به‌طور کلی، کسب توانایی رانندگی برای افراد تازه‌داخل نیازمند توانایی عملی کافی است و فقطً آموزش‌های تئوری کفایت نمی‌کند. این توانایی، به‌اختصاصی در تشخیص زودهنگام خطرات احتمالی، نقشی حیاتی دارد.

تشخیص خطر، کابوس بزرگ‌تر از پارک دوبل!

تعداد بسیاری از رانندگان تازه‌کار، انجام مانورهای فنی همانند پارک دوبل را دشوارترین قسمت آموزش رانندگی می‌دانند و برای قبولی در امتحان گواهینامه رانندگی استرس بسیاری توانایی می‌کنند. اما کارشناسان اعتقاد دارند که تصادفات ترافیکی، که عامل مهم مرگ‌ومیر در گروه سنی ۱۵ تا ۱۸ سال است، زیاد تر به‌علت عدم توانایی رانندگان تازه در تشخیص به‌موقع خطرات رخ می‌دهد.

به حرف های لین راجرز، رئیس انجمن آموزشگاه‌های رانندگی آمریکا، در حالی که رانندگان مبتدی مدام به مانورهای فنی فکر می‌کنند، مربیان رانندگی اصرار دارند که تشخیص خطر، به‌اختصاصی زمان نزدیک‌شدن به چهارراه‌ها، دشوارترین قسمت است؛ چرا که عدم توانایی در این نقاط خود را مشخص می کند. فهمیدن حرکت رانندگان پرخاشگر یا عابران پیاده بی‌احتیاط فقطً با گذراندن زمان پشت فرمان به‌دست می‌آید.

راهکار طلایی برای افت هراس از رانندگی: قوت توانایی عملی!

یک نظرسنجی از موسسه ملی بهداشت آمریکا نشان داد که تمرین رانندگی تحت نظارت و با دفعات بالا، رانندگان نوجوان را در برابر تصادفات مرگبار محافظت می‌کند. در واقع، این تمرین‌ها نرخ تصادفات را تا ۳۹ درصد افت می‌دهد. با این حال، مطالعه‌ای توسط بیمه پرگرسیو نشان داد که تنها ۱۱ درصد از رانندگان تازه‌کار بیشتر از ۶۰ ساعت رانندگی تحت نظارت را توانایی کرده‌اند.

گروه Advocates for Highway and Auto Safety از همه ایالت‌ها می‌خواهد که حداقل ۷۰ ساعت رانندگی تحت نظارت را برای متقاضیان گواهینامه رانندگی جوان اجباری کنند. در همین جهت، دستورالعمل‌های NHTSA برای رانندگان نوجوان و والدین آن‌ها اصرار می‌کند که والدین باید از سنین پایین و به‌طور مداوم درمورد رانندگی ایمن با فرزندان خود سخن بگویید کنند. این چنین، نوجوانانی که والدینشان محدودیت‌های رانندگی وضع می‌کنند و خود الگوی خوبی می باشند، کمتر دچار رفتارهای پرخطر میانه رانندگی خواهد شد.