد، اما شاندونگ، ناو دوم فعال چین، می بود که در جولای ۲۰۲۵ سرخط خبرها شد. در کل، ۲۴۰ فروند جنگنده از روی این ناو به پرواز درآمدند. این پرتاب‌ها در دریای فیلیپین انجام شد و نیروی دریایی ژاپن، که متحد آمریکا است و به نام نیروی دفاع دریایی ژاپن (JMSDF) شناخته می‌شود، با دقت مواظب آن می بود. دفتر ستاد مشترک ژاپن (JSO) با پشتیبانی سه ناوشکن JMSDF حرکات ناو شاندونگ را در این منطقه زیر نظر داشت.

چند روز سپس، رسانه‌های چینی اظهار کردند که ناو شاندونگ از زمان ورود به خدمت در سال ۲۰۱۹ تا بحال، نزدیک به ۱۰ هزار مأموریت هوایی انجام داده است. به لطف حمایتاین ناو در فرود و پرواز جنگنده‌ها، جنگنده J-15 چین به شدت‌های بالاتر دست یافته و در مأموریت‌ها کارآمدتر شده است. در حالی که این تحرکات بدون شک برای نیروها و متحدان آمریکایی دلواپس‌کننده بوده، اما حالت هر روز پیچیده‌تر و جدی‌تر شده‌اند.

قیاس ناو هواپیمابر تازه چین با ناوهای کشورهای غربی؛ کدام یک قوی ترند؟

در اواخر جولای ۲۰۲۵، عکس‌های ماهواره‌ای نشان داد که ساخت یک پایگاه دریایی تازه در نزدیکی دریای جنوبی چین در حال انجام است. گزارش‌ها حاکی از آن است که پایگاه دریایی یولین به‌زودی حمایتمستمر از نیروی دریایی چین و این چنین ناوگان هواپیمابرهای آن را فراهم خواهد کرد. این چنین تصاویر مشخص می کند که پایگاه دریایی یوتشی نیز در حال گسترش است و چهار اسکله تازه به آن اضافه می‌شود.

چین و آمریکا با راه حلهای متغیری جنگنده‌ها را از ناوهای هواپیمابر خود به پرواز درمی‌آورند

برای فهمیدن چگونگی دستیابی ناوهای هواپیمابر چین به این پیروزی‌های دیدنی عملیاتی، ابتدا باید به تفاوت‌های کلیدی سیستم‌های پرتاب آن‌ها نسبت به ناوهای آمریکایی دقت کرد. هر دو ناو لیائونینگ و شاندونگ از سیستم قدیمی‌تر رمپ برای پرتاب جنگنده‌ها و دیگر هواپیماها منفعت گیری می‌کنند. این سیستم که به نام منجنیق هواپیما (STOBAR) شناخته می‌شود، به هواپیما پشتیبانی می‌کند تا بعد از طی نمودن مسافت مختصر روی باند پرتاب، به پرواز درآید.

فوجیان، تازه ترین ناو هواپیمابر چین، از سیستم مدرن‌تری به نام کاتوبار (CATOBAR) منفعت گیری می‌کند. این سیستم با پشتیبانی منجنیق‌های الکترومغناطیسی، هواپیماهای بزرگ‌تر را پرتاب می‌کند و همین نوشته علتشده فوجیان گسترش یافتهترین ناو در ناوگان چین باشد. این فناوری حتی از فناوری پرتاب ناوهای کلاس نیمیتز نیروی دریایی آمریکا که تا این مدت از منجنیق‌های بخار منفعت گیری می‌کنند نیز فراتر رفته است. با این حال، برخلاف برنامه در حال گسترش ناوهای هواپیمابر چین، هر سه ناو آن‌ها از سیستم‌های قوت معمولی منفعت می‌برند، در حالی که ناوهای آمریکایی دارای قوت هسته‌ای می باشند.

این تفاوت یکی از دلایل برتری کلاس جرالد آر. فورد نسبت به همه ناوهای هواپیمابر چینی است. ناو فورد بزرگ‌تر است و فضای بیشتری برای سوخت جت دارد، این چنین چهار باند پرواز با منجنیق‌های الکترومغناطیسی برای پرتاب جنگنده‌ها دارد که یک باند زیاد تر از ناو فوجیان است. علاوه بر این، فورد زمان بیشتری در دریا می‌ماند و دارای زیرساخت‌های مستحکم‌تر و سیستم حمایتمجهزتری است که آن را در سطحی کاملاً متفاوت قرار می‌دهد.

کدام کشورهای جهان ناو هواپیمابر دارند؟ + اینفوگرافیک