متخصصان این چنین گزارش کرده‌اند که دوچرخه‌سواری افزایش حجم هیپوکامپ، ناحیه‌ای از مغز که مسئول حافظه و یادگیری است را به جستوجو داشت و می‌تواند در پیشگیری از زوال شناختی نقش مهمی ایفا کند.

فعالیت بدنی زمان‌ها است که در مطالعات متعدد با افت خطر زوال عقل مرتبط دانسته شده است تا جایی که کمیسیون لنست در سال ۲۰۲۴ آن را یکی از ۱۴ عامل موثر در پیشگیری یا به تاخیر انداختن نزدیک به ۴۵ درصد موارد زوال عقل معارفه کرد. اکنون بیشتر از ۵۵ میلیون نفر در سراسر جهان با زوال عقل زندگی می‌کنند و پیش‌بینی می‌شود این رقم تا سال ۲۰۵۰ تقریبا سه برابر شود.

در این مطالعه که روی نزدیک به ۴۸۰ هزار نفر در انگلیس انجام و نتایج آن در مجله انجمن پزشکی آمریکا (JAMA Network Open‌) انتشار شد، میانگین سنی شرکت‌کنندگان ۵۶.۵ سال می بود. این افراد بر پایه روشهای مهم جابه‌جایی روزمره به‌جز مسیر رفت‌وآمد به کار در گروه‌های غیرفعال، پیاده‌روی، ترکیبی از پیاده‌روی و غیرفعال، دوچرخه‌سواری و ترکیبی از دوچرخه‌سواری با دیگر راه حلها دسته‌بندی شدند. در دوره پیگیری ۱۳.۱ ساله، ۸۸۴۵ نفر به زوال عقل و ۳۹۵۶ نفر به آلزایمر مبتلا شدند.

نتایج نشان داد پیاده‌روی و ترکیب آن با راه حلهای دیگر با ۶ درصد افت خطر زوال عقل همراه می بود اما به شکل شگفت‌انگیزی، خطر آلزایمر را ۱۴ درصد افزایش داد. در روبه رو، دوچرخه‌سواری و دوچرخه‌سواری ترکیبی بیشترین ربط را با افزایش حجم هیپوکامپ داشت.

یقیناً این مطالعه محدودیت‌هایی هم داشت. داده‌های مربوط به نوع جابه‌جایی فقط یک بار و به‌صورت خوداظهاری ثبت شدند و تحول عادات افراد در طول زمان اشکار نیست. زیاد تر شرکت‌کنندگان هم سفیدپوست و در اغاز مطالعه سالم‌تر از میانگین جمعیت بودند، به این علت نتایج لزوما قابل‌تعمیم به همه جوامع نیست. این چنین این یک مطالعه مشاهده‌ای است و نمی‌تواند رابطه علت و معلولی بین دوچرخه‌سواری و افت خطر زوال عقل را ثابت کند، بلکه تنها یک ربط را مشخص می کند.

مطابق گزارش نویسندگان، افرادی که راه حلهای فعال برای جابه‌جایی را انتخاب کرده بودند، زیاد تر زن، غیرسیگاری، تحصیل‌کرده، از نظر بدنی فعال‌تر، دارای شاخص توده بدنی کمتر و بیماری‌های مزمن کمتر بودند. در روبه رو، گروه‌های دوچرخه‌سواری یا دوچرخه‌سواری ترکیبی زیاد تر مردان و افراد با سبک زندگی سالم‌تر و شرایط جسمی بهتر بودند.

به گزارش ایندیپندنت، ربط بین خطر بالاتر آلزایمر و ترجیح پیاده‌روی هم می‌تواند ناشی از این باشد که برخی از این شرکت‌کنندگان از قبل مشکلات اعتدال یا رانندگی داشته‌اند. شدت پیاده‌روی نیز اهمیت دارد. پیاده‌روی آرام و مختصر امکان پذیر به قدر کافی سودمند نباشد، در حالی‌ که پیاده‌روی طویل‌تر با شدت تندتر می‌تواند تاثییر بهتری داشته باشد اما این مطالعه درمورد تعداد، شدت یا زمان پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری افراد گزارشی اراعه نکرد.

با این حال متخصصان خاطرنشان می‌کنند دهه‌ها پژوهش نشان داده‌اند که ورزش برای مغز سودمند است. دوچرخه‌سواری هم به گمان زیاد با تحکیم سلامت قلب‌ و عروق، افزایش جریان خون به مغز، حمایتاز نوروپلاستیسیتی (انعطاف‌پذیری عصبی) و بهبود سوخت‌وساز، خطر زوال عقل را افت می‌دهد.

نویسندگان این چنین اشاره کردند که دوچرخه‌سواری نیازمند تلاش زیاد تر و به‌کارگیری قسمت‌های گوناگون مغز است که این خود می‌تواند در تحکیم حفاظت احتمالی در برابر زوال عقل نقش داشته باشد.