موتورهایشان در حال کار، دمایی بین ۹۰ تا ۱۱۰ درجه تشکیل می‌کنند و هر اگزوز، توده‌ای از هوای ۵۰ تا ۶۰ درجه را به خیابان می‌دمد. تهویه‌ها کار می‌کنند، اما نه برای خنک‌کردن شهر؛ بلکه برای بیرون ریختن حرارت زیاد تر. هواشناسی می‌گوید امروز دمای تهران ۳۸ درجه است، اما دماسنج لیزری که کف خیابان گذاشته‌ای، عددی بین ۵۲ تا ۵۵ درجه را مشخص می کند.

این رقم از میانگین دمای کویر لوت که یکی از گرم‌ترین نقاط زمین است و در تابستان نزدیک به ۵۰ درجه ثبت می‌کند، بالاتر است. در این نقطه، تهران زیاد تر همانند یک دیگ بزرگ جوشان است تا یک شهر.مطالعات دانشگاه تهران نشان داده‌اند که «تاثییر جزیره گرمایی شهری» می‌تواند دمای سطح شهر را نسبت به حومه تا ۱۵ درجه زیاد تر کند.

ساختمان‌های شیشه‌ای همانند آینه‌های مقعر، نور خورشید را متمرکز می‌کنند و آسفالت تیره، بیشتر از ۹۰ درصد انرژی خورشید را جذب و به گرما تبدیل می‌کند.

حتی شب که هوا مقداری خنک می‌شود، سطح خیابان تا این مدت ۴۰ درجه است؛ یعنی گرمای روز در لایه‌های آسفالت گیر افتاده و آرام‌آرام آزاد می‌شود.احتمالا برای فهمیدن واقعی این صحنه، باید وسط میدان ونک، در اوج ترافیک ظهر، خم شوی و کف دستت را روی زمین بگذاری. فقط ۵ ثانیه طول می‌کشد تا حس کنی دستت روی صفحه یک اجاق برقی است.اگر تخم‌مرغی هم کنارت باشد، ظرف ۷ تا ۸ دقیقه، همان‌جا روی آسفالت نیمرو خواهد شد، درست همانند ویدیوهایی که از طبخ تخم‌مرغ روی سنگ‌های داغ کویر لوت دیده‌ای.