یک پژوهش تازه مشخص می کند که برخی از بیماران مبتلا به کووید مزمن (Long Covid) با افت شدید کیفیت زندگی و ناتوانی در انجام فعالیت‌های روزمره روبه رو می باشند و سطح این مشکلات با بیماران مبتلا به پارکینسون یا بازماندگان سکته مغزی قابل قیاس است.

بر پایه گزارش Independent، در این تحقیق دانشمندان دانشگاه دیکن ۱۲۱ فرد بزرگسال در استرالیا را که با کووید مزمن دست‌وپنجه نرم می‌کردند، بازدید کردند. آن‌ها با منفعت گیری از دو پرسشنامه استاندارد جهانی (از جمله پرسشنامه برسی ناتوانی سازمان بهداشت جهانی) تأثیر این بیماری را بر زندگی روزمره این افراد سنجیدند. به حرف های محققان ۸۶ درصد از شرکت‌کنندگان، معیارهای «ناتوانی بالینی» داشتند و سطح ناتوانی آن‌ها از ۹۸ درصد از جمعیت عمومی استرالیا بدتر می بود.

این مطالعه پافشاری می‌کند که کووید مزمن و طویل‌زمان فقطً یک بیماری ازردهکننده نیست، بلکه یک حالت عمیقاً ناتوان‌کننده است که می‌تواند زندگی افراد را برای ماه‌ها یا حتی سال‌ها مختل کند.

تأثیر کووید مزمن بر زندگی روزمره

این مطالعه نشان داد که اگرچه مبتلایان زیاد تر می‌توانستند نیازهای اولیه خود همانند غذاخوردن یا لباس‌پوشیدن را رفع کنند، اما توانایی آن‌ها برای انجام کارهای پیچیده‌تر همانند خانه‌داری، شراکت در فعالیت‌های اجتماعی و پشتیبانی به جامعه به شدت محدود شده می بود. به‌طور متوسط، کیفیت کلی زندگی این افراد ۲۳ درصد پایین‌تر از جمعیت عمومی جامعه می بود.

این پژوهش بر اهمیت گزارش‌های خود بیماران پافشاری می‌کند. از آنجایی که هیچ آزمایش تشخیصی مشخصی برای کووید مزمن وجود ندارد، زیاد تر متخصصان و پزشکان با شک و تردید این بیماری را تشخیص خواهند داد. بااین‌حال، این مطالعه نشان داد که گزارش‌های شخصی افراد، شاخص‌های معتبر و قابل اعتمادی از حالت سلامتی آن‌ها می باشند و می‌توانند ابعادی از بیماری را که آزمایش‌های پزشکی قادر به ثبت آن نیستند، آشکار کنند.

برای مثال، «خستگی» در این بیماران فقطً به معنی حس خستگی نیست؛ بلکه می‌تواند به معنی از دست‌دادن تمرکز در میانه رانندگی، رهاکردن سرگرمی‌ها یا فاصله‌گرفتن از دوستی‌های نزدیک باشد. پژوهشگران خواستار کوششهای جدی‌تری برای مدیریت خستگی بیماران، تشکیل سازگاری در محیط‌های کاری و پشتیبانی به آن‌ها برای بازسازی ارتباطات اجتماعی‌شان شده‌اند تا بتوانند زندگی روزمره معمولی خود را بازیابند.

یافته‌های این مطالعه در ژورنال سلامت عمومی استرالیا انتشار شده است.