جو باگنر، بوکسور بریتانیایی با چهره‌ای همانند ستاره‌های سینما و اراده‌ای آهنین برای رسیدن به قهرمانی جهان، می‌توانست به یک افسانه واقعی در تاریخ بوکس تبدیل شود. او که در سن ۷۵ سالگی درگذشت، تنها مبارزی می بود که توانست دو بار همه راندها را روبه رو محمد علی کلی دوام بیاورد.

جو باگنر بعد از تحمل ۱۳ ناکامی، سرانجام در سال ۱۹۹۸ و در سن ۴۸ سالگی توانست به گفتن قهرمان سنگین‌وزن جهان دست اشکار کند. با این حال، این بوکسور محافظه‌کار در سال ۱۹۷۱ هنگامی هنری کوپر محبوب را ناکامی داد، در لندن از او انتقاد کرده و هو شد و در سال ۱۹۸۷ هنگامی فرانک برونو او را ناکامی داد، مورد تمسخر قرار گرفت. برخلاف این دو رقیب، باگنر در خارج از رینگ هیچ زمان شخصیت مهربانی نداشت. این غول ۱۹۴ سانتی‌متری، ملودی همسر اولش را کتک می‌زد، از پرداخت نفقه به دخترش ایمی-جین بروم طفره می‌رفت و در نهایت نیز ورشکسته شد.

باگنر همیشه جنجالی می بود. او درمورد‌ی راسل کرو، بازیگر مشهور، حرف های می بود که «مشتش همانند مشت دخترها می بود» و قاضی‌ را که به سود همسرش ملودی رأی داده می بود، «پیرمرد الکلی» خطاب کرده می بود. او شخصیتی متفاوت و برجسته داشت و زمان تبلیغ برای یکی از مبارزاتش، نقش «آدم بد» را بازی کرد. فرانک برونو می‌گوید، بازی کردن در نقش ضدقهرمان ورزشی، واقعاً علتجذب تماشاگر و درآمدزایی در گیشه می‌شد.

هنگامی باگنر در شرایط نامساعد و با اضافه‌وزن روبه رو برونو در وایت هارت لین لندن مبارزه کرد، این دیدار با استقبال زیاد تماشاگران مواجه شد و جایزه‌ی مالی بزرگی برای یک مسابقه تماماً بریتانیایی فراهم کرد. دیشب، برونو در بزرگداشت رقیب سابقش او گفت:

تازه خبر ازردهکننده‌ی درگذشت جو را شنیدم.

او شخصیتی متفاوت و برجسته داشت و زمان تبلیغات برای یکی از مبارزاتش نقش آدم بد را بازی کرد. درمورد‌اش می‌گویند، او دوران طویل و پرباری در بوکس داشت و با تعداد بسیاری از قهرمانان سنگین‌وزن مبارزه کرد. واقعا روز غم‌انگیزی برای دنیای بوکس می بود.

جو در مجارستان به دنیا آمد و خانواده‌اش هنگامی او شش ساله می بود، از سرزمین کمونیستی خود فرار کردند. او هیچ زمان پدرش را نشناخت. باگنر در کمبریج‌شر بزرگ و در دوران نوجوانی قهرمان ملی پرتاب دیسک شد.

جو سپس از این که اولین مبارزه حرفه‌ای خود را در سال ۱۹۶۷ باخت، در ۱۸ مبارزه بعدی خود به پیروزی رسید و در سال ۱۹۷۱، در سن ۲۱ سالگی، عناوین سنگین‌وزن بریتانیا، کشورهای مشترک‌المنافع و اروپا را از هنری کوپر گرفت. سال‌ها سپس، باگنر درمورد آن مبارزه او گفت:

هیچ زمان از من نپرسیده بودند [که در مبارزه من و هنری چه کسی پیروز شد]، اما اکنون صادقانه می‌توانم بگویم که فکر می‌کنم هنری برنده می بود.

سریعترین موتور جستجوگر خبر پارسی – اخبار لحظه به لحظه از معتبرترین خبرگزاری های پارسی زبان در آفتاب شرق

مبارزه نزدیک می بود، اما به نظر من هنری مقداری برنده شد. من هیچ زمان نمی‌خواستم فردی باشم که ورزش حرفه‌ای هنری را همه می‌کند. اصلاً نمی‌دانستم آخرین مبارزه او خواهد می بود.

بزرگ‌ترین پشیمانی من این است که علتشدم هنری نتواند حرفه‌اش را در اوج به آخر رساند.

در سال ۱۹۷۳، باگنر اولین زمان خود برای مبارزه با محمد علی کلی، اسطوره همه دوران‌ها، را اشکار کرد و ۱۲ راند دوام آورد. در همان سال، همین کار را روبه رو جو فریزر هم انجام داد.

بزرگترین حسرت

رویکرد دفاعی باگنر علتشد تا هر دو بار در مبارزه‌های خود با رأی داوران ناکامی بخورد. همین اتفاق در مبارزه با محمد علی در گرمای کوالالامپور در سال ۱۹۷۵ و بعد از ۱۵ راند طاقت‌فرسا رقم خورد. سپس از این مبارزه، علی به علت گرمازدگی راهی بیمارستان شد، اما جو آن‌قدر سرحال می بود که توانست در استخر نوشیدنی بخورد. روزنامه The Sun او را «هرکول بی‌خطر» لقب داد و نویسنده‌ فرد دیگر نوشت که «او همانند یک مجسمه یونانی ساخته شده می بود، اما با حرکات کمتر.»

اما علت خوبی وجود داشت که باگنر نمی‌خواست برای زدن ضربه نهایی به سمت حریفانش دعوا‌ور شود: اُلریک رگیس، یکی از حریفان او، سپس از مبارزه بر تاثییر صدمه مغزی جان خود را از دست داد.

باگنر اعتراف کرد:

چندین دفعه فکر می‌کردم که امکان پذیر همان اتفاق مجدد رخ دهد و این علتشد زمان مشت زدن مقداری محتاط‌تر باشم.

در مبارزه با جو فریزر، باگنر شجاعت خود را نشان داد و بعد از افتادن روی زمین مجدد برخاست و تا آخر مبارزه با همه توان مبارزه کرد. در سال ۱۹۷۶، او بعد از شکستن انگشت و مغلوب شدن خود در مبارز با ران لیل، برای اولین بار بازنشستگی خود را اظهار نمود.

زندگی شخصی او در خارج از رینگ پر از مشکلات گسترده می بود و ازدواجی تلخ و خشونت‌آمیز داشت. او در سن ۱۷ سالگی با ملودی، که تنها ۱۶ سال داشت، ازدواج کرد. این زوج صاحب سه فرزند به نام‌های جیمز، جو و ایمی شدند، اما باگنر اعتراف کرد که برای این که همسر جوانش قبلاً با بیل، برادر جو رابطه داشته، «به شدت حسود و بدجنس» بوده است. او حتی درمورد خشونت‌های خانوادگی خود ابایی نداشت و او گفت:

از کتک زدن ملودی پشیمان نیستم.

احتمالا هیچ توجیهی نداشت، اما در طول ازدواج‌مان او را چندین دفعه کتک زده‌ام.

بعد از ترک بوکس، او به کالیفرنیا مهاجرت کرد و در یکی از مهمانی‌های هالیوود که توسط جوآن کالینز برگزار شده می بود، با مارلین، همسر دومش، آشنا شد. آن‌ها در نوامبر ۱۹۷۸ ازدواج کردند و به جستوجو حرفه بازیگری رفتند و در فیلم‌هایی با بودجه کم همانند کلانتر و گمشده فضایی (The Sheriff and the Satellite Kid) نقش‌آفرینی کردند.

فقط برای پول

در سال ۱۹۸۲، او تلاش کوتاهی برای برگشت به دنیای بوکس در بریتانیا کرد، اما هنگامی برای عدم پرداخت نفقه به ملودی به دو ماه زندان تهدید شد، از این کار دست کشید. او در سال ۱۹۸۶ به سرزمین همسرش مارلین یعنی استرالیا مهاجرت کرد، تابعیت این سرزمین را گرفت و بار دیگر برای رسیدن به گفتن قهرمانی جهان تلاش کرد.

پیروزی‌های دیدنی جو، او را به مبارزه‌ای با فرانک برونو در سال ۱۹۸۷ با جایزه ۲۵۰,۰۰۰ پوندی رساند؛ برنده این مسابقه شانس رویارویی با قهرمان جهان مایک تایسون را داشت. تماشاگران در لندن از برونو حمایتکردند و نسبت به «جو استرالیایی» روی خوش نشان ندادند. باگنر که وزنی نزدیک به ۱۱۶ کیلوگرم داشت، در هشتمین راند توسط تیمش کنار گذاشته شد، چرا که او تحت حملات سنگین حریف خود قرار گرفته می بود.

باز هم باگنر تصمیم گرفت برای همیشه بازنشسته شود. او با همسر نویسنده‌اش در استرالیا مشغول کار فرد دیگر شد اما این تلاش نیز به پیروزی نرسید. در سال ۱۹۹۴، بانک مزرعه او در هانتر ولی را مصادره کرد، که بعد از اظهار ورشکستگی جو در بریتانیا به علت عدم پرداخت مالیات اتفاق افتاد. او در آن زمان او گفت: «این مزرعه همه چیز ما می بود. برای دوران بازنشستگی‌ام می بود.»

در همان سال، جورج فورمن در سن ۴۵ سالگی به قهرمان سنگین‌وزن جهان تبدیل شد و باگنر فکر کرد می‌تواند پیروزی شبیهی داشته باشد. او بعد از تقریباً هشت سال دوری، در سال ۱۹۹۵ مجدد داخل رینگ شد و به قهرمان سنگین‌وزن استرالیا تبدیل گشت. سه سال سپس، در سال ۱۹۹۸، او زمان مبارزه برای گفتن فدراسیون جهانی بوکس (WBF) را اشکار کرد و روبه رو جیمز اسمیت، قهرمان آن، قرار گرفت. باگنر قبل از این مسابقه که جایزه آن ۱۰۰,۰۰۰ پوند می بود او گفت:

این فقطً برای پول است.

هیچ چیزی به نام عشق به بوکس وجود ندارد.

هیچ فرد عاقلی در دنیا برای عشق یا کسب گفتن قهرمانی داخل رینگ نمی‌شود.

باگنر به مسن‌ترین قهرمان تاریخ سنگین‌وزن جهان تبدیل شد؛ در حالی که تنها ۴۸ سال و ۱۱۰ روزش می بود. اما در سال ۱۹۹۸، برخی هواداران ناخشنود زمان مسابقه اعتراض کردند، چرا که از بازنشستگی اسمیت بعد از تنها یک راند و صدمه شانه‌اش در تاثییر مشت‌های پی‌درپی باگنر، راضی نبودند.

مرد بزرگی که جای خالی‌اش حس خواهد شد

فرانک وارن، پیشکسوت بوکس: «به خانواده او تسلیت می‌گویم و امیدوارم در اسایش باشد.»

یک سال سپس، باگنر بالاخره برای همیشه دستکش‌های بوکسش را کنار گذاشت. کارنامه او شامل ۶۹ پیروزی از جمله ۴۱ ناک‌اوت در ۸۳ مبارزه می بود. باگنر هم چنان شخصیت شناخته‌شده‌ای باقی ماند، به گفتن مفسر بوکس فعالیت کرد و در فیلم مرد سیندرلایی (Cinderella Man) محصول ۲۰۰۵ با بازی راسل کرو، که درمورد یک بوکسور می بود، به گفتن مشاور استخدام شد. با این حال، رابطه او با این بازیگر استرالیایی به هم خورد و باگنر او گفت:

«او زیاد بااستعداد است، اما خارج از دوربین قیمت چندانی ندارد.» این بوکسور این چنین در برنامه تلویزیونی I’m A Celebrity… Get Me Out Of Here! در سال ۲۰۰۹ وجود یافت. مارلین، همسر دومش، در سال ۲۰۲۱ درگذشت و دو سال پیش اشکار شد که باگنر در خانه سالمندان در بریزبِن، استرالیا زندگی می‌کند؛ متاسفانه او به زوال عقل نیز دچار شده است. جو جونیور، پسر بزرگش، در سال ۲۰۲۳ به روزنامه The Sun او گفت:

متأسفانه هیچ چیزی از دوران بوکسش به یاد نمی‌آورد. هنگامی درست قبل از کریسمس او را ملاقات کردم، قلبم ناکامی، چون انگار نمی‌دانست من کی هستم.

در میانه سخن بگویید، او گفت همسرش مارلین به خرید رفته و سریع برمی‌گردد؛ در حالی که مارلین بیشتر از یک سال پیش درگذشته می بود.

باگنر دیروز در همان خانه سالمندان درگذشت. دیشب، فرانک وارن یاد این مبارز را گرامی داشت.

فرانک وارن در آخر او گفت:

خبر درگذشت جو باگنر، قهرمان اسبق بریتانیا، اروپا و کشورهای مشترک‌المنافع و مردی که تا آخر با محمد علی و جو فریزر مبارزه کرد، زیاد ازردهکننده است.
مرد بزرگی می بود که جای خالی‌اش حس خواهد شد. به خانواده او احترام می‌گذارم و امیدوارم در اسایش باشد.