مطابق یک مطالعه تازه، در زیاد تر افراد کارکرد کلی ذهن بین سنین ۵۵ تا ۶۰ سال به نقطه اوج خود می‌رسد. به حرف های پژوهشگران، یافته آنها توضیح می‌دهد چرا افراد در این بازه سنی طبق معمولً در حل مسائل پیچیده و نقش‌های رهبری کارکرد فوق الاده دارند.

در این پژوهش، محققانی از استرالیا و لهستان به‌جای تمرکز بر هوش تحلیلی، ویژگی‌های روان‌شناختی پایدار و قابل‌اندازه‌گیری را بازدید کرده‌اند؛ یعنی ویژگی‌هایی که هم با کارکرد واقعی در زندگی ربط دارند و هم در گذر زمان الگوی مشخصی از رشد یا کم شدن کارکرد در آنها دیده می‌شود.

محققان برای انجام تحقیق ابتدا ۱۶ بُعد روان‌شناختی همانند استدلال، حافظه، شدت پردازش، دانش عمومی و هوش اضطراب را شناسایی کرده‌اند. این چنین پنج ویژگی مهم شخصیت یعنی برون‌گرایی، پایداری اضطراب، ماموریت‌شناسی، پذیرابودن نسبت به توانایی و سازگاری نیز بازدید شده است.

سپس با ترکیب داده‌های حاصل از پژوهش‌های بزرگ و استانداردسازی آنها، الگوی سنی رشد هر ویژگی اشکار شد.

اوج کارکرد کلی ذهن در انسان‌ها

پژوهشگران مسیر سنی همه این ۱۶ ویژگی را در قالب یک شاخص ترکیبی بازدید کرده‌اند و در نتیجه می‌گویند کارکرد ذهنی کلی انسان‌ها در فاصله ۵۵ تا ۶۰ سالگی به اوج می‌رسد و بعد از نزدیک به ۶۵ سالگی به‌مرور زمان افت اشکار می‌کند. این افت طبق معمولً سپس از ۷۵ سالگی شدت بیشتری اشکار می‌کند.

این چنین نتیجه این تحقیق نشان داده برخی ویژگی‌ها زیاد دیرتر از چیزی که فکر می‌شد به نقطه اوج خود می‌رسند. برای مثال، ماموریت‌شناسی در نزدیک به ۶۵ سالگی در بیشترین سطح قرار دارد و پایداری اضطراب نزدیک به ۷۵ سالگی به اوج می‌رسد.

حتی توانمندیهایی همانند استدلال اخلاقی و مقاومت در برابر سوگیری‌های شناختی (که جهت تصمیم‌های نادرست خواهد شد) تا ۷۰ و حتی ۸۰ سالگی زندگی نیز روبه‌رشد باقی می‌همانند.

مطالعات قبلی نشان داده بودند که انسان از نظر جسمی طبق معمولً در اواسط دهه ۲۰ تا اغاز دهه ۳۰ زندگی خود در بهترین حالت قرار دارد. از نظر دیگر، توانمندیهای ذهنی خام همانند شدت پردازش اطلاعات، حافظه مختصر‌زمان و استدلال منطقی از نزدیک به ۲۰ سالگی روبه‌افت می‌رود. اکنون این تحقیق جزئیات جدیدی برای فهمیدن این نوشته فراهم کرده است.

نتایج تحقیق این مسئله را یادآوری می‌کند که باید دیدگاه حاضر نسبت به بین‌سالی را تحول دهیم. همانطور که در برخی گزارش‌ها حرف های شده، افراد بسیاری در این دوره به بیشترین مقدار منفعت‌وری و عمق فکری رسیده‌اند. برای مثال، «چارلز داروین» در ۵۰ سالگی منشأ انواع گونه‌ها را انتشار کرد و بتهوون در ۵۳ سالگی و در حالی‌که ناشنوا می بود، سمفونی نهم خود را ساخت.