مطابق تحقیقات تازه دانشمندان، ورزش منظم واقعاً می‌تواند فرایند پیری بیولوژیکی بدن را در سطح مولکولی کُند و در برخی موارد حتی آن را معکوس کند.

محققان با بازدید چند مطالعه فهمید شده‌اند که فعالیت بدنی برنامه‌ریزی‌شده و ساختاریافته می‌تواند در سطح مولکولی، از جمله در DNA، تاثییر گذاشته و سلامت چندین عضو بدن را بهبود دهد و طول دوره زندگی سالم را زیاد تر کند. این یافته‌ها این چنین پافشاری می‌کنند که افزایش فعالیت فیزیکی در زمان‌های فراغت و افت عادات کم‌تحرک می‌تواند روال پیری اپی‌ژنتیک را به تأخیر بیندازد.

ورزش و معکوس کردن پیری بیولوژیکی

تیمی از محققان به سرپرستی «تاکوجی کاوامورا» از دانشگاه توهوکو در پژوهشی که نتایج آن در مجله Aging انتشار شده، به بازدید اثرات ورزش منظم، فعالیت بدنی و آمادگی جسمانی کلی بر فرایند پیری بیولوژیکی پرداخته‌اند. این بازدید با منفعت‌گیری از نتایج چندین مطالعه علمی مشخص می کند که سبک زندگی فعال می‌تواند شدت پیری اپی‌ژنتیک را افت دهد یا حتی معکوس کند.

پیری اپی‌ژنتیک تغییرات مولکولی در DNA را توصیف می‌کند که نشان‌دهنده شدت پیری است و با منفعت گیری از ساعت‌های اپی‌ژنتیک اندازه‌گیری می‌شود. این ساعت‌ها الگوهای متیلاسیون DNA را جستوجو می‌کنند که فعالیت ژن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد و برخلاف سن تقویمی، تصویری دقیق‌تر از کارکرد سلول‌ها و بافت‌ها اراعه می‌کنند.

سطح بالای آمادگی جسمانی، به‌اختصاصی ظرفیت بالای قلبی-ریوی، ربط نزدیکی با کند شدن پیری اپی‌ژنتیک دارد. پژوهش‌های انسانی و حیوانی نشان خواهند داد که انجام منظم تمرینات استقامتی و مقاومتی تغییرات مولکولی مرتبط با سن در عضلات را افت می‌دهد. به‌طور مثال، در یک مطالعه، زنان میانسال کم‌تحرک بعد از تنها هشت هفته شرکت در برنامه ترکیبی هوازی و مقاومتی، ناظر افت دو ساله سن اپی‌ژنتیک خود بودند.

علاوه‌بر عضلات، قلب، کبد، بافت چربی و حتی روده نیز از ورزش منفعت‌مند خواهد شد و شواهد مشخص می کند ورزشکاران المپیکی پیری اپی‌ژنتیک کندتری نسبت به غیرورزشکاران دارند. محققان بر نیاز به پژوهش‌های زیاد تر برای فهمیدن علت تفاوت جواب افراد به ورزش و تأثیر انواع تمرین‌ها بر پیری اندام‌های گوناگون پافشاری کرده و اهمیت طراحی برنامه‌های تمرینی شخصی برای رسیدن به حداکثر تاثییر ضدپیری را یادآور شده‌اند.

در کل، نگه داری آمادگی جسمانی نه‌تنها برای سلامت روزمره الزامی است بلکه یکی از مؤثرترین ابزارها برای کند کردن فرایند پیری اعضای داخلی بدن محسوب می‌شود.