آن ها که فکر می کردند باید تومور سرطانی خاصی را از ریه ی این مرد خارج کنند دیدند که این تومور در واقع یک راه بلند پلاستیکی مخروطی شکل کوچک است که وی سال ۱۹۷۴ بلعیده. این اسباب بازی کوچک برای بیشتر از ۴۰ سال در بخشی از ریه ی این مرد قرار داشته و فردی فهمید آن نشده می بود تا این که توسط پزشکی به نام محمد منور در بیمارستان رویال پرستون در بریتانیا از ریه ی او بیرون کشیده شد. این بیمار که اکنون ۵۰ سال سن دارد حرف های وی در دوران بچگی طبق معمولً با این گونه اسباب بازی ها سرگرم بوده و چندین بار آن ها را بلعیده است.

در روز تولد هفت سالگی اش در سال ۱۹۷۴، او یک بسته اسباب بازی شامل این راه بند پلاستیکی مخروطی را به گفتن هدیه تولد دریافت کرد و به یاد دارد که بلافاصله این اسباب بازی کوچک را قورت داده است. وی در سن ۴۶ سالگی در رابطه سرفه های مزمنی که داشت با یک پزشک مشورت کرد و در طول ماه های اول درمان به وی حرف های شد که به ذات الریه، ضخیم شدن و سفت شدن ریه راست و صدمه به لوله های تنفسی دچار شده است به همین علت مقدار هوایی که داخل ریه هایش می شود زیاد کمتر از مقدار طبیعی است. هنگامی که وی به کلینیکی که دکتر منور در آن مشغول به کار می بود رفت، آن ها آزمایشات گوناگون از جمله چندین مورد سی تی اسکن و برونکوسکوپی را روی او انجام دادند.

بدین ترتیب دکتر منور فهمید یک تیرگی غده وار در تکه پایین ریه راست او شد. این نوشته همراه با عفونت های میکروبی که در این نقطه از ریه او کشف شد علتگردید که تیم مداوای او به این نتیجه برسند که وی به سرطان ریه مبتلا بوده و آن تکه از ریه او همراه با تومور باید هر چه سریع تر برداشته شود. دکتر منور در این باره حرف های است:” ما ناچار شدیم زیاد سریع عمل کنیم چون عفونت میکروبی ممکن می بود به دیگر نقاط خارج از ریه نیز سرایت اشکار کند”. بدین ترتیب پزشکان او را به اتاق عمل بردند و سپس از برداشتن توده فهمید شدند که تنها یک اسباب بازی کوچک مخروطی است در داخل بافت مخاطی لوله های عبور هوا (نایژه ها) ی ریه ی او فرو رفته و دور آن را بافت ریوی فرا گرفته است.

در واقع، به حرف های ی دکتر منور، لوله های تنفسی ریه ی این مرد به این شیء عادت کرده و خود را از نو مدلسازی کرده بودند، به همین علت در طول ۴۰ سال این فرد فهمید اسباب بازی که در داخل ریه او قرار داشت نشده می بود. یکی دیگر از دلایل کشف نشدن مشکل این مرد در دوران کودکی این بوده که این اسباب بازی از یک نوع پلاستیک سالم و بی خطر ساخته شده می بود و اگر بیشتر از این در بدن او باقی می ماند مطمئناً عواقب زیاد بدی برای سلامتی ریوی او در پی داشت. اگر این فضاهای تنفسی هم چنان بسته می ماند گمان این که این مرد به مشکلات بدتری همانند ذات الریه یا زخم شدن بافت ریه و حتی عفونت های بدخیم مبتلا می شد زیاد تر می بود که می توانستند در صورت تداوم علتقطع شدن تنفس وی به طور کلی شوند. اگر چه این بیمار سابقه ی طویل در سیگار کشیدن داشت اما پزشکان هیچ رابطه ای بین سیگار کشیدن و مشکلی جاری وی اشکار نکردند.

سپس از خارج کردن این شیء بلافاصله سرفه های این مرد متوقف شده و سی تی اسکن نیز نشان داده که تنها مقدار مقداری عفونت و التهاب در داخل ریه این مرد باقی مانده است. در حالت طبیعی، در صورت بلعیده شدن یک شیء خارجی و ورود آن به ریه، نهایتاً تا یک هفته مشکل فرد شناسایی می شود اما در کمتر از ۵ درصد از کودکان این زمان به دلایل مختلفی، حتی با انجام آزمایشات مختلفی نیز وجود جسم خارجی در ریه تشخیص داده نمی شود. در افراد بالغ امکان پذیر این زمان افزایش یابد اما تا بحال تنها سه مورد شبیه کشف شده که جسم خارجی بیشتر از ۲۰ سال در ریه بیمار باقی مانده است. در زیاد تر موارد هنگامی که کودک شیئی را می بلعد به طور طبیعی و در نتیجه ی سرفه از ریه خارج خواهد شد اما در موارد نادری نیز اشیای بلعیده شده ای که اشکال خاصی دارند در فضای خالی ریه گیر کرده و همان جا می همانند که با نشانه هایی همانند سرفه های مزمن، عفونت های ریوی و مشکل در تنفس راحت همراه خواهد می بود.